حکیمه دختر امام کاظم(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

حکمیه دختر موسی بن جعفر(ع) و خواهر امام رضاست.<ref> ارشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج۲، ص۲۴۴؛ دلائل الإمامة، الطبري ،ص:۳۰۹</ref>

وی به گفته بحرانی، عمر طولانی کرده‌است ولی از تأهل یا تجرّد ایشان اثری در دست نیست. <ref>بحرانى،حلية الأبرار في أحوال محمّد و آله الأطهار عليهم السلام‏ ج‏۴، ص۵۲۴ </ref>

بر طبق روایتی وی با دیدن جنی به نام عامر، یک سال به بیماری همراه با تب مبتلا شده بود.<ref> الكافی، ج‏۱، ص۳۹۵</ref>

حکیمه از برادرش [[امام رضا(ع)]] روایت نقل کرده و از روایات نقل شده می‌توان دریافت که امام رضا(ع)   او به اسرارش آگاه ساخته بود. <ref>مسند الإمام الكاظم(ع)، العطاردي ،ج‏1،ص:194</ref> [[سید هاشم بحرانی|بحرانی]] در مورد وی می گوید: بانو حکیمه عالم و جلیل القدر و از بزرگانِ عابدان و صالحان بودند و عمر طولانی داشتند ولی تاریخ دربارة حیات و عقبة ایشان چیزی را برای ما بازگو نمی کند. ایشان صاحب نفوذ و عقل و درایت بودند و اعتبار و ارزش بسیاری در نزد ائمة معصومین(ع)و سایر سادات اهل بیت و مردم داشتند. <ref>بحرانى،حلية الأبرار في أحوال محمّد و آله الأطهار عليهم السلام‏ ج‏4، ص524 </ref> بزرگان علم تاریخ و حدیث در کتب خویش ، بانو حکیمه خاتون را بانویی دانشمند ، عابد ، لایق و دارای صلاحیت علمی توصیف کرده اند. <ref>صادقی اردستانی ، 1375 ش :ص 357 </ref>

عالمان رجالی مانند برقی او را در زمره راویان حدیث از امام رضا(ع) ذکر کرده‌اند.<ref>برقی، الرجال، ص۶۲.</ref> در کتب رجالی دیگر نیز مانند تنقیح المقال و رجال خویی،<ref>خویی، معجم الرجال، ج ۲۳، ص۱۸۷.</ref>نام وی یاد شده است. مامقانی در تنقیح المقال او را شاهد و روایت کننده جریان ولادت امام جواد(ع) ذکر می‌کند.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج ۳، ص۷۶.</ref> و کراماتی از امام جواد هنگام کودکی نقل کرده‎است.<ref> مدينة المعاجز، البحرانی، ج‏7،ص260</ref>

در کتاب های روایی زیر، روایاتی از وی نقل شده‌است.

* اصول کافی <ref> الكافي، ج‏۱، ص: ۳۹۵</ref>

* اثبات الهداه<ref>إثبات الهداة، الحر العاملي ،ج‏۴، ص۴۰۶ </ref>

* بحار الانوار<ref>بحار الأنوار، المجلسي ج‏۵۰،ص۹۹</ref>

زیارتگاهی در [[ایران]] و در فاصله ۸۰ کیلومتری جنوب شهرستان [[گچساران]] منسوب به او است. [[علامه مجلسی]] نیز در [[بحار الأنوار|بحار]] به این بقعه اشاره کرده و می‌گوید: درکوههای مسیر [[بهبهان]] ، زیارتگاهی است که به حکیمه خاتون منسوب است و شیعیانی که در این مسیر رفت و آمد دارند ، آنجا را زیارت می‌کنند. <ref>بحار، ج 48، ص 316</ref> در مورد این بقعه نیز مانند بعضی بقاع داخل کوهستان، تصور می شود کوه شکافته شده و وی به داخل کوه رفته است.

تا جایی‌ که این سخن را از وی نقل کرده‌اند: « کجایند اهل بیت من ، کجایند عشیرة من ، کجایند برادران من ، چهمی دانند که من اینک تنها و بی کس در میان کوه نشسته‌ام ».<ref>خادمی، صص 126،129</ref>

{{پانویس|2}}

* بحرانی، سید هاشم، مدینه المعاجز، موسسه المعارف الاسلامیه، قم، 1413ق، چاپ اول.

* بحرانى، هاشم بن سليمان‏، حلية الأبرار في أحوال محمّد و آله الأطهار عليهم السلام‏، مؤسسة المعارف الإسلامية، قم‏، چاپ: اول، 1411ق‏.

* برقي، احمد بن محمد، رجال البرقي، موسسه تحقيقات و نشر معارف اهل‌البيت (ع).

* خادمی، غلامرضا، شجرۀ طوبی( بی بی حکیمه و همراهان )، قم ،نشر عصر ظهور، 1381ش.

* شیح کلینی، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق‏(329 ق)، دار الكتب الإسلامية، تهران‏، 1407 ق‏، چاپ چهارم‏.

* شیخ مفید، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، کنگره شیخ مفید، قم، 1413ق، چاپ اول.

* صادقی اردستانی ، احمد، زنان دانشمند و راوی حدیث، قم، نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم،1375ش.

* طبری، محمد بن جریر، دلایل الامامه، بعثت، قم، 1413ق، اول.

* عاملی، شیخ حر، اثبات الهدی بالنصوص و المعجزات، اعلمی، بیروت، 142ق، چاپ اول.

* عطاردی، عزیزالله، مسند امام کاظم ابی الحسن موسی بن جعفر علیهماالسلام، آستان قدس رضوی، مشهد، 1409ق، چاپ اول.

* مجلسی، محمد تقی، بحار الانوار، اسلامیه، تهران، 1363ش، چاپ دوم.