اعلام الوری باعلام الهدی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان اصلی      =  

| برگرداننده      =  

| تصویرگر        =  

| طراح جلد        =  

| ناشر فارسی      =  

| تاریخ نشر      =  

| تاریخ نشر فارسی =  

| محل ناشر فارسی  =  

| نوع رسانه      =  

| صفحه            =  

| شابک            =  

| پس از          =  

| پیش از          =  

'''إعلامُ الوَریٰ  بأعلامِ الهدیٰ '''، کتابی به زبان عربى، نوشته أمین الاسلام، [[فضل بن حسن طبرسی| فضل بن حسن طبرَسى]]، متوفاى 548 ق، می باشد. طبرسی در این کتاب بر آن بوده است تا موجزی از دیدگاه تاریخی [[شیعه]] ،  درباره سیره [[رسول خدا]](ص), و تاریخچه زندگی  [[معصومین|امامان معصوم]](ع), به همراه بحث [[امامت]] آنها عرضه کند. در ارزش کتاب همین بس که اکثر بزرگانى که پیرامون زندگانى معصومین (ع) قلم زده اند، در بسیارى از ابواب کتاب خود، نام إعلام الورى و طبرسى را به عنوان منبع نقل خود، ذکر کرده‏ اند.

امین الاسلام ابوعلی [[فضل بن حسن طبرسی]] (م: 548هـ.) از دانشمندان برجسته قرن ششم هجری است که به دلیل کتاب تفسیر مهمش با عنوان ([[مجمع البیان]]) (تألیف به سال 530هـ.) و ([[جوامع الجامع]]) (تألیف به سال 542 در هفتاد سالگی) شهرت دارد.

وی در [[خراسان]] می زیسته و از عالمان معتدل [[شیعه|شیعی]] در این دوره به شمار می آید. از دیگر آثار وی می توان به (الاداب الدینیة للخزانة المعینیه) و (جواهر النحو) اشاره کرد. شرح حال مفصل وی, بررسی تفصیلی آثار او و نیز اوضاع زمان وی را مرحوم استاد [[کریمان]] در کتاب (طبرسی و مجمع البیان) آورده است.

طبرسی در این کتاب بر آن بوده است تا مختصری از دیدگاه تاریخی [[شیعه]] را درباره سیره رسول خدا(ص), و تاریخچه زندگی امامان معصوم(ع), به همراه بحث امامت آنها عرضه کند. قاعدتاً چنین متنی می توانسته برای توده های شیعی نگاشته شده باشد که در آن زمان در [[ایران]] بسیار گسترده بودند. او معمولا در پایان هر بحثی, بدین نکته اشاره می کند.

==انگیزه تالیف==

[[طبرسی]] کتاب خود را به یکی از شاهان شیعه  [[مازندران]]  با نام [[علی بن شهریار بن قارن]]  (سلطنت از 511 ـ 534هـ.) از [[آل باوند]]  اهدا کرده و در مقدمه با ستایش فراوان از وی سخن گفته است. این سلسله, از سلاطین شیعه مذهبِ خطه مازندران بوده و در دورانی طولانی به بسط مذهب [[شیعه]] در آن ناحیه کمک کردند. <ref>رسول جعفریان, تاریخ تشیع در ایران, ج2, ص515 ـ 516.</ref>

طبرسی پس از آن با اشاره به این که هر فاضلی که در آستانه وی(امیر مازندران) حاضر نشود, کامل نیست, اشعاری در ستایش او آورده و او را به داشتن دیدگاه و عقیده علوی می ستاید.

سپس می گوید: اکنون که روزگار مرا از خدمت در آستان او عاق کرده, مصمم شدم تا خدمتی به او کنم تا این دوری را جبران کرده باشم. این خدمت چیزی جز تألیف کتاب اعلام الوری به نام او نیست: وی آثار دیگر خود را نیز به نام بزرگان از سادات و شیعه نگاشته است.

کتاب اعلام الوری در کنار [[الارشاد شیخ مفید|الارشاد]]  [[مفید]] و [[کشف الغمة]]  و [[روضة الواعظین]]  [[فتال نیشابوری]], از آثار با ارزشی است که از قرن پنجم تا هفتم درباره زندگی چهارده [[معصوم]]  نگاشته شده و حکم منابع اصلی را در این زمینه دارد. ارزش این کتابها از آن روست که کوشیده اند تا از مصادر و منابع پیشین, شرح حالی برای معصومان (ع) تدارک دیده و در اختیار مسلمانان به ویژه شیعیان قرار دهند. طبیعی است که در کتابها, بیش از هر چیز مراعات حال خوانندگان کتابها می شده است.

کتاب اعلام الوری در میان شیعیان جایگاه والایی داشته است. به نظر می رسد که در طی قرون بعد, نسخه ای بدون آغاز از این کتاب به دست کسی افتاده و او بدون آگاهی, آن را به نام ربیع الشیعه به [[ابن طاووس]] نسبت داده است. [[علامه مجلسی]] که به شباهت میان این دو کتاب توجه داشته, ربیع الشیعه را به کناری نهاده و به درستی, به اعلام الوری اعتماد کرده است. در اصل, کمترین تردیدی درباره اعلام الوری و نسبت آن به طبرسی وجود ندارد.

باید توجه داشت که طبرسی در دوره ای زندگی می کند که شیعیان گرچه در ایران فراوانند, اما حکومت در بیشتر نقاط در دست [[اهل سنت]] است. این مسأله سبب می شد تا نوشته های آنها به صورتی معتدل نگاشته شود تا باعث تحریک دیگران بر ضد شیعه نشود.

افزون بر آن, طبرسی همانند عالمان شیعه هم دوره خود در ایران, مثل [[عبدالجلیل قزوینی]] , [[قوامی رازی]] شیعه ای معتدل است. <ref>جعفریان ج2, فصل: تشیع اعتدالی در ایران قرن ششم و هفتم.</ref> به همین دلیل در این کتاب و نیز در تفسیر او آثار این اعتدال را به روشنی درمی یابیم.

به عنوان نمونه در زندگی [[حضرت زهرا]](س) کمترین اشاره ای به برخورد وی با حاکمیت و روابط میان آن حضرت با خلیفه اول و دوم نشده است.<ref>اعلام الوری 1ج/300ص ـ301</ref>. وی در بحث دفن [[امام مجتبی]] (ع) با آن که اشاره به حضور [[عایشه]] و اعتراض وی کرده, اما این خبر را آورده که از اصل قرار نبود تا امام را در کنار جدش پیغمبر دفن کنند, بلکه وی را برای تجدید عهد به آن سمت آوردند و قرار بود تا در [[بقیع]] کنار جده اش [[فاطمه بنت اسد]] دفن شود <ref>(1ج/ص414 ـ 415.</ref>.