۱۷٬۸۴۴
ویرایش
بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
خلاصه‌سازی به دلیل نوشتار اصلی
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (خلاصه‌سازی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (خلاصه‌سازی به دلیل نوشتار اصلی) |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
بهائیت امروزه یک تشکیلات بین‌المللی به شمار می‌رود که مقر اصلی آن در [[اسرائیل]] است و در همه کشورهای جهان به‌ویژه کشورهای آسیایی و آفریقایی شعبه دارد.<ref> زاهدزاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۲۸۶.</ref> براساس گزارش دایرة‌المعارف جهان نوین اسلام، بهائیت در جهان ۱۶۵ محفل روحانی ملی و ۲۰هزار محفل روحانی محلی دارد. آثار و ادبیات بهائی به ۸۰۲ زبان مختلف ترجمه شده است. همچنین هفت «مشرق الاذکار» (معابد بهائیان) در جهان وجود دارد و ۱۲۵۶ محل دیگر نیز برای همین منظور به مالکیت بهائیان درآمده است.<ref> لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۷.</ref> | بهائیت امروزه یک تشکیلات بین‌المللی به شمار می‌رود که مقر اصلی آن در [[اسرائیل]] است و در همه کشورهای جهان به‌ویژه کشورهای آسیایی و آفریقایی شعبه دارد.<ref> زاهدزاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۲۸۶.</ref> براساس گزارش دایرة‌المعارف جهان نوین اسلام، بهائیت در جهان ۱۶۵ محفل روحانی ملی و ۲۰هزار محفل روحانی محلی دارد. آثار و ادبیات بهائی به ۸۰۲ زبان مختلف ترجمه شده است. همچنین هفت «مشرق الاذکار» (معابد بهائیان) در جهان وجود دارد و ۱۲۵۶ محل دیگر نیز برای همین منظور به مالکیت بهائیان درآمده است.<ref> لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۷.</ref> | ||
بهائیان، بهائیت را پس از [[مسیحیت]]، دومین آیین به لحاظ پراکندگی جمعیت می‌دانند هر چند که نسبت به پیروان دیگر ادیان، جمعیت قابل توجهی ندارند.<ref> فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۸.</ref> گفته شده با وجود اینکه تشکیلات اداری بهائی از تعداد پیروان خود آگاه است، اما این مرکز تاکنون آمار رسمی از جمعیت بهائیان ارائه نکرده است.<ref>فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۳ و۵۴ | بهائیان، بهائیت را پس از [[مسیحیت]]، دومین آیین به لحاظ پراکندگی جمعیت می‌دانند هر چند که نسبت به پیروان دیگر ادیان، جمعیت قابل توجهی ندارند.<ref> فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۸.</ref> گفته شده با وجود اینکه تشکیلات اداری بهائی از تعداد پیروان خود آگاه است، اما این مرکز تاکنون آمار رسمی از جمعیت بهائیان ارائه نکرده است.<ref>فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۳ و۵۴.</ref> | ||
آمارهای غیررسمی جمعیت پیروان بهائی را پنج تا هفت میلیون نفر اعلام کرده‌اند.<ref>لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۷؛ فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۴.</ref> طبق برخی گزارش‌ها، جامعه بین‌المللی بهائیت در سال ۲۰۱۰م جمعیت بهائیان را بیش از پنج میلیون گزارش داده است.<ref>«The Future of World Religions: Population Growth Projections,2010-2050»، ص۱۲۴.</ref> این آمارها اغرا‌ق‌آمیز دانسته شده است؛ زیرا برای مثال جمعیت بهائیان [[هند]]، بیش از ۲ میلیون و [[ایران]] ۳۰۰ هزار نفر اعلام شده که با آمارهای رسمی این دو کشور ناسازگار است.<ref>فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۵.</ref> جمعیت بهائیان هند، طبق آمار رسمی دولت هند، ۱۱۰هزار نفر<ref>فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۶۰.</ref> و جمعیت بهائیان ایران حداکثر صد هزار نفر تخمین زده شده است.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۵.</ref> امروزه بیشترین بهائیان ساکن [[آمریکا]] هستند.<ref>زاهدزاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۲۸۶.</ref> بیشترین میزان سکونت بهائیان در ایران را مربوط به استان [[تهران]] به ویژه شهر فردیس کرج، [[اصفهان]] (شاهین شهر و نجف آباد)، [[شیراز]]، [[همدان]]، [[تبریز]] و... دانسته‌اند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۵.</ref> | آمارهای غیررسمی جمعیت پیروان بهائی را پنج تا هفت میلیون نفر اعلام کرده‌اند.<ref>لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۷؛ فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۴.</ref> طبق برخی گزارش‌ها، جامعه بین‌المللی بهائیت در سال ۲۰۱۰م جمعیت بهائیان را بیش از پنج میلیون گزارش داده است.<ref>«The Future of World Religions: Population Growth Projections,2010-2050»، ص۱۲۴.</ref> این آمارها اغرا‌ق‌آمیز دانسته شده است؛ زیرا برای مثال جمعیت بهائیان [[هند]]، بیش از ۲ میلیون و [[ایران]] ۳۰۰ هزار نفر اعلام شده که با آمارهای رسمی این دو کشور ناسازگار است.<ref>فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۵.</ref> جمعیت بهائیان هند، طبق آمار رسمی دولت هند، ۱۱۰هزار نفر<ref>فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۶۰.</ref> و جمعیت بهائیان ایران حداکثر صد هزار نفر تخمین زده شده است.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۵.</ref> امروزه بیشترین بهائیان ساکن [[آمریکا]] هستند.<ref>زاهدزاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۲۸۶.</ref> بیشترین میزان سکونت بهائیان در ایران را مربوط به استان [[تهران]] به ویژه شهر فردیس کرج، [[اصفهان]] (شاهین شهر و نجف آباد)، [[شیراز]]، [[همدان]]، [[تبریز]] و... دانسته‌اند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۵.</ref> | ||
در آیین بهائی، افراد به محض پذیرفتن اعتقادات بهائیت، بهائی شناخته نمی‌شود، بلکه پس از رسیدن به سن [[بلوغ]]، و ثبت‌نام در تشکیلات بهائی، دریافت کد عضویت و اطاعت از تشکیلات اداری، بهائی شناخته می‌شوند.<ref>فتاح‌زاده، «جمعیت بهائی از ادعا تا واقعیت»، ص۵۴.</ref> | |||
==رهبران== | ==رهبران== | ||
رهبران بهائیت عبارتند از: | |||
===بهاءالله=== | ===بهاءالله=== | ||
{{اصلی|میرزا حسینعلی نوری}} | {{اصلی|میرزا حسینعلی نوری}} | ||
[[پرونده:میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله.jpeg|بندانگشتی|میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله، بنیانگذار بهائیت.]] | [[پرونده:میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله.jpeg|بندانگشتی|میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله، بنیانگذار بهائیت.]] | ||
میرزا حسینعلی | [[میرزا حسینعلی نوری]] (تولد ۱۲۳۳ق/۱۱۹۷ش) معروف به بهاءاللّه بنیانگذار بهائیت است و نام آیین بهاییت از همین لقب گرفته شده است.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۳۳.</ref> پدرش میرزا عباس نوری، از منشیان دربار محمدشاه قاجار بود<ref>اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۳۳؛ روزبهانی، تحلیل و نقد بهاییت، ۱۳۸۹ش، ص۷۳.</ref> وی خواندن و نوشتن را نزد پدر آموخت<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهاییت، ۱۳۸۹ش، ص۷۳.</ref> و پس از ادعای بابیت سید علی‌محمد شیرازی، به بابیه پیوست و به ترویج آن پرداخت.<ref>بالیوزی، بهاءالله شمس حقیقت، ص۴۸ و ۸۵.</ref> او در سال ۱۸۶۳م ۱۳ سال پس از درگذشت علی‌محمد باب، ادعای موعود و مقام «من یظهره الله» کرد و از آن به بعد به نام بهائی معروف شد.<ref> اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۴۱.</ref> | ||
او پس از ادعای | |||
در سال ۱۸۶۸م، دولت عثمانی، میرزا حسنعلی بهاء و پیروانش را به عکّا، از شهرهای [[فلسطین اشغالی]]، تبعید کرد.<ref>اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۴۱.</ref> او در سال ۱۳۰۹ق (۱۸۹۲م) در ۷۵ سالگی در آنجا درگذشت<ref>اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۵۰؛ روزبهانی، تحلیل و نقد بهاییت، ۱۳۸۹ش، ص۸۰.</ref> و در منزل مسکونی خود در باغ بهجی [[دفن]] شد.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهاییت، ۱۳۸۹ش، ص۸۰.</ref> | |||
در سال ۱۸۶۸م، دولت عثمانی، میرزا حسنعلی بهاء و پیروانش را به عکّا، از شهرهای [[فلسطین اشغالی]]، تبعید کرد.<ref>اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۴۱ | |||
===عبدالبهاء=== | ===عبدالبهاء=== | ||
[[پرونده:عبدالبهاء.jpg|بندانگشتی|عبدالبهاء، فرزند ارشد بهاءالله و جانشین وی.]] | [[پرونده:عبدالبهاء.jpg|بندانگشتی|عبدالبهاء، فرزند ارشد بهاءالله و جانشین وی.]] | ||
پس از میرزا حسینعلی بهاء، رهبری بهائیت به فرزند ارشد وی، | پس از میرزا حسینعلی بهاء، رهبری بهائیت به فرزند ارشد وی، میرزاعباس نوری مشهور به عباس افندی و عبدالبهاء رسید. بهاءالله، در «کتابُ عَهْدی» (وصیت‌نامه بهاء)، او را جانشین خود قرار داد و او را «غصن اعظم» نامید.<ref>نوری، کتاب عهدی، مصر، ص۳۹۹.</ref> بهائیان به او «مرکز میثاق» می‌گویند؛ ولی او خودش را عبدالبهاء نامید.<ref>عبدالبهاء، مکاتیب، ۱۹۲۱م، ج۱، ص۲۶۴.</ref> | ||
پس از مرگ بهاءالله، میان عبدالبهاء و میرزا محمدعلی افندی ملقب به غصن اکبر، فرزند دیگر بهاءالله، بر سر جانشینی بهاءالله اختلاف پدید آمد. میرزا آقاجان کاشانی، نخستین ایمان آورنده به بهاءالله و نگارنده او، و چند تن از نزدیکان و فرزندان بهاءالله، با نوشتن نامه‌ها و کتاب‌هایی جانشینی عبدالبهاء را انکار کردند و وی را خارج از دین بهاء خواندند؛ اما عبدالبهاء سرانجام بر مسند ریاست نشست و توانست برادر کوچکتر خود را از میدان رقابت بیرون کند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۸۳.</ref> | پس از مرگ بهاءالله، میان عبدالبهاء و میرزا محمدعلی افندی ملقب به غصن اکبر، فرزند دیگر بهاءالله، بر سر جانشینی بهاءالله اختلاف پدید آمد. میرزا آقاجان کاشانی، نخستین ایمان آورنده به بهاءالله و نگارنده او، و چند تن از نزدیکان و فرزندان بهاءالله، با نوشتن نامه‌ها و کتاب‌هایی جانشینی عبدالبهاء را انکار کردند و وی را خارج از دین بهاء خواندند؛ اما عبدالبهاء سرانجام بر مسند ریاست نشست و توانست برادر کوچکتر خود را از میدان رقابت بیرون کند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۸۳.</ref> | ||
| خط ۱۱۶: | خط ۱۱۲: | ||
|شکل‌بندی منبع = | |شکل‌بندی منبع = | ||
}} | }} | ||
==انشعابات== | ==انشعابات== | ||
پس از مرگ بهاءالله، انشعاباتی در بهائیت پدید آمد که در زمان شوقی افندی به اوج رسید.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از انشعابات این فرقه از این قرار است: | پس از مرگ بهاءالله، انشعاباتی در بهائیت پدید آمد که در زمان شوقی افندی به اوج رسید.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از انشعابات این فرقه از این قرار است: | ||
| خط ۱۲۸: | خط ۱۲۳: | ||
==باورها== | ==باورها== | ||
بهاءالله دین [[اسلام]] را نسخ کرد و دین جدید ارائه کرد.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۱۰۹.</ref> بهائیان بر جدید بودن تعالیم بهاءالله تأکید دارند و او را پیامبری با پیام‌های جدید و بی‌سابقه از طرف [[خدا|خداوند]] معرفی می‌کنند. به ادعای آنها، بشریت در زمان بهاءالله به حدی از [[بلوغ]] رسید که | بهاءالله دین [[اسلام]] را نسخ کرد و دین جدید ارائه کرد.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۱۰۹.</ref> بهائیان بر جدید بودن تعالیم بهاءالله تأکید دارند و او را پیامبری با پیام‌های جدید و بی‌سابقه از طرف [[خدا|خداوند]] معرفی می‌کنند. به ادعای آنها، بشریت در زمان بهاءالله به حدی از [[بلوغ]] رسید که می‌توانست تعالیم جدیدی از طرف خدا دریافت کند. ازاین‌رو، خداوند حسینعلی بهاء را برانگیخت تا تعالیم جدید را به بشر برساند.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۳۱۲.</ref> از نظر بهائیان، خداوند در طول تاریخ، سلسله‌ای از مربیان و پیام‌آوران الهی را برای بشر فرستاده که جدیدترین آنها بهاءالله است.<ref>نگاه کنید به [https://www.bahai.org/fa/ صفحه نخست وبسایت جامعه جهانی بهائی؛] [https://www.bahaisofiran.org/ صفحه نخست وبسایت بهائیان ایران.]</ref> | ||
برخی از تعالیم و باورهای بهائیان عبارتند از: | برخی از تعالیم و باورهای بهائیان عبارتند از: | ||
| خط ۱۹۵: | خط ۱۸۹: | ||
==احکام == | ==احکام == | ||
از نظر محققان، احکام بهائیت همان احکامی است که از جانب | از نظر محققان، احکام بهائیت همان احکامی است که از جانب علی‌محمد باب در کتاب ''بیان'' آمده است؛ البته میان آن دو تفاوتهایی نیز وجود دارد.<ref> زاهدزاهدانی، بهائیت در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۱۱۰؛ موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۱۹۷.</ref> برخی از احکام بهائیت چنین است: | ||
[[پرونده:مقبره بهاءالله. روضه مبارکه.jpg|بندانگشتی|400px|مقبره بهاءالله در شهر عکّا (قبله بهائیان).]] | [[پرونده:مقبره بهاءالله. روضه مبارکه.jpg|بندانگشتی|400px|مقبره بهاءالله در شهر عکّا (قبله بهائیان).]] | ||
* ''' [[نماز]]:''' به گفته بهاءالله در کتاب اقدس، نماز از اول [[بلوغ]]{{یادداشت|سن بلوغ در بهائیت، برای پسران و دختران، پانزده سالگی است و تفاوتی میان پسر و دختر نیست.(اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۱۴.)}} [[واجب]] است.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۱۰، بند۱۰.</ref> در بهائیت سه نماز وجود دارد: نماز صغری، وسطی و کبیر.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۲ و۲۳.</ref> نماز کبیر روزی یک مرتبه کافی است<ref>نوری، لوح اشراقات، اشراق هشتم، ص۳۲.</ref> و کسی که این نماز را گذارد، از دو نماز دیگر معاف است.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۳.</ref> وقت نماز وسطی، صبح و ظهر و شام و وقت نماز صغیر هنگام ظهر([[زوال ظهر|زوال]]) است.<ref>نوری، لوح اشراقات، اشراق هشتم، ص۳۸ و ۴۰.</ref> براساس متون بهائیت، بهاءالله یک نماز نه رکعتی نیز نازل کرده<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۶، بند ۶.</ref> و کیفیت آن را در ورقه دیگری نوشته بود؛ اما به گفته عبدالبهاء آن ورقه به سرقت رفته است.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۳۰-۳۲.</ref> کیفیت این نماز تا کنون مشخص نشده است.<ref> موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۰۵.</ref> | * ''' [[نماز]]:''' به گفته بهاءالله در کتاب اقدس، نماز از اول [[بلوغ]]{{یادداشت|سن بلوغ در بهائیت، برای پسران و دختران، پانزده سالگی است و تفاوتی میان پسر و دختر نیست.(اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۱۴.)}} [[واجب]] است.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۱۰، بند۱۰.</ref> در بهائیت سه نماز وجود دارد: نماز صغری، وسطی و کبیر.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۲ و۲۳.</ref> نماز کبیر روزی یک مرتبه کافی است<ref>نوری، لوح اشراقات، اشراق هشتم، ص۳۲.</ref> و کسی که این نماز را گذارد، از دو نماز دیگر معاف است.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۳.</ref> وقت نماز وسطی، صبح و ظهر و شام و وقت نماز صغیر هنگام ظهر([[زوال ظهر|زوال]]) است.<ref>نوری، لوح اشراقات، اشراق هشتم، ص۳۸ و ۴۰.</ref> براساس متون بهائیت، بهاءالله یک نماز نه رکعتی نیز نازل کرده<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۶، بند ۶.</ref> و کیفیت آن را در ورقه دیگری نوشته بود؛ اما به گفته عبدالبهاء آن ورقه به سرقت رفته است.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۳۰-۳۲.</ref> کیفیت این نماز تا کنون مشخص نشده است.<ref> موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۰۵.</ref> | ||
| خط ۲۴۲: | خط ۲۳۶: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
مشرق الاذکار | مشرق الاذکار عشق‌آباد، نخستین مشرق الاذکار بهائیان شمرده می‌شود که در سال ۱۳۲۰ق (۱۹۰۲م) ساخته شد.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۳۴.</ref> | ||
طرح ظاهری معابد یا مشرق الاذکار بهائیان، دایره‌ای شکل است که شامل نه خیابان، نه باغچه، نه حوض با فواره‌های آب و نه دروازه در اطراف است.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۸۲.</ref> مشرق الاذکار شیکاگو در [[آمریکا]]، سیدنی در [[استرالیا]]، فرانکفورت در [[آلمان]]<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۳۸-۲۴۰.</ref> و مشرق الاذکار نیلوفر آبی (معبد لوتوس) در [[هند]]<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۳۵.</ref> از دیگر معابد مهم بهائیان به شمار می‌روند. | طرح ظاهری معابد یا مشرق الاذکار بهائیان، دایره‌ای شکل است که شامل نه خیابان، نه باغچه، نه حوض با فواره‌های آب و نه دروازه در اطراف است.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۸۲.</ref> مشرق الاذکار شیکاگو در [[آمریکا]]، سیدنی در [[استرالیا]]، فرانکفورت در [[آلمان]]<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۳۸-۲۴۰.</ref> و مشرق الاذکار نیلوفر آبی (معبد لوتوس) در [[هند]]<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۳۵.</ref> از دیگر معابد مهم بهائیان به شمار می‌روند. | ||
| خط ۲۶۹: | خط ۲۶۳: | ||
|شکل‌بندی منبع = | |شکل‌بندی منبع = | ||
}} | }} | ||
{{ستون-شروع|3}} | {{ستون-شروع|3}} | ||
# [[عید نوروز]]: (اول سال جدید بهائی)، [[۱ فروردین]] ([[۲۱ مارس]])؛ | # [[عید نوروز]]: (اول سال جدید بهائی)، [[۱ فروردین]] ([[۲۱ مارس]])؛ | ||
| خط ۴۴۳: | خط ۴۳۶: | ||
| رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->ندارد | | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->ندارد | ||
| جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد | | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد | ||
| زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد--> | | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->دارد | ||
| تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}--> | | تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}--> | ||
| تاریخ برتر شدن =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}--> | | تاریخ برتر شدن =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}--> | ||