Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۶
ویرایش
سوگواری محرم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←نخستین عزاداران بر امام حسین(ع)
جز (←تکنگاری) |
|||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
سوگواری و عزاداری برای [[شهدای کربلا|شهیدان واقعه عاشورا]]، از اولین روزهای پس از [[عاشورا|عاشورای]] سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] آغاز شده و همچنان ادامه دارد؛ اما شیوه‌های عزاداری در طول تاریخ تغییرات فراوانی کرده و بسیاری از آیین‌ها و سنت‌ها به آن اضافه شده است. | سوگواری و عزاداری برای [[شهدای کربلا|شهیدان واقعه عاشورا]]، از اولین روزهای پس از [[عاشورا|عاشورای]] سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] آغاز شده و همچنان ادامه دارد؛ اما شیوه‌های عزاداری در طول تاریخ تغییرات فراوانی کرده و بسیاری از آیین‌ها و سنت‌ها به آن اضافه شده است. | ||
===نخستین | ===نخستین سوگواری بر امام حسین(ع)=== | ||
براساس برخی روایات، پیش از واقعه کربلا، خداوند [[آدم(پیامبر)|حضرت آدم]]،<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۲۴۵، ح۴۴.</ref> [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم]]<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۰۹، ح۱.</ref> و [[عیسی(ع)]]<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۳۲ و ح۵۳۴.</ref> را از مصیبت‌های امام حسین(ع) آگاه کرده و آنان بر این مصیبت گریه کرده‌اند. همچنین [[پیامبر(ص)]] و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه(س)]] پیش از [[واقعه کربلا]] بارها به حوادث کربلا اشاره کرده و بر آن گریستند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۶۰-۲۶۶؛ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۳۴؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام حسین(ع)، ۱۳۸۸ش، ج۱۰، ص۶۰-۷۸.</ref> | |||
پس از واقعه عاشورا، اولین مرثیه‌خوانان بر [[حسین بن علی(ع)]]، [[امام سجاد(ع)]] و [[زینب(س)]] و دختران امام حسین(ع) و [[رباب دختر امرؤ القیس|رباب، همسر امام حسین(ع)]]، دانسته شدند که در [[کربلا]]، [[کوفه]] و [[شام]] با مرثیه‌سرایی‌های خود راه امام را ادامه دادند.<ref>محمدی ری‌شهری، فرهنگ‌نامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۴.</ref> زینب(س) هنگام گذر از کنار تن برادرش با خواندن اشعاری، حتی دشمنان را متأثر کرد.<ref>بلاذری، انساب‌الاشراف، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۳، ص۲۰۶.</ref> با ورود [[اسیران کربلا]] به [[شام]]، زنان [[بنی‌امیه]] بر آنان گریستند،<ref>نگاه کنید به: طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۶۹ش، ج۷، ص۳۰۷۴.</ref> و به گفته‌ای سه روز<ref>ذهبی، سیر أعلام النبلاء، نشر دارالمعارف، ج۳، ص۲۰۴.</ref> یا هفت روز<ref>نگاه کنید به: مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۹۶.</ref> عزا به پا کردند. | پس از واقعه عاشورا، اولین مرثیه‌خوانان بر [[حسین بن علی(ع)]]، [[امام سجاد(ع)]] و [[زینب(س)]] و دختران امام حسین(ع) و [[رباب دختر امرؤ القیس|رباب، همسر امام حسین(ع)]]، دانسته شدند که در [[کربلا]]، [[کوفه]] و [[شام]] با مرثیه‌سرایی‌های خود راه امام را ادامه دادند.<ref>محمدی ری‌شهری، فرهنگ‌نامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۴.</ref> زینب(س) هنگام گذر از کنار تن برادرش با خواندن اشعاری، حتی دشمنان را متأثر کرد.<ref>بلاذری، انساب‌الاشراف، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۳، ص۲۰۶.</ref> با ورود [[اسیران کربلا]] به [[شام]]، زنان [[بنی‌امیه]] بر آنان گریستند،<ref>نگاه کنید به: طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۶۹ش، ج۷، ص۳۰۷۴.</ref> و به گفته‌ای سه روز<ref>ذهبی، سیر أعلام النبلاء، نشر دارالمعارف، ج۳، ص۲۰۴.</ref> یا هفت روز<ref>نگاه کنید به: مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۹۶.</ref> عزا به پا کردند. | ||