وضو: تفاوت میان نسخه‌ها

وضو گرفتن به خودی خود [[مستحب]] است<ref>شیخ انصاری، کتاب الطهاره، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۸۲.</ref> و برای خواندن [[نماز]] (جز [[نماز میت]])، انجام [[طواف]]، لمس خط [[قرآن]]، و لمس نام [[خدا]] [[واجب]] می‌شود.<ref>فیض کاشانی، معتصم الشیعه، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۴۱.</ref> بنابر [[احتیاط واجب]]، دست زدن به نام [[پیامبر]]، [[ائمه]] و [[حضرت زهرا (س)]] هم باید با وضو باشد.<ref>فلاح‌زاده، احکام دین، ۱۳۸۶ش، ص۵۰.</ref> وضو گرفتن در مواردی [[مستحب]] است؛ از جمله رفتن به [[مسجد]] و [[حرم|حرم امامان]]، خواندن و همراه داشتن [[قرآن]]، رساندن جایی از بدن به جلد یا حاشیه [[قرآن]] و همچنین [[زیارت]] اهل قبور.<ref>فلاح‌زاده، احکام دین، ۱۳۸۶ش، ص۵۰.</ref>

وضو را می‌توان به شیوه ترتیبی یا ارتماسی انجام داد<ref>مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۴۷.</ref> و در شرایط خاصی لازم است به شکل جبیره‌ای انجام شود.<ref>نگاه کنید به: یزدی، العروة‌ الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۳۶.</ref>

[[Image:آموزش وضو 1.mp4|thumb|240px| آموزش نیت و شستن صورت]]

[[Image:آموزش وضو 2.mp4|thumb|240px| آموزش شستن دست‌ها]]

[[Image:آموزش وضو 3.mp4|thumb|240px| آموزش مسح سر و پاها]]

وضوی ترتیبی: ابتدا باید صورت را شُست؛ از جایی که موی سر روییده تا انتهای چانه، به پهنای یک دست. سپس ابتدا دست راست و پس از آن دست چپ، از کمی بالای آرنج تا سرانگشتان شسته می‌شود. پس از آن با رطوبت باقی‌مانده از شستن دست‌ها، مسح سر در قسمت جلو سر و بالای پیشانی انجام می‌شود و سپس با همان رطوبت، مسح پای راست و مسح پای چپ.<ref>نگاه کنید به: یزدی، العروة‌ الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۳۵۳-۳۶۶.</ref>

وضوی ارتماسی: باید صورت و دست‌ها را با مراعات شستن از بالا به پایین، در آب فرو برد و سپس، مسح سر و پا را با دست انجام داد.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۱۶۰؛ مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۴۷.</ref>

[[وضوی جبیره‌ای]]: اگر در یکی از اعضای بدن که در وضو شسته یا مسح می‌شود، زخم یا شکستگی باشد و نتوان آن را شست یا مسح کشید، باید وضو را به طور معمول انجام داد و به جای شستن یا مسح عضو زخمی یا شکسته، دست خیس بر جبیره کشید.<ref>فلاح‌زاده، درسنامه احکام مبتلا به حجاج، ۱۳۸۹ق، ص۳۷ و ۳۸.</ref> جبیره، به پارچه یا هر چیزی گفته می‌شود که با آن زخم را می‌بندند.<ref>فلاح‌زاده، درسنامه احکام مبتلا به حجاج، ۱۳۸۹ق، ص۳۷.</ref> وضوی جبیره‌ای تنها در صورتی جایز است که باز کردن جبیره دشوار باشد یا ضرر داشته باشد یا نتوان مستقیما روی زخم یا شکستگی آب ریخت.<ref>فلاح‌زاده، احکام دین، ۱۳۸۶ش، ص۴۷-۴۸.</ref>