confirmed، templateeditor
۱۱٬۴۲۴
ویرایش
فیض الدموع (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
جز (تمیزکاری) |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
* '''سوم''': گزارشی از سیر تطور نثر فارسی و بررسی سبک‌شناسی و بیان ارزش ادبی فیض الدموع به عنوان یک اثر جاوید با نثر شیوا و شیرین که یادآور نثر فارسی قرن چهارم و پنجم قمری است.<ref>بدایع‌نگار، فیض الدموع، ۱۳۸۴ش، ص۱۳.</ref> | * '''سوم''': گزارشی از سیر تطور نثر فارسی و بررسی سبک‌شناسی و بیان ارزش ادبی فیض الدموع به عنوان یک اثر جاوید با نثر شیوا و شیرین که یادآور نثر فارسی قرن چهارم و پنجم قمری است.<ref>بدایع‌نگار، فیض الدموع، ۱۳۸۴ش، ص۱۳.</ref> | ||
فیض الدموع مانند سایر مقاتل، با بیان تولد امام حسین(ع) و ذکر فضایل او و آنگاه مرگ [[ | فیض الدموع مانند سایر مقاتل، با بیان تولد امام حسین(ع) و ذکر فضایل او و آنگاه مرگ [[معاویه]] و سلطنت [[یزید]] آغاز می‌شود و دربرگیرنده مقتل [[مسلم]] و دیگر [[شهدای کربلا]] و نیز غارت خیام امام و اسارت خاندان او در [[کوفه]] و [[شام]] و خطبه‌های [[حضرت زینب(س)]] و [[امام سجاد(ع)]]در مجلس یزید است.<ref>جلالی‌زاده، نگاهی به آثار مذهبی بدایع‌نگار با تکیه بر کتاب «فیض الدموع»، ۱۳۷۹ش.</ref> | ||
مؤلف در فحص و تحقیق اخبار مراقبت نموده است که در کلیات واقعه صرف وقت شده و جریانات از روی صحت تقسیم‌بندی شده باشد. | مؤلف در فحص و تحقیق اخبار مراقبت نموده است که در کلیات واقعه صرف وقت شده و جریانات از روی صحت تقسیم‌بندی شده باشد. | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
* بازگشت به مدینه.<ref>بدایع‌نگار، فیض الدموع، ۱۳۸۴ش، فهرست کتاب.</ref> | * بازگشت به مدینه.<ref>بدایع‌نگار، فیض الدموع، ۱۳۸۴ش، فهرست کتاب.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== اهمیت و اعتبار علمی کتاب == | == اهمیت و اعتبار علمی کتاب == | ||
فیض الدموع یک متن ادبی به زبان فارسی فاخر است. اثری است حماسی و مستند به اسناد معتبر تاریخی. بر اساس تحقیقاتی که شده تاکنون کتابی فارسی با ویژگی‌های یاد شده، چنین شیوا و مستند به منابع دست اول تألیف نشده است. سیف‌اللّه نواب در مقدمه چاپ دوم می‌نویسد: | فیض الدموع یک متن ادبی به زبان فارسی فاخر است. اثری است حماسی و مستند به اسناد معتبر تاریخی. بر اساس تحقیقاتی که شده تاکنون کتابی فارسی با ویژگی‌های یاد شده، چنین شیوا و مستند به منابع دست اول تألیف نشده است. سیف‌اللّه نواب در مقدمه چاپ دوم می‌نویسد: | ||