زیارت اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←اهمیت
جز (←اهمیت) |
|||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[شیخ طوسی]] از [[امام حسن عسکری(ع)]] نقل کرده کرده نشانه‌های مؤمن پنج چیز است و یکی از آنها زیارت اربعین است.<ref>طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۵۲.</ref> | [[شیخ طوسی]] از [[امام حسن عسکری(ع)]] نقل کرده کرده نشانه‌های مؤمن پنج چیز است و یکی از آنها زیارت اربعین است.<ref>طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۵۲.</ref> | ||
[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در وجه استحباب زیارت اربعین آورده است که مشهور این است که سبب استحباب، بازگشت [[اسیران کربلا]] به [[کربلا]] و ملحق کردن سرهای شهدا به بدن‌هایشان توسط [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۳۳۴.</ref> وی بازگشت اسرا به کربلا در [[اربعین حسینی|اربعین]] را بعید شمرده و گفته است شاید وجه استحباب زیارت اربعین، زیارت [[جابر بن عبدالله انصاری]] باشد. از آنجا که او اولین زائر قبر امام حسین(ع) بود، بخاطر پیروی و تأسی از او زیارت در روز اربعین مستحب شمرده شد. از نظر او، ممکن است سبب استحباب، آزادی اسیران کربلا از اسارت و زندانی در این روز باشد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۳۳۴.</ref> | [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در وجه استحباب زیارت اربعین آورده است که مشهور این است که سبب استحباب، بازگشت [[اسیران کربلا]] به [[کربلا]] و ملحق کردن سرهای شهدا به بدن‌هایشان توسط [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۳۳۴.</ref> وی بازگشت اسرا به کربلا در [[اربعین حسینی|اربعین]] اول را بعید شمرده و گفته است شاید وجه استحباب زیارت اربعین، زیارت [[جابر بن عبدالله انصاری]] باشد. از آنجا که او اولین زائر قبر امام حسین(ع) بود، بخاطر پیروی و تأسی از او زیارت در روز اربعین مستحب شمرده شد. از نظر او، ممکن است سبب استحباب، آزادی اسیران کربلا از اسارت و زندانی در این روز باشد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۳۳۴.</ref> | ||
علامه مجلسی از [[کفعمی]] نقل کرده که وجه نامگذاری زیارت اربعین، زمان آن است که روز بیستم صفر و مصادف با چهلم شهادت امام حسین(ع) است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۳۳۴.</ref> | علامه مجلسی از [[کفعمی]] نقل کرده که وجه نامگذاری زیارت اربعین، زمان آن است که روز بیستم صفر و مصادف با چهلم شهادت امام حسین(ع) است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۳۳۴.</ref> | ||