پرش به محتوا

ابوخالد کابلی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
تمییز کاری
جز (تمییز کاری)
خط ۳۳: خط ۳۳:
ابوخالد در آغاز اقامت در [[مدینه]]، [[محمد بن حنفیه]] را امام می‌دانست<ref>طبرسی، ۲۵۴; ابن حجر، ج۱، ص۴۳۶</ref> و زمانی دراز او را مانند امامی واجب الطاعه خدمت می‌کرد.<ref>نک: ابن حجر، ج ۱، ص۴۳۶; راوندی، ج ۱، ص ۲۶۱</ref>
ابوخالد در آغاز اقامت در [[مدینه]]، [[محمد بن حنفیه]] را امام می‌دانست<ref>طبرسی، ۲۵۴; ابن حجر، ج۱، ص۴۳۶</ref> و زمانی دراز او را مانند امامی واجب الطاعه خدمت می‌کرد.<ref>نک: ابن حجر، ج ۱، ص۴۳۶; راوندی، ج ۱، ص ۲۶۱</ref>


آورده‌اند که ابوخالد در مدت ملازمت با محمد بن حنیفه، از اشارات وی درباره مقام والای [[امام سجاد(ع)]] و احترام فوق‌العاده‌ای که محمد برای آن امام قائل بود<ref>نک: ۱۲۱; ابن شهر آشوب، مناقب، ج ۴،ص ۱۴۷</ref> و نیز با راهنمایی و اصرار [[یحیی بن ام طویل]] به دیدار امام نائل شد و چون امام او را با نام دوران کودکیش (کنکر) خطاب کرد، بر امامت آن حضرت یقین آورد.<ref>دلائل الامامه، ۹۰-۹۱; حسین بن عبد الوهاب، ۷۲-۷۳; راوندی، ج ۱، ص۲۶۱</ref> آنگاه به ملازمت امام درآمد و چنان پایگاهی یافت که وی را باب<ref>تاریخ اهل بیت، ۱۴۸</ref>و یکی از ثقات<ref>کلینی، ج ۱، ص۴۷۲</ref> و از حواریون<ref>کشی، ۹-۱۰</ref> امام دانسته‌اند.[[احمد بن محمد بن خالد برقی|برقی]]<ref>ص ۸</ref>، [[مفید]]<ref>الاختصاص، ۸</ref>و [[شیخ طوسی|طوسی]]<ref>ص ۱۰۰</ref>، او را در زمره اصحاب آن حضرت آورده‌اند. [[فضل بن شاذان]] نیز ابوخالد را یکی از ۵ تنی شمرده که در اوایل امامت [[امام سجاد|حضرت سجاد]](ع) از شیعیان ایشان به شمار می‌آمدند.<ref>کشی، ۱۱۵</ref>
آورده‌اند که ابوخالد در مدت ملازمت با محمد بن حنیفه، از اشارات وی درباره مقام والای [[امام سجاد(ع)]] و احترام فوق‌العاده‌ای که محمد برای آن امام قائل بود<ref>نک: ۱۲۱; ابن شهر آشوب، مناقب، ج ۴،ص ۱۴۷</ref> و نیز با راهنمایی و اصرار [[یحیی بن ام طویل]] به دیدار امام نائل شد و چون امام او را با نام دوران کودکیش (کنکر) خطاب کرد، بر امامت آن حضرت یقین آورد.<ref>دلائل الامامه، ۹۰-۹۱; حسین بن عبد الوهاب، ۷۲-۷۳; راوندی، ج ۱، ص۲۶۱</ref> آنگاه به ملازمت امام درآمد و چنان پایگاهی یافت که وی را باب<ref>تاریخ اهل بیت، ۱۴۸</ref>و یکی از ثقات<ref>کلینی، ج ۱، ص۴۷۲</ref> و از حواریون<ref>کشی، ۹-۱۰</ref> امام دانسته‌اند.[[احمد بن محمد بن خالد برقی|برقی]]<ref>ص ۸</ref>، [[مفید]]<ref>الاختصاص، ۸</ref>و [[شیخ طوسی|طوسی]]<ref>ص ۱۰۰</ref>، او را در زمره اصحاب آن حضرت آورده‌اند. [[فضل بن شاذان]] نیز ابوخالد را یکی از ۵ تنی شمرده که در اوایل [[امامت]] [[امام سجاد(ع)]] از شیعیان ایشان به شمار می‌آمدند.<ref>کشی، ۱۱۵</ref>


از جمله روایات معتبر به تغییر عقیده ابوخالد درباره امامت، حکایت مربوط به شهادت و حکمیت [[حجر الاسود]] است که در روایت‌های گوناگون به نحوی با ابوخالد ارتباط یافته و سرانجام منجر به تغییر رای وی در باب امام بر حق می‌شود<ref>طبرسی، ۲۵۴; راوندی، ج ۱، ص ۲۵۸; مجلسی، ج ۴۶، ص ۲۹-۳۰</ref> [[سید حمیری]] (م ۱۷۳ ق) که گفته شده با شنیدن همین روایات از آیین [[کیسانیه]] دست شسته، این واقعه را به نظم درآورده است.<ref>ص ۴۴۲; نیز نک: طبرسی، ۲۵۴/ ابن حجر، ج ۱،ص ۴۳۶</ref>
از جمله روایات معتبر به تغییر عقیده ابوخالد درباره امامت، حکایت مربوط به شهادت و حکمیت [[حجر الاسود]] است که در روایت‌های گوناگون به نحوی با ابوخالد ارتباط یافته و سرانجام منجر به تغییر رای وی در باب امام بر حق می‌شود<ref>طبرسی، ۲۵۴; راوندی، ج ۱، ص ۲۵۸; مجلسی، ج ۴۶، ص ۲۹-۳۰</ref> [[سید حمیری]] (م ۱۷۳ ق) که گفته شده با شنیدن همین روایات از آیین [[کیسانیه]] دست شسته، این واقعه را به نظم درآورده است.<ref>ص ۴۴۲; نیز نک: طبرسی، ۲۵۴/ ابن حجر، ج ۱،ص ۴۳۶</ref>
confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۸۲

ویرایش