confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
توحید عبادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
جز (ویکی سازی) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اعتقادات شیعه}} | {{اعتقادات شیعه}} | ||
'''توحید عبادی''' یا '''توحید در عبادت''' به‌معنای یکتاپرستی است و اینکه غیر از [[خدا]] معبودی نیست و فقط او سزاوار [[عبادت|پرستش]] است. توحید عبادی را از آموزه‌های اساسی مکاتب الهی و هدف اصلی دعوت همه [[پیامبران|پیامبران(ع)]] و مورداتفاق همه [[مسلمان|مسلمانان]] می‌دانند. به‌گفته متکلمان و | '''توحید عبادی''' یا '''توحید در عبادت''' به‌معنای یکتاپرستی است و اینکه غیر از [[خدا]] معبودی نیست و فقط او سزاوار [[عبادت|پرستش]] است. توحید عبادی را از آموزه‌های اساسی مکاتب الهی و هدف اصلی دعوت همه [[پیامبران|پیامبران(ع)]] و مورداتفاق همه [[مسلمان|مسلمانان]] می‌دانند. به‌گفته [[متکلم|متکلمان]] و [[مفسر|مفسران]]، [[آیات]] متعددی از قرآن بر توحید عبادی دلالت دارند. کلمه [[تهلیل|لا اله الا الله]] را نیز ناظر به توحید در عبادت دانسته‌اند. | ||
دلایل گوناگونی برای اثبات توحید عبادی ارائه شده است که در برخی از آنها با استناد به وابستگی و تلازم [[خالقیت]] و عبودیت، [[ربوبیت]] و عبودیت و مالکیت مرگ و حیات و عبودیت به اثبات توحید عبادی پرداخته‌اند. طبق این دلایل، فقط کسی که خالق، ربّ و مالک حیات و مرگِ مخلوقات است، سزاوار پرستش است. | دلایل گوناگونی برای اثبات توحید عبادی ارائه شده است که در برخی از آنها با استناد به وابستگی و تلازم [[خالقیت]] و عبودیت، [[ربوبیت]] و عبودیت و مالکیت مرگ و حیات و عبودیت به اثبات توحید عبادی پرداخته‌اند. طبق این دلایل، فقط کسی که خالق، ربّ و مالک حیات و مرگِ مخلوقات است، سزاوار پرستش است. | ||
به اتفاق‌نظر تمام | به اتفاق‌نظر تمام [[مسلمان|مسلمانان]]، پرستش غیر خدا، [[شرک]] و موجب خروج از [[اسلام]] است. [[وهابیت|وهابیان]] اعمالی همچون [[توسل]]، [[تبرک]]، [[زیارت قبور]]، درخواست [[شفاعت]] و یاری از غیر خدا را مصداق عبادت و شرک شمرده‌اند؛ اما به آنها اشکال می‌گیرند که این‌گونه اعمال، تنها وقتی شرک است که همراه با اعتقاد به [[الوهیت]] و ربوبیت غیرخدا باشد؛ وگرنه شرک نیست و با توحید در عبادت منافاتی ندارد. | ||
==اهمیت و جایگاه== | ==اهمیت و جایگاه== | ||
توحید عبادی و یکتاپرستی را از اساسی‌ترین آموزه‌های آسمانی و هدف اصلی دعوت همه [[پیامبران | توحید عبادی و یکتاپرستی را از اساسی‌ترین آموزه‌های آسمانی و هدف اصلی دعوت همه [[پیامبران]] شمرده و گفته‌اند در آیاتی همچون [[آیه ۳۶ سوره نحل]] و [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]] بدان تصریح شده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۸ و ۴۲۹؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۵؛ عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۴ و ۸۵.</ref> متکلمان می‌گویند همه [[مسلمان|مسلمانان]] و موحدان بر اختصاص عبادت به خداوند اتفاق‌نظر دارند<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۹؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۵؛ ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی (۱)، ۱۳۹۹ش، ص۱۰۰.</ref> و اگر اختلافی هست، در تفسیر عبادت و مصادیق آن است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۹.</ref> | ||
گفته شده براساس آیات قرآن و گزارش‌های تاریخی، بیشترین انحرافی که در مسئله [[توحید]] رخ داده، مربوط به توحید در عبادت و ربوبیت بوده است.<ref>ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی (۱)، ۱۳۹۹ش، ص۹۹ و ۱۰۰.</ref> به نظر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، مشرکان قریش به [[توحید در خالقیت]] و [[توحید در ربوبیت|ربوبیت]] اقرار داشتند و اختلاف اساسی آنها در توحید عبادی بود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳، ۲۰۹.</ref> برخی توحید عبادی را مهم‌ترین مسئله‌ای دانسته‌اند که موجب شده وهابی‌ها در مقابل سایر مسلمانان (شیعه و اهل‌سنت) موضع‌گیری کنند.<ref>عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۳.</ref> | گفته شده براساس آیات قرآن و گزارش‌های تاریخی، بیشترین انحرافی که در مسئله [[توحید]] رخ داده، مربوط به توحید در عبادت و ربوبیت بوده است.<ref>ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی (۱)، ۱۳۹۹ش، ص۹۹ و ۱۰۰.</ref> به نظر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، مشرکان قریش به [[توحید در خالقیت]] و [[توحید در ربوبیت|ربوبیت]] اقرار داشتند و اختلاف اساسی آنها در توحید عبادی بود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳، ۲۰۹.</ref> برخی توحید عبادی را مهم‌ترین مسئله‌ای دانسته‌اند که موجب شده وهابی‌ها در مقابل سایر مسلمانان ([[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]) موضع‌گیری کنند.<ref>عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۳.</ref> | ||
می‌گویند آیات متعددی در قرآن بر توحید عبادی دلالت دارند؛ از جمله [[آیه ۵۱ سوره آل عمران|آیه ۵۱]] و [[آیه ۶۴ سوره آل عمران|۶۴ سوره آل عمران]]، [[آیه ۱۰۲ سوره انعام]]، [[آیه ۳۶ سوره نحل]]، [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]]، [[آیه ۶۱ سوره یس]].<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۵-۴۲۶؛ عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۵.</ref> کلمه [[تهلیل|لا اله الا الله]] را نیز ناظر به توحید در عبادت دانسته‌اند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲، ص۱۰۶؛ عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۶.</ref> در آیات قرآن، [[احباط|حَبط اعمال]]، گمراهی، شقاوت و زیانکاری در قیامت و خشم خدا از آثار عبادت غیرخدا شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به: هاشمی رفسنجانی و محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۷ش، ج۱۹، ص۵۳۷-۵۴۰.</ref> در دومین فرمان از [[ده فرمان|ده فرمان حضرت موسی(ع)]] نیز از پرستش غیرخدا نهی و بر توحید در عبادت تأکید شده است.<ref>نگاه کنید به: عهد عتیق، سفر خروج، باب۲۰، آیه ۱ - ۱۷.</ref> | می‌گویند آیات متعددی در قرآن بر توحید عبادی دلالت دارند؛ از جمله [[آیه ۵۱ سوره آل عمران|آیه ۵۱]] و [[آیه ۶۴ سوره آل عمران|۶۴ سوره آل عمران]]، [[آیه ۱۰۲ سوره انعام]]، [[آیه ۳۶ سوره نحل]]، [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]]، [[آیه ۶۱ سوره یس]].<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۵-۴۲۶؛ عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۵.</ref> کلمه [[تهلیل|لا اله الا الله]] را نیز ناظر به توحید در عبادت دانسته‌اند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲، ص۱۰۶؛ عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۶.</ref> در آیات قرآن، [[احباط|حَبط اعمال]]، گمراهی، شقاوت و زیانکاری در قیامت و خشم خدا از آثار عبادت غیرخدا شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به: هاشمی رفسنجانی و محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۷ش، ج۱۹، ص۵۳۷-۵۴۰.</ref> در دومین فرمان از [[ده فرمان|ده فرمان حضرت موسی(ع)]] نیز از پرستش غیرخدا نهی و بر توحید در عبادت تأکید شده است.<ref>نگاه کنید به: عهد عتیق، سفر خروج، باب۲۰، آیه ۱ - ۱۷.</ref> | ||