آیه ۴۰ سوره حج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۴۰ سوره حَجّ''' در آن حفظ دین و پرستشگاه‌های خداوند از حکمت‌های [[جهاد|تشریع جهاد]] دانسته است. این آیه از اولین آیاتی است که در آن به [[مسلمان|مسلمانان]] اجازه جهاد با [[شرک|مشرکان]] داده شده است. | '''آیه ۴۰ سوره حَجّ''' آیه‌ای که در آن حفظ دین و پرستشگاه‌های خداوند از حکمت‌های [[جهاد|تشریع جهاد]] دانسته است. این آیه از اولین آیاتی است که در آن به [[مسلمان|مسلمانان]] اجازه جهاد با [[شرک|مشرکان]] داده شده است. | ||
آیه چهلم از [[سوره حج]] به توصیف ظلمی می‌پردازد که علت اجازه جهاد با ظالمان شده است: اینکه مشرکانْ مسلمانان را از سرزمینشان به ناحق اخراج کردند؛ اینکه در این اخراج، مسلمانان گناهی نداشتند، جز آنکه می‌گفتند پروردگار ما [[خدا|خداوند]] یکتاست. درباره رخداد منجر به اخراج، دو احتمال داده شده است: اخراج مسلمانان از [[مکه]] در جریان [[هجرت به حبشه]] باشد یا [[هجرت به مدینه]]. بر اساس احتمال اول، این آیه [[سوره‌های مکی و مدنی|مکی]] دانسته شده و بر اساس احتمال دوم [[سوره‌های مکی و مدنی|مدنی]]. | آیه چهلم از [[سوره حج]] به توصیف ظلمی می‌پردازد که علت اجازه جهاد با ظالمان شده است: اینکه مشرکانْ مسلمانان را از سرزمینشان به ناحق اخراج کردند؛ اینکه در این اخراج، مسلمانان گناهی نداشتند، جز آنکه می‌گفتند پروردگار ما [[خدا|خداوند]] یکتاست. درباره رخداد منجر به اخراج، دو احتمال داده شده است: اخراج مسلمانان از [[مکه]] در جریان [[هجرت به حبشه]] باشد یا [[هجرت به مدینه]]. بر اساس احتمال اول، این آیه [[سوره‌های مکی و مدنی|مکی]] دانسته شده و بر اساس احتمال دوم [[سوره‌های مکی و مدنی|مدنی]]. | ||