آیه ۴۰ سوره حج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==معرفی مخاطبان اذن جهاد== | ==معرفی مخاطبان اذن جهاد== | ||
از نظر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، مفسر شیعه، آیه چهلم از [[سوره حج]]، در کنار [[آیه اذن جهاد|آیه ۳۹ همین سوره]]، اولین [[آیه|آیاتی]] است که در آنها به مسلمانان اجازه [[جهاد]] با [[شرک|مشرکان]] داده شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۸۲.</ref> | از نظر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، مفسر شیعه، آیه چهلم از [[سوره حج]]، در کنار [[آیه اذن جهاد|آیه ۳۹ همین سوره]]، اولین [[آیه|آیاتی]] است که در آنها به مسلمانان اجازه [[جهاد]] با [[شرک|مشرکان]] داده شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۸۲.</ref> در آیه قبل از این آیه (آیه ۳۹ سوره حج) اجازه جهاد به کسانی داده شده که با تحمیل جنگ به آنان مورد ظلم قرار گرفتهاند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۸۴.</ref> از نظر [[شیخ طوسی]] و علامه طباطبایی، در آیه ۴۰ سوره حج، جزئیات آن ظلم بیان شده است:<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۳۷۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۸۴.</ref> اینکه از سرزمین خود به ناحق اخراج شدند؛ اینکه در این اخراج آنان گناهی نداشتند، جز آنکه میگفتند پروردگار ما خداوند یکتاست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۴، ص۱۱۴-۱۱۵.</ref> | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|صاحب مجمع البیان]] درباره رخداد منجر به اخراج ناحق مسلمانان دو احتمال داده است: اینکه منظور اخراج مسلمانان از مکه در جریان [[هجرت به حبشه]] باشد؛ اینکه منظور اخراج آنان از مکه در جریان [[هجرت به مدینه]] باشد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۱۳۸.</ref> از نظر او، بر اساس احتمال اول این آیه [[سورههای مکی و مدنی|مکی]] و بر اساس احتمال دوم [[سورههای مکی و مدنی|مدنی]] خواهد بود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۱۳۸.</ref> | [[فضل بن حسن طبرسی|صاحب مجمع البیان]] درباره رخداد منجر به اخراج ناحق مسلمانان دو احتمال داده است: اینکه منظور اخراج مسلمانان از مکه در جریان [[هجرت به حبشه]] باشد؛ اینکه منظور اخراج آنان از مکه در جریان [[هجرت به مدینه]] باشد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۱۳۸.</ref> از نظر او، بر اساس احتمال اول این آیه [[سورههای مکی و مدنی|مکی]] و بر اساس احتمال دوم [[سورههای مکی و مدنی|مدنی]] خواهد بود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۱۳۸.</ref> |