معجزه: تفاوت میان نسخه‌ها

طرفداران این دیدگاه معجزات را پذیرفته‌اند، ولی آن‌ها را به تأویل برده‌ و بر این نظرند که این معجزات در عالم طبیعت بر همان اسباب عادی و طبیعی اتفاق افتاده است و خارق عادت و سیر همیشگی طبیعت نبوده‌اند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۶۴.</ref> از نظر آنان در قرآن از نظام خلقت با عنوان «سنن الهی» یاد کرده و در آیاتی همچون [[آیه ۶۲ سوره احزاب|«وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا»]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۶۲.</ref> تصریح کرده است که این سنن الهی تغییرناپذیرند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۶۵.</ref> پس معجزه به عنوان امری که خارق عادت طبیعت است، تبدیل و تحول در سنن الهی است که محال است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۶۵.</ref>

از نظر اشاعره، معجزه کاری خلاف عادت طبیعت و ناقض سیر عادی طبیعت است. از نظر آنان مشیت خداوند بر این تعلق گرفته است که نظام عالم را براساس قوانینی که خودش وضع کرده، قرار دهد و از آنجا که او تنها علت و مؤثر در امور عالم است، هرگاه اراده کند می‌تواند در این قوانین تصرف کرده و فعلی برخلاف عادت یا سیر عادی طبیعت، ایجاد کند و معجزات از همین قبیل‌اند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۶۶.</ref>

مرتضی مطهری دیدگاهی را به فلاسفه نسبت داده است که براساس آن، قوانین لایتخلفی در طبیعت وجود دارد که بر مبنای قاعده علیت و اصل سنخیت علّی و معلولی، هرگز نقض نمی‌شوند و لذا معجزه، خارق عادت طبیعت و یا ناقض قوانین آن نیست.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۷۷.</ref> مطهری با پذیرش این دیدگاه<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۹۲.</ref> گفته است که معجزه به‌معنای نسخ یا ابطال قانونی از قوانین طبیعت نیست، بلکه حکومت قانونی بر قانون دیگر است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۷۷.</ref>