خطبه ۸۰ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

خطبه ۸۰ نهج البلاغه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۶

۲۴۰ بایت اضافه‌شده ، ۴ نوامبر

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Alikhani

confirmed، movedable، protected، templateeditor

۵٬۶۹۱

ویرایش

@@ خط ۶۱: / خط ۶۱: @@
 === کمبود ایمان زنان ===
-در این خطبه، نماز‌نخواندن و روزه‌نگرفتن زنان در [[حیض|ایام حیض]]، نشانه نقصان ایمانِ آنها دانسته شده است.<ref>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، خطبه ۸۰، ص۱۰۶.</ref> به گفته [[سید جمال‌الدین دین‌پرور]]، از شارحان نهج البلاغه، اگرچه زنان به سبب بروز مشکلاتی مانند [[عادت ماهیانه]] و وضع حمل، از انجام برخی عبادت‌ها محروم می‌شوند، ولی این نقص، مقدمه‌ای برای مادرشدنِ آنها است و با مادرشدن، نه تنها این کاستی جبران می‌شود، بلکه زن کمال بیشتری می‌یابد.<ref>دین‌پرور، منشور جاودانه، ۱۳۸۹ش، ص۳۰۶.</ref> همچنین عبدالحسین خسروپناه معتقد است، اگرچه عمل عبادی در تقویت ایمان و ترک آن در تضعیف ایمان نقش دارد و به همین دلیل روزه‌نگرفتن و نمازنخواندن در وقت حیض، به‌ناچار کم‌شدن ایمان را در پی دارد، ولی در دین اسلام راه جبران برای این مشکل قرار داده شده است و زنان می‌توانند در مدت حیض، هنگام نماز بر سجاده بنشیند و با ذکر گفتن، آن را جبران کند.<ref>خسروپناه، جامعۀ علوی در نهج البلاغه، ۱۳۸۴ش، ص۲۲۳.</ref> برخی محققان نیز معتقدند کلمه ایمان در این روایت در معنای لغوی آن (آرامش داشتن) به کار رفته نه در معنای اصطلاحی (اعتقاد به خدا) آن؛ به این معنا که زنان به خاطر حیض شدن، ضعیف می‌شوند و آرامش روحی آنان کم می‌شود.<ref>افسردیر، و طاهره‌سادات طباطبایی امین، «معناشناسی ایمان در روایات ان النساء نواقص الایمان»، ص۶۷.</ref> در مقابل [[محمدباقر مجلسی]] مؤلف [[بحار الانوار (کتاب)|کتاب بِحارُ الاَنوار]] معتقد است، با اینکه زنان در زمان عادت ماهیانه، به دستور خدا نماز و روزه را ترک می‌کنند و ایمان‌شان ناقص می‌شود، اما همین امر به سبب نقصی است که در وجود آنها قرار دارد.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۲، ص۲۴۸.</ref>
+در این خطبه، نماز‌نخواندن و روزه‌نگرفتن زنان در [[حیض|ایام حیض]]، نشانه نقصان ایمانِ آنها دانسته شده است.<ref>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، خطبه ۸۰، ص۱۰۶.</ref> به گفته [[سید جمال‌الدین دین‌پرور]]، از شارحان نهج البلاغه، اگرچه زنان به سبب بروز مشکلاتی مانند [[عادت ماهیانه]] و وضع حمل، از انجام برخی عبادت‌ها محروم می‌شوند، ولی این نقص، مقدمه‌ای برای مادرشدنِ آنها است و با مادرشدن، نه تنها این کاستی جبران می‌شود، بلکه زن کمال بیشتری می‌یابد.<ref>دین‌پرور، منشور جاودانه، ۱۳۸۹ش، ص۳۰۶.</ref> همچنین عبدالحسین خسروپناه معتقد است، اگرچه عمل عبادی در تقویت ایمان و ترک آن در تضعیف ایمان نقش دارد و به همین دلیل روزه‌نگرفتن و نمازنخواندن در وقت حیض، به‌ناچار کم‌شدن ایمان را در پی دارد، ولی در دین اسلام راه جبران برای این مشکل قرار داده شده است و زنان می‌توانند در مدت حیض، هنگام نماز بر سجاده بنشیند و با ذکر گفتن، آن را جبران کند.<ref>خسروپناه، جامعۀ علوی در نهج البلاغه، ۱۳۸۴ش، ص۲۲۳.</ref> برخی محققان نیز معتقدند کلمه ایمان در این روایت در معنای لغوی آن (آرامش داشتن) به کار رفته نه در معنای اصطلاحی (اعتقاد به خدا) آن؛ به این معنا که زنان به خاطر حیض شدن، ضعیف می‌شوند و آرامش روحی آنان کم می‌شود.<ref>افسردیر، و طاهره‌سادات طباطبایی امین، «معناشناسی ایمان در روایات ان النساء نواقص الایمان»، ص۶۷.</ref>
+در مقابل [[محمدباقر مجلسی]] مؤلف [[بحار الانوار (کتاب)|کتاب بِحارُ الاَنوار]] معتقد است، با اینکه زنان در زمان عادت ماهیانه، به دستور خدا نماز و روزه را ترک می‌کنند و ایمان‌شان ناقص می‌شود، اما همین امر به سبب نقصی است که در وجود آنها قرار دارد.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۲، ص۲۴۸.</ref>
 === کمتر ارث‌بردن زنان ===
@@ خط ۱۱۹: / خط ۱۲۱: @@
 * کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.
 * گروهی از نویسندگان، شبهات زن در نهج البلاغه، تهران، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۴۰۱ش.
+* مجلسی، محمدباقر، بِحارُ الاَنوار الجامِعَةُ لِدُرَرِ أخبارِ الأئمةِ الأطهار(ع)، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
 * مخلصی، عباس، [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1682299 «سخن امام علی(ع) درباره زن و بازکاوی دیدگاه‌ها»]، در مجله حوزه، شماره ۱۶۷، بهار ۱۳۹۲ش.
 * مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۸۶ش.