confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۶۰
ویرایش
مساحقه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مجازات مساحقه
(− رده:مقالههای جدید (هاتکت)) |
جز (←مجازات مساحقه) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مُساحَقه''' یا '''طَبَق‌زنی''' مالیدن آلت تناسلی زنی به آلت تناسلی زنی دیگر و شیوه‌‌ای برای لذت‌جویی در برخی زنان است که در [[حدیث|روایات]] برای آن عذاب شدید اخروی بیان شده است. در روایات شیعه، مساحقهْ «زنای بزرگتر» شمرده شده و مساحقهکنندگان [[لعن]] شده‌اند.<br>[[فقیهان شیعه]]، براساس روایات معصومان، مساحقه را [[حرام]] و مجازات آن را صد ضربه تازیانه اعلام نموده‌اند. به فتوای بیشتر آنان، شیوه اثبات مساحقه شهادت دادن چهار مرد [[عدالت فردی|عادل]] یا چهار بار اقرار زنی است که مساحقه کرده است. البته اگر زن قبل از اثبات [[توبه]] کند، مجازات نمی‌شود. به فتوای بیشتر فقیهان، اگر زنی سه بار مجازات شد، بار چهارم [[سنگسار]] خواهد شد. | '''مُساحَقه''' یا '''طَبَق‌زنی''' مالیدن آلت تناسلی زنی به آلت تناسلی زنی دیگر و شیوه‌‌ای برای لذت‌جویی در برخی زنان است که در [[حدیث|روایات]] برای آن عذاب شدید اخروی بیان شده است. در روایات شیعه، مساحقهْ «زنای بزرگتر» شمرده شده و مساحقهکنندگان [[لعن]] شده‌اند.<br>[[فقیهان شیعه]]، براساس روایات معصومان، مساحقه را [[حرام]] و مجازات آن را صد ضربه تازیانه اعلام نموده‌اند. به فتوای بیشتر آنان، شیوه اثبات مساحقه شهادت دادن چهار مرد [[عدالت فردی|عادل]] یا چهار بار اقرار زنی است که مساحقه کرده است. البته اگر زن قبل از اثبات [[توبه]] کند، مجازات نمی‌شود. به فتوای بیشتر فقیهان، اگر زنی سه بار مجازات شد، بار چهارم [[سنگسار]] خواهد شد. | ||
== مفهوم و جایگاه مساحقه در شریعت == | ==مفهوم و جایگاه مساحقه در شریعت== | ||
فقیهان شیعه مساحقه را مالیدن آلت تناسلی زنی به آلت تناسلی زنی دیگر تعریف کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه حلی، تحریر الاحکام، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۳۳۳؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۶۱؛ طباطبایی حائری، ریاض المسائل، ۱۴۱۸ق، ج۱۶، ص۵.</ref> مساحقه یکی از شیوه‌هایی است که برخی زنان [[هم‌جنس‌گرایی|همجنس‌گرا]] و لِزبیَن (Lesbian) برای لذت‌جویی به کار می‌برند.<ref>Kimmel'', Gay, Bisexual, and Transgender Aging: Research and Clinical Perspectives'', pp. 73–79.</ref> در زبان فارسی، به عمل مساحقه، «طَبَق‌زنی» هم گفته شده است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه طبق‌زنی.</ref> | فقیهان شیعه مساحقه را مالیدن آلت تناسلی زنی به آلت تناسلی زنی دیگر تعریف کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه حلی، تحریر الاحکام، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۳۳۳؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۶۱؛ طباطبایی حائری، ریاض المسائل، ۱۴۱۸ق، ج۱۶، ص۵.</ref> مساحقه یکی از شیوه‌هایی است که برخی زنان [[هم‌جنس‌گرایی|همجنس‌گرا]] و لِزبیَن (Lesbian) برای لذت‌جویی به کار می‌برند.<ref>Kimmel'', Gay, Bisexual, and Transgender Aging: Research and Clinical Perspectives'', pp. 73–79.</ref> در زبان فارسی، به عمل مساحقه، «طَبَق‌زنی» هم گفته شده است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه طبق‌زنی.</ref> | ||
=== جایگاه و پیشینه === | ===جایگاه و پیشینه=== | ||
در برخی روایاتِ شیعه، مساحقه «زنای بزرگتر» شمرده شده<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۷۴.</ref> و مساحقهکننده [[لعن]] شده<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۶۷ و ص۲۷۴.</ref> و برای او، عذاب‌های شدید اخروی بیان شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۲۵۷ و ج۱۱، ص۲۷۳.</ref> براساس روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، اولین زنانی که به مساحقه پراختند، زنان [[قوم لوط]] بودند؛ زیرا در این قوم، مردها با مردها آمیزش می‌کردند و زن‌ها بدون مرد باقی مانده بودند. بنابراین زنان همان کاری را انجام دادند که مردانشان انجام می‌دادند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۷۳.</ref> در روایتی دیگر، مراد از [[اصحاب رس|اصحاب رَس]] در [[آیه ۱۲ سوره ق]] مساحقهکنندگان شمرده شده‌اند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۴، ص۸۳.</ref> | در برخی روایاتِ شیعه، مساحقه «زنای بزرگتر» شمرده شده<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۷۴.</ref> و مساحقهکننده [[لعن]] شده<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۶۷ و ص۲۷۴.</ref> و برای او، عذاب‌های شدید اخروی بیان شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۲۵۷ و ج۱۱، ص۲۷۳.</ref> براساس روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، اولین زنانی که به مساحقه پراختند، زنان [[قوم لوط]] بودند؛ زیرا در این قوم، مردها با مردها آمیزش می‌کردند و زن‌ها بدون مرد باقی مانده بودند. بنابراین زنان همان کاری را انجام دادند که مردانشان انجام می‌دادند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۷۳.</ref> در روایتی دیگر، مراد از [[اصحاب رس|اصحاب رَس]] در [[آیه ۱۲ سوره ق]] مساحقهکنندگان شمرده شده‌اند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۴، ص۸۳.</ref> | ||
== مساحقه در فقه == | ==مساحقه در فقه== | ||
در [[فقه|فقه شیعه]]، حکم تکلیفی مساحقه حرمت بیان شده و راه‌های اثبات و نیز مجازات آن ذکر شده است. | در [[فقه|فقه شیعه]]، حکم تکلیفی مساحقه حرمت بیان شده و راه‌های اثبات و نیز مجازات آن ذکر شده است. | ||
=== حرام‌بودن === | ===حرام‌بودن=== | ||
به گفته [[علامه حلی]]، فقیه شیعه قرن هشتم قمری، همه فقیهانِ شیعه مساحقه را [[حرام]] دانستهاند.<ref>علامه حلی، تحریر الاحکام، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۳۳۳.</ref> در روایتی از [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]]، علت حرام شدن رابطه جنسی با همجنس که شامل مساحقه در زنان نیز می‌شود، ساختار وجودی زنان و میل فطری مردان به زنان دانسته شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، مکتبة الداوری، ج۲، ص۵۴۷.</ref> همچنین در این روایت، رابطه با جنس موافق سبب از بين رفتن نسل بشر، برهم‌خوردن نظم و تدبير جامعه و نابودی دنيا شمرده شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، مکتبة الداوری، ج۲، ص۵۴۷.</ref> | به گفته [[علامه حلی]]، فقیه شیعه قرن هشتم قمری، همه فقیهانِ شیعه مساحقه را [[حرام]] دانستهاند.<ref>علامه حلی، تحریر الاحکام، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۳۳۳.</ref> در روایتی از [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]]، علت حرام شدن رابطه جنسی با همجنس که شامل مساحقه در زنان نیز می‌شود، ساختار وجودی زنان و میل فطری مردان به زنان دانسته شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، مکتبة الداوری، ج۲، ص۵۴۷.</ref> همچنین در این روایت، رابطه با جنس موافق سبب از بين رفتن نسل بشر، برهم‌خوردن نظم و تدبير جامعه و نابودی دنيا شمرده شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، مکتبة الداوری، ج۲، ص۵۴۷.</ref> | ||
=== شیوه ثابت شدن === | ===شیوه ثابت شدن=== | ||
بر اساس [[فتوا|فتوای]] بیشتر فقیهان شیعه، مساحقه، با شهادت‌دادن چهار مرد [[عدالت فردی|عادل]] یا چهار بار اقرار زنی که مساحقه کرده، ثابت می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۵۷.</ref> در مقابل، [[مقدس اردبیلی]] فقیه قرن دهم قمری، شهادت دو مرد عادل یا دو بار اقرار زن را کافی دانسته است.<ref>مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، جامعة المدرسین، ج۱۳، ص۱۲۷.</ref> بر اساس ماده ۱۷۲ و ۱۹۹ [[قانون مجازات اسلامی]] جمهوری اسلامی ایران، مساحقه با شهادت چهار مرد عادل یا چهار بار اقرار ثابت می‌شود.<ref>«[https://rc.majlis.ir/fa/law/show/845048 قانون مجازات اسلامی]»، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایران. </ref> | بر اساس [[فتوا|فتوای]] بیشتر فقیهان شیعه، مساحقه، با شهادت‌دادن چهار مرد [[عدالت فردی|عادل]] یا چهار بار اقرار زنی که مساحقه کرده، ثابت می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۵۷.</ref> در مقابل، [[مقدس اردبیلی]] فقیه قرن دهم قمری، شهادت دو مرد عادل یا دو بار اقرار زن را کافی دانسته است.<ref>مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، جامعة المدرسین، ج۱۳، ص۱۲۷.</ref> بر اساس ماده ۱۷۲ و ۱۹۹ [[قانون مجازات اسلامی]] جمهوری اسلامی ایران، مساحقه با شهادت چهار مرد عادل یا چهار بار اقرار ثابت می‌شود.<ref>«[https://rc.majlis.ir/fa/law/show/845048 قانون مجازات اسلامی]»، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایران. </ref> | ||
=== مجازات مساحقه === | ===مجازات مساحقه=== | ||
همه فقیهان شیعه مساحقه را دارای [[حد شرعی]] دانستهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، جماعة المدرسین، ج۱۳، ص۱۲۰؛ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۷۸۷.</ref> به فتوای آنان، مجازات هرکدام از دو زنِ مساحقهکننده صد ضربه تازیانه است و فرقی میان [[مسلمان]] و [[کفر|کافر]] نیست.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، | همه فقیهان شیعه مساحقه را دارای [[حد شرعی]] دانستهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، جماعة المدرسین، ج۱۳، ص۱۲۰؛ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۷۸۷.</ref> به فتوای آنان، مجازات هرکدام از دو زنِ مساحقهکننده صد ضربه تازیانه است و فرقی میان [[مسلمان]] و [[کفر|کافر]] نیست.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، جامعة المدرسین، ج۱۳، ص۱۲۰؛ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۷۸۷. </ref> همچنین به گفته [[محمدحسن نجفی|صاحبْ‌جواهر]] فقیه شیعه قرن سیزدهم قمری، بیشتر فقیهان در این حکم، فرقی بین [[احصان|مُحصَنه]] (زن شوهردار) و غیرمحصنه (زن مجرد) نگذاشته‌اند.<ref>صاحب جواهر، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۸۸.</ref> در مقابل، [[شیخ طوسی]]،<ref>شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶.</ref> [[عبدالعزیز حلبی|ابن‌بَرّاج]]<ref name=":0">برای نمونه نگاه کنید به ابن براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۵۳۱؛ شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶.</ref> و [[محمد بن علی بن حمزه طوسی|ابن‌حمزه طوسی]]،<ref>ابن حمزه طوسی، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۴.</ref> از فقهای قرن پنجم قمری، مجازات مساحقه‌کنندهٔ محصنه را [[سنگسار]] دانستهاند. براساس ماده ۲۳۹ و ۲۴۰ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران، مجازات مساحقه صد ضربه شلاق است و فرقی بین مسلمان، کافر، محصنه و غیرمحصنه نیست.<ref>«[https://rc.majlis.ir/fa/law/show/845048 قانون مجازات اسلامی]»، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایران.</ref> | ||
به فتوای فقیهان شیعه، اگر زنی قبل از اثبات مساحقه [[توبه]] کند، مجازات نخواهد شد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۸؛ صاحب جواهر، جواهر الکلام، ۱۴۳۲ق، ج۴۱، ص۳۹۰.</ref> | به فتوای فقیهان شیعه، اگر زنی قبل از اثبات مساحقه [[توبه]] کند، مجازات نخواهد شد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۸؛ صاحب جواهر، جواهر الکلام، ۱۴۳۲ق، ج۴۱، ص۳۹۰.</ref> | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
به گفته [[سید علی طباطبایی|صاحبْ‌ریاض]]، فقیه شیعه قرن دوازدهم قمری، بیشتر فقهای شیعه فتوا داده‌اند اگر مساحقهٔ زنی سه بار ثابت شد و هر بار تازیانه خورد، بار چهارم کشته می‌شود.<ref>صاحب ریاض، ریاض المسائل، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۴۷۷.</ref> [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس حِلّی]] فقیه قرن ششم قمری، حکم کشته‌شدن را در مرتبه سوم دانسته است.<ref>ابن ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۶۷. </ref> | به گفته [[سید علی طباطبایی|صاحبْ‌ریاض]]، فقیه شیعه قرن دوازدهم قمری، بیشتر فقهای شیعه فتوا داده‌اند اگر مساحقهٔ زنی سه بار ثابت شد و هر بار تازیانه خورد، بار چهارم کشته می‌شود.<ref>صاحب ریاض، ریاض المسائل، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۴۷۷.</ref> [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس حِلّی]] فقیه قرن ششم قمری، حکم کشته‌شدن را در مرتبه سوم دانسته است.<ref>ابن ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۶۷. </ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* ابن ادریس، حلی، السرائر الحاوی لتحریر التفاوی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین، ۱۴۱۰ق. | * ابن ادریس، حلی، السرائر الحاوی لتحریر التفاوی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین، ۱۴۱۰ق. | ||