پرش به محتوا

حدیث من مات: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (ویکی سازی)
خط ۲۰: خط ۲۰:
'''حَدیث مَنْ مات''' [[حدیث|حدیثی]] از [[پیامبر اکرم(ص)]] که ''هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلی مرده است''. این حدیث با الفاظ مختلف در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] نقل شده است. [[شیعیان]] این حدیث را درباره مسئله [[امامت]] می‌دانند و لزوم شناخت و اطاعت از امام را از آن استنباط می‌کنند. اهل سنت این روایت را مربوط به بحث ارتباط مردم با [[حاکم]] اسلامی و لزوم [[بیعت]] با او دانسته‌اند.
'''حَدیث مَنْ مات''' [[حدیث|حدیثی]] از [[پیامبر اکرم(ص)]] که ''هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلی مرده است''. این حدیث با الفاظ مختلف در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] نقل شده است. [[شیعیان]] این حدیث را درباره مسئله [[امامت]] می‌دانند و لزوم شناخت و اطاعت از امام را از آن استنباط می‌کنند. اهل سنت این روایت را مربوط به بحث ارتباط مردم با [[حاکم]] اسلامی و لزوم [[بیعت]] با او دانسته‌اند.


==متن حدیث در منابع شیعه و اهل سنت==
==جایگاه حدیث «من ماتَ»==
این [[حدیث]] در منابع مختلف [[شیعه]] و [[اهل سنت]] نقل شده است:
حدیث «من مات» در منابع مختلف [[شیعه]] و [[اهل سنت|اهل‌سنت]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل شده است. علامه مجلسی این روایت را نزد شیعه و اهل‌سنت [[متواتر]] دانسته است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۳۶۸.</ref> [[شیخ بهائی|شیخ بهایی]] هم در کتاب گفته این حدیث مورداتفاق شیعه و اهل‌سنت است.<ref>شیخ بهائی، الأربعون حديثا، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۴۳۱.</ref>


===منابع شیعی===
در منابع شیعی و سنی، این حدیث به این شکل آمده است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة؛ هر فردی که بمیرد، درحالی‌که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است».<ref> سید بن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۵۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۱۰؛ تفتازانی، شرح مقاصد، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۳۹، قندوزی، ينابيع المودة، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۵۶.</ref>
در منابع اسلامی روایاتی با عبارت «من مات» نقل شده است.<ref> برای نمونه رجوع کنید به: برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۸۸.</ref> اما مقصود از تعبیر (حدیث «من مات») کلام معروف پیامبر اکرم است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة؛ هر فردی که بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است».<ref> سید بن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۵۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۱۰</ref>


[[ابن ابی‌یعفور]] نقل می‌کند: از [[امام صادق(ع)]] درباره گفتار [[پیامبر اسلام]]: «مَنْ مَاتَ وَ لَیسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِیتَتُهُ مِیتَةٌ جَاهِلِیةٌ؛ هر فردی که بمیرد در حالی که امامی نداشته باشد، مرگش، مرگ جاهلی است» پرسیدم که آیا مقصود مردن در حالت [[کفر]] است؟ امام صادق(ع) فرمود: مردن در حالت گمراهی است. عرض کردم: هر که در این زمان هم بمیرد و او را پیشوائی نباشد، مرگش، مرگ جاهلیت است؟ فرمود: آری.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۷۶</ref> برخی علمای شیعه روایت من مات را [[متواتر]] در منابع شیعه و اهل سنت دانسته‌اند.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۳۶۸.</ref> [[شیخ بهائی|شیخ بهایی]] در کتاب اربعون حدیث روایت را  مورد اتفاق میان شیعه و اهل سنت دانسته است.<ref>شیخ بهائی، الأربعون حديثا، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۴۳۱.</ref>  
اما حدیث فوق، با عبارارتی هم نقل شده که تفاوت مختصری دارند. برای مثال، به‌نوشتهٔ [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]] در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]]، [[عبدالله بن‌ ابی‌یعفور|ابن‌ابی‌یعفور]] این حدیث را [[امام صادق(ع)]] چنین نقل کرده که پیامبر اسلام گفت: «مَنْ مَاتَ وَ لَیسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِیتَتُهُ مِیتَةٌ جَاهِلِیةٌ؛ هر فردی بمیرد، درحالی‌که امامی نداشته باشد، مرگش، مرگ جاهلی است.»<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۷۶</ref> همچنین در برخی از منابع اهل‌سنت از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده‌اند: «مَنْ مَاتَ بِغَیرِ إِمَامٍ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً؛ کسی که بدون امام بمیرد؛ به مرگ جاهلی مرده است.»<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ۱۴۲۱ق، ج۲۸، ص۸۸؛ ابو داوود، مسند ابوداود، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۴۲۵؛ طبرانی، مسند الشامیین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۴۳۷.</ref>{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{حدیث|پیامبر اسلام(ص): {{سخ}}مَنْ مَاتَ بِغَیرِ إِمَامٍ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً؛ کسی که بدون امام بمیرد؛ به مرگ جاهلی مرده است.}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[احمد بن حنبل]]، مسند احمد، ۱۴۲۱ق، ج۲۸، ص۸۸| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px| اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
 
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{حدیث|پیامبر اسلام(ص): {{سخ}}مَنْ مَاتَ بِغَیرِ إِمَامٍ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً؛ کسی که بدون امام بمیرد؛ به مرگ جاهلی مرده است.}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[احمد بن حنبل]]، مسند احمد، ۱۴۲۱ق، ج۲۸، ص۸۸| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px| اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
 
===منابع اهل سنت===
حدیث «من مات» با تعبیر «من مات و لم يعرف إمام زمانه مات ميتة جاهلية» در برخی منابع [[اهل سنت]] نیز نقل شده است. <ref>تفتازانی، شرح مقاصد، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۳۹، قندوزی، ينابيع المودة، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۵۶.  </ref>و با تفاوتی مختصر در الفاظ، در دیگر منابع [[اهل سنت]] از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده‌اند: «مَنْ مَاتَ بِغَیرِ إِمَامٍ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً؛ کسی که بدون امام بمیرد؛ به مرگ جاهلی مرده است»؛<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ۱۴۲۱ق، ج۲۸، ص۸۸؛ ابو داوود، مسند ابوداود، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۴۲۵؛ طبرانی، مسند الشامیین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۴۳۷.</ref> در برخی منابع دیگر چنین روایت شده: «مَنْ خَلَعَ یدًا مِنْ طَاعَةٍ، لَقِی اللهَ یوْمَ الْقِیامَةِ لَا حُجَّةَ لَهُ، وَمَنْ مَاتَ وَ لَیسَ فِی عُنُقِهِ بَیعَةٌ، مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً؛ کسی که دست خود را از طاعت شخصی خارج کند (بیعت خود را بشکند) در مواجهه با خداوند در روز قیامت؛ دلیلی بر عملش نخواهد داشت و همچنین کسی که بمیرد و بیعتی بر گردن خود نداشته باشد؛ به مرگ جاهلی مرده است.<ref> مسلم، صحیح مسلم، بیروت، ج۳، ص۱۴۷۸.</ref> علمای [[اهل سنت]]، حدیث فوق را صحیح<ref>ابونعیم اصفهانی،‌ حلیة الأولیاء، ۱۳۹۴ق، ج۳، ص۲۲۴.</ref> و حسن<ref>ابن ابی عاصم، کتاب السنه، ۱۴۰۰ق، ج۲، ص۵۰۳.</ref> دانسته‌اند.


==منابع حدیث==
==منابع حدیث==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۱۳

ویرایش