آیه ۱۱۹ سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها

به باور برخی [[مفسر|مفسران]] این [[آیه]] اشاره به پنداری در میان مشرکان عرب بود که برای خوردن گوشت‌های حیوانات مرده دیدگاه [[اسلام]] را نقد می‌کردند.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج‌۱۰، ص۲۴۶.</ref> این مشرکان با شبهه‌افکنی<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج‌۲، ص۵۴۲.</ref> خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، حرمت [[اکل میته]] (حرام بودن خوردن مردار) را نقد کرده و به [[ذبح شرعی|ذبح حیوان]] توسط مسلمانان خرده می‌گرفتند.<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، بیروت، ج‌۷، ص۲۶.</ref> آنها می‌گفتند که بین ذبح حیوانی که نام خدا برده می‌شود با غیر آن چیست؟ و یا به چه دلیل حیوانی را که خود می‌کشید برای خوردن جایز می‌شمارید؛ اما حیوانی را که خدا کشته است، میته پنداشته و از خوردن آن پرهیز می‌کنید؟<ref>جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج‌۳، ص۵۳۹؛ ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، بیروت، ج‌۷، ص۲۸.</ref> بنابراین یا باید هیچ‌کدام را نخورد، و یا هر دو را خورد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج‌۷، ص۳۳۲.</ref> این آیه ضمن هوشیار کردن مردم، سخن آنها را رد کرده و به آنها پاسخ داده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج‌۲، ص۵۴۲.</ref>