سخن‌گفتن سلیمان با حیوانات: تفاوت میان نسخه‌ها

{{معجزات}}

در داستان هدهد حضرت سلیمان، که متوجه عدم حضور هدهد گشته بود گفت اگر هدهد دلیل موجه‌ برای غیبتش نداشته باشد او را تنبیه خواهد کرد. پس از مدتی هدهد بازگشت و گزارشی از کشور سبأ و [[ملکه سبا|زنی که بر آن حکومت می‌کرد]]، داد. سلیمان نیز پس از بررسی کلام هدهد، او را به همراه نامه‌ای به آن دیار فرستاد. در این داستانی دیگر نیز مورچه‌ای به مورچه‌های دیگر می‌گوید که وارد خانه‌های خود گردند تا سلیمان و سپاهیانش آن‌ها را نابود نکنند. سلیمان از کلام مورچه تبسم کرد و خداوند را [[شکر]] گزارد.

برخی پژوهشگران گفت وگوی حیوانات در [[قرآن|قرآن کریم]] را به چهار صورت ترسیم کرده‌اند:{{ستون|۲}}

* گفت‌وگوی حیوانات با انسان‌ها  

[[محمدهادی معرفت]] عالم و قرآن پژوه شیعه به این نکته توجه داده است همه جانداران راهی ویژه برای ایجاد ارتباط با همدیگر دارند و خداوند به پیامبرش سلیمان(ع) فهم سخن و پیام پرندگان و سایر جانداران را آموخته است؛ چه این سخنان از طریق ایجاد صدا باشد و چه از طریق ارسال امواج و حتی حس بویایی.<ref>معرفت، نقد شبهات پیرامون قرآن کریم، ۱۳۹۲ش، ص۳۸۹.</ref> برخی مفسران نیز معتقدند حیوانات علاوه بر صوت‌هایی که بیانگر حالات آنها است، توانایی دارند به فرمان خدا در شرایط خاصی سخن بگویند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۴۱۹.</ref>

قرآن در [[آيه ۱۶ سوره نمل]] از زبان حضرت سلیمان نقل می‌کند: «یا أَیُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْر؛ ای مردم! به ما زبان پرندگان آموخته‌اند»<ref>سوره نمل، آیه۱۶.</ref> منطق در استفاده‌های قرآنی معنایی گسترده‌ داشته و به معنای دلالت شیء بر معنای مقصود است و فراتر از کلام را شامل می‌شود.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۳۵۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] از ظاهر آیه ۱۶ سوره نمل برداشت کرده است که پرندگان هم نطق دارند و مخالف مفسرانی است که گفته‌اند پرندگان نطق ندارند و در آنجا به معجزه الهی به نطق آمده‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۳۵۱.</ref>