فرعون: تفاوت میان نسخه‌ها

==غرق شدن در دریا و اظهار توبه==

از آنجا که فرعون و پیروانش حاضر به قبول دعوت موسی یا تسلیم بنی‌اسرائیل به او نشدند، خداوند به موسی دستور داد که شبانه همراه با ایمان‌آورندگان از مصر خارج شود گرچه فرعونیان او را دنبال خواهند نمود و به او وعده داد که آنها در دریا غرق خواهند شد<ref>سوره دخان، آیات ۲۳ و ۲۴.</ref> موسی فرمان خدا را اجرا نمود. هنگامی که به دریا رسید به فرمان الهی با [[عصای موسی(ع)|عصا]] به آب دریا زد و آب دریا برای او و قومش شکافته شد تا از آن عبور کنند و چون قوم فرعون به دنبال آنها به میانه دریا آمدند آب آنها را فرا گرفته و غرق کرد.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۳۶.</ref>  

قرآن می‌گوید هنگامی که فرعون در حال غرق شدن بود به خدا اقرار نمود {{یاد| حَتَّىٰ إِذَا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ

}}اما خطاب رسید که اکنون ایمان می‌آوری؟! در حالی که پیش از این عصیان می‌ورزیدی و از تبهکاران بودی پس امروز بدن تو را نجات می‌دهم تا برای آیندگانت نشانه‌ای باشی و یقیناً بسیاری از مردم از نشانه‌های ما بی‌خبرند.<ref>سوره یونس، آیات ۹۰ تا ۹۲.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی |علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] در باره علت اینگونه اظهار ایمان  از سوی فرعون  وتأکید بر ایمانی که بنی اسرا‌ئیل آورده امیدواری فرعون به نجات از غرق شدن ورهایی دانسته وبه همین جهت افزون بر ایمان به اسلام آوردن و تسلیم بودنش نیز تصریح کرده است. <ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعیلیان، ج۱۰، ص۱۱۷.</ref> {{یاد|قد وصف الله بالذي آمنت به بنو إسرائيل ليظفر بما ظفروا به بإيمانهم وهو مجاوزة البحر والأمان من الغرق، ولذلك أيضا جمع بين الإيمان والإسلام ليزيل بذلك أثر ما كان يصر عليه من المعصية وهو الشرك بالله والاستكبار على الله.}} وی هم‌چنین در تفسیر المیزان، علت پذیرفته نشدن توبه فرعون را این می‌داند که توبه در وقت خودش صورت نگرفته و در نتیجه [[ایمان|ایمانی]] که پس از فوت وقتش باشد سودمند نیست. <ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعیلیان، ج۱۰، ص۱۱۸.</ref> [[مرتضی مطهری|مطهری]] مفسر وفقیه شیعه در باره پذیرفته نشدن توبه فرعون می گوید: [[توبه]] یعنی انقلاب مقدس درونی، آدمی که در قعر دریا آب تمام اطرافش را گرفته و به هر طرف که نگاه می‌کند آب می‌بیند و در این حال اظهار توبه می‌کند، وجدانش منقلب نشده است، [[فطرت|فطرتش]] زنده نشده است، خودش علیه خودش قیام نکرده است، بلکه حالا که خودش را مضطر و بیچاره می‌بیند، از روی اضطرار اظهار تسلیم می‌کند. برای همین به او می‌گویند: «الْانَ وَ قَدْ عَصَیتَ قَبْلُ‏»  چرا یک ساعت پیش که آزاد بودی این حرف را نزدی؟ اگر یک ساعت پیش در حالی که آزاد بودی این حرف را می‌گفتی، معلوم بود که در درون تو انقلاب مقدس(توبه) پیدا شده است. <ref>مطهری، آزادی معنوی، ص۱۳۲.https://lms.motahari.ir/advance-search?searchText=%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85&isSameWord=true&