شرط‌بندی: تفاوت میان نسخه‌ها

فقیهان شرط‌بندی در اسب‌دوانی و سوارکاری با چارپایانی مانند شتر و قاطر، و تیراندازی را جایز دانسته‌اند. روایات زیادی دربارهٔ جواز این بازی‌ها با شرط‌بندی آمده است. فقیهان در باب السَبْق (سوارکاری) و الرِمایه (تیراندازی) در کتب فقهی خود شرط‌بندی‌های جایز را عقدی دانسته‌اند که با هدف تمرین و کسب آمادگی در امور جنگ، تشریع شده است. برخی نیز از احتمال جوازِ شرط‌بندی در مسابقه با انواع ابزار و وسایل جنگی روز سخن گفته‌اند.

فقیهان شرط‌بندی در اسب‌دوانی<ref>حکیم، توضیح المسائل، ۱۳۹۱ش، ص۳۴۶؛ مدرسی، احکام معاملات، ۱۳۹۰ش، ص۲۶۷.</ref> و سوارکاری با چارپایانی مانند شتر و قاطر<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۸، ص۲۱۸؛ مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۵ش، ج۴، ص۶۴۲.</ref> و تیراندازی<ref>منتظری، رساله توضیح المسائل، ۱۳۸۱ش، ص۴۴۷؛ محمدی گیلانی، «بلیط بخت آزمایی اسناد فقهی: امام خمینی» ص۲۷۲.</ref> را جایز دانسته‌اند.<ref>انصاری، المکاسب، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۸۷.</ref> شرط‌بندی در این مسابقه‌ها را عقدی دانسته‌اند که با هدف تمرین و کسب آمادگی در امور جنگ تشریع شده است.<ref>علی‌نوری، کلیات فقه اسلامی، قم، ص۱۱۸.</ref> برخی نیز گفته‌اند شرط‌بندی در کبوتربازی جایز است.<ref>یعقوبی، «احکام فقهی مسابقه‌ها از نظر آقا جمال و سید احمد خوانساری»، ص۳۷۳.</ref> روایات زیادی دربارهٔ جواز این بازی‌ها با شرط‌بندی آمده است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعة، ۱۳۷۲ش، ج۱۳، ص۳۴۵؛ منتظری، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ۱۳۷۹ش، ج۵، ص۳۰۵ تا ۳۰۹.</ref> مانند روایتی<ref>حر عاملی، وسائل الشیعة، ۱۳۷۲ش، ج۱۳، ص۳۴۹.</ref> که شرط‌بندی فقط در شتردوانی و اسب‌دوانی و تیراندازی را جایز می‌داند.<ref>یعقوبی، «احکام فقهی مسابقه‌ها از نظر آقا جمال و سید احمد خوانساری»، ص۳۷۳.</ref> از این دسته روایات، فقیهان فصل جداگانه‌ای در فقه گشوده و نام آن را السَبق (سوارکاری) و الرِمایه (تیراندازی) گذاشته‌اند.<ref>بابایی، «مبانی فقهی جرم انگاری قمار در حقوق ایران»، ص۷۱؛ یعقوبی، «احکام فقهی مسابقه‌ها از نظر آقا جمال و سید احمد خوانساری»، ص۳۷۳.</ref>  سبق و رمایه را از توابع جهاد نیز دانسته‌اند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۸ش، ج۲۰، ص۱۰۴.</ref>