عصمت: تفاوت میان نسخه‌ها

عصمت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۲

۴۱ بایت اضافه‌شده ، ۳ اوت

جز

←‏اشکالات و پاسخ‌ها

دیداریویکی‌متن

Salehi

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۳٬۹۱۷

ویرایش

@@ خط ۸۸: / خط ۸۸: @@
 از نظر گروهی، اندیشه عصمت در منابع اولیه اسلامی وجود نداشته و این [[بدعت|بدعتی]] است که از [[اهل کتاب|اهل‌کتاب]]، [[ایران]] باستان، [[تصوف]] یا آموزه‌های [[زرتشت|زرتشتی]] وارد تعالیم اسلامی شده است.<ref>نگاه کنید به شریفی و یوسفیان، پژوهشی در عصمت معصومان(ع)، ۱۳۸۸، ص۷۹-۸۵.</ref><br>در پاسخ گفته شده اعتقاد به [[عصمت پیامبران]] در میان مسلمانان صدر اسلام رایج بوده و ریشه در تعالیم [[قرآن]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] دارد.<ref>شریفی و یوسفیان، پژوهشی در عصمت معصومان(ع)، ۱۳۸۸، ص۸۰-۸۲.</ref> اهل‌کتاب نمی‌توانند مبدع اندیشه عصمت باشند؛ زیرا در [[تورات]] بدترین [[گناه|گناهان]] و زشتی‌ها به [[پیامبران]] نسبت داده شده است.<ref>شریفی و یوسفیان، پژوهشی در عصمت معصومان(ع)، ۱۳۸۸، ص۸۰-۸۱.</ref> هنگامی که هنوز تصوف شکل نگرفته بود، اندیشه عصمت در میان [[شیعه|شیعیان]] رواج داشت. ازاین‌رو تصوف نیز نمی‌تواند منشأ اندیشه عصمت باشد.<ref>شریفی و یوسفیان، پژوهشی در عصمت معصومان(ع)، ۱۳۸۸، ص۸۳.</ref> بر فرضِ اشتراک آموزه عصمت در اسلام و زرتشت هم،‌ این مطلب دلیل بر تأثیرپذیری یکی از دیگری نیست؛ بلکه بدین خاطر است که جوهره تمامی [[ادیان الهی |ادیان الهی]] مشترک است و در اصول با یکدیگر تطابق دارند.<ref>شریفی و یوسفیان، پژوهشی در عصمت معصومان(ع)، ۱۳۸۸، ص۸۶.</ref>
-*'''ناسازگاری با رفتار معصومان ادّعایی'''
+*'''ناسازگاری با طلب آمرزش کردن معصومان'''
-{{اصلی|استغفار معصومین}}برخی بر این باورند که عصمت اندیشه‌ای است که با رفتار خود پیامبران و امامان در مورد خودشان سازگاری ندارد. آن‌ها در موارد متعددی خود را گنهکار معرفی کرده و به درگاه الهی عرض تقصیر می‌کنند. معصوم دانستن آنان امری است که مورد پذیرش خود ایشان نبوده است.<ref>فخر رازی، عصمة الانبیاء، ۱۴۰۹ق، ص۱۳۶؛ آلوسی، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۲۶؛ قفاری، اصول مذهب الشیعة الامامیة، ۱۴۳۱ق، ج۲، ص۷۹۴-۷۹۶؛ دهلوی، تحفه اثنی عشریه، مکتبة الحقیقة، ص۴۶۳.</ref>
+{{اصلی|استغفار معصومین}}برخی بر این باورند که عصمت اندیشه‌ای است که با رفتار خود پیامبران و امامان در مورد خودشان سازگاری ندارد؛ زیرا معصومان در موارد متعددی خود را گنهکار معرفی کرده و از درگاه الهی طلب آمرزش می‌کردند. بر این اساس معصوم دانستن آنان امری است که مورد پذیرش خود آنان نبوده است.<ref>فخر رازی، عصمة الانبیاء، ۱۴۰۹ق، ص۱۳۶؛ آلوسی، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۲۶؛ قفاری، اصول مذهب الشیعة الامامیة، ۱۴۳۱ق، ج۲، ص۷۹۴-۷۹۶؛ دهلوی، تحفه اثنی عشریه، مکتبة الحقیقة، ص۴۶۳.</ref>
 در پاسخ به این اشکال مطالب متعددی از جانب علمای امامیه بیان شده است:
@@ خط ۹۶: / خط ۹۶: @@
 ۱. استغفار می‌توان ناشی از درک عظمت حق و معرفت بالای معصومین باشد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۵، ص۲۱۰؛ کبیر مدنی شیرازی، رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين، ج‏۲، ص۴۷۲؛ خمینی، شرح چهل حدیث، ۱۳۸۰ش، ص۷۰؛ خمینی، جهاد اکبر، ۱۳۷۸ش، ص۵۷؛ جوادی آملی، تفسیر موضوعی قرآن،۱۳۷۸ش، ج۳، ص۲۶۷.</ref>
-۲. استغفار معصوم از اموری است که گناه نیستند اما معصوم با توجه به درجه بالایی که دارد آن‌ها را برای خود گناه محسوب می‌کند.<ref>اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۲۵۳-۲۵۵؛ خواجه نصیرالدین طوسی، اوصاف الاشراف، ۱۳۷۳ش، ص۲۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۵، ص۲۱۰؛ خمینی، صحیفه امام، ج۲۰، ص۲۶۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۳۶۷؛ سبحانی، الفکر الخالد، ۱۴۲۵ق، ج۱، صص۴۳۲-۴۳۷؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۳۴؛ مصباح یزدی، «چرایی اعتراف معصومان به قصور و کوتاهی»، ص۸-۱۰.</ref>
+۲. استغفار معصوم از اموری است که گناه نیستند؛ اما معصوم با توجه به درجه بالایی که دارد، آن‌ها را برای خود گناه محسوب می‌کند.<ref>اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۲۵۳-۲۵۵؛ خواجه نصیرالدین طوسی، اوصاف الاشراف، ۱۳۷۳ش، ص۲۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۵، ص۲۱۰؛ خمینی، صحیفه امام، ج۲۰، ص۲۶۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۳۶۷؛ سبحانی، الفکر الخالد، ۱۴۲۵ق، ج۱، صص۴۳۲-۴۳۷؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۳۴؛ مصباح یزدی، «چرایی اعتراف معصومان به قصور و کوتاهی»، ص۸-۱۰.</ref>
 ۳. معصومین به دلیل حرکت سیر و سلوکی خود به هر مرتبه که می‌رسند نسبت به مراتب پایین‌تر خود استغفار می‌کنند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۵، ص۲۱۰؛ مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۱۱۳؛ خمینی، شرح چهل حدیث، ۱۳۸۰ش، ص۳۴۳؛ مصباح یزدی، «چرایی اعتراف معصومان به قصور و کوتاهی»، ص۱۱-۱۴؛ ناییجی، آداب راز و نياز به درگاه بى نياز، ۱۳۸۱ش، ص۳۴۷.</ref>
-۴. استغفار آنان برای گناهان خود نیست بلکه برای گناهان امت است و از جنبه‌های شفاعت پیامبر و امام است.<ref>کبیر مدنی شیرازی، رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين، ج‏۲، ص۴۷۲؛ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۸۷.</ref>
+۴. استغفار آنان برای گناهان خود نیست؛ بلکه برای گناهان امت است و از جنبه‌های شفاعت پیامبر و امام است.<ref>کبیر مدنی شیرازی، رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين، ج‏۲، ص۴۷۲؛ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۸۷.</ref>
 ۵ معصوم برای تعلیم روش اقرار به گناه و انابه و توبه به دیگر افراد این‌گونه عمل می‌کند.<ref>مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۳۰۸؛‌ کبیر مدنی شیرازی، رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين، ج‏۲، ص۴۷۲.</ref>