نماز جمعه در دوران غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نماز جمعه در دوران غیبت''' از موضوعات بحث‌برانگیز در میان فقهای شیعه است. و پرسش اصلی آن این است که در [[غیبت کبرا|دوران غیبت امامان]] اقامه نماز جمعه چه حکمی دارد؟ عده‌ای از فقیهان به [[حرام|حرمت]]، عده‌ای به [[واجب تعیینی|وجوب تعیینی]] و عده‌ای نیز به [[واجب تخییری|وجوب تخییری]] آن نظر داده‌اند. نظریه وجوب تخییری از قرن سیزدهم قمری به بعد مقبولیت بیشتری یافته و نظریه رایج محسوب می‌شود.

==اهمیت نماز جمعه در دوران غیبت==

[[مرتضی حائری یزدی|مرتضی حائری]](۱۳۶۴ش) هفت نظریه از فقیهان شیعه را گردآوری کرده است.<ref>حائری، صلاة الجمعه، ۱۳۷۷ش، ص۱۲۱-۱۲۲.</ref> این هفت نظریه عبارتند از:

#نماز جمعه واجب تخییری است ولی اگر نماز برپا شد شرکت در آن واجب است<ref>حائری، صلاة الجمعه، ۱۳۷۷ش، ص۱۲۲.</ref>

#برپاکردن نماز جمعه واجب تخییری است ولی شرکت در آن واجب نیست و مکلف می‌تواند نماز ظهر بخواند<ref>حائری، صلاة الجمعه، ۱۳۷۷ش، ص۱۲۲.</ref>

#اقامه نماز جمعه بر فقیه واجب و بر دیگران حرام است<ref>حائری، صلاة الجمعه، ۱۳۷۷ش، ص۱۲۲.</ref>

#اگر امام جمعه عادلی باشد نماز جمعه بر همه واجب تعیینی است<ref>حائری، صلاة الجمعه، ۱۳۷۷ش، ص۱۲۲.</ref>

[[محقق کرکی]] در سال ۹۲۱ق کتابی برای اثبات جواز اقامه نماز جمعه در عصر غیبت امام معصوم نگاشت که در واقع رساله‌ای در موضوع [[ولایت فقیه]] به شمار می‌رود. برخی از معاصران و شاگردان کرکی در نقد نظریه او و برای اثبات حرمت یا رد وجوب عینی نماز جمعه در عصر غیبت رساله‌هایی نگاشتند.<ref>جعفریان، نماز جمعه: زمینه‌های تاریخی، ۱۳۷۲ش، ص۳۷-۳۸؛ جعفریان، صفویه در عرصه دین، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۲۵۱.</ref>