پرش به محتوا

نماز جمعه در دوران غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۱۷: خط ۱۷:


نظریه [[وجوب تخییری]] در میان فقهای متأخر (از [[قرن سیزدهم]] به بعد) مقبولیت یافته است<ref>کاشف الغطا، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۲۴۸؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۱م، ج۱۱، ص۱۵۱؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، بیروت، ج۱، ص۲۰۵؛ برای آگاهی از دیگر قائلان رک: دانش پژوه، فهرست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، ج۱۴، ص۳۶۰۴.</ref> و به طور کلی در میان فقهای [[اصول|اصولی]]، گرایش به نظریه وجوب تخییری نماز جمعه شایع‌تر است، هرچند شماری از آنان قائل به حرمت آن شده‌اند.<ref>جعفریان، نماز جمعه: زمینه‌های تاریخی، ۱۳۷۲ش، ص۳۷.</ref>
نظریه [[وجوب تخییری]] در میان فقهای متأخر (از [[قرن سیزدهم]] به بعد) مقبولیت یافته است<ref>کاشف الغطا، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۲۴۸؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۱م، ج۱۱، ص۱۵۱؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، بیروت، ج۱، ص۲۰۵؛ برای آگاهی از دیگر قائلان رک: دانش پژوه، فهرست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، ج۱۴، ص۳۶۰۴.</ref> و به طور کلی در میان فقهای [[اصول|اصولی]]، گرایش به نظریه وجوب تخییری نماز جمعه شایع‌تر است، هرچند شماری از آنان قائل به حرمت آن شده‌اند.<ref>جعفریان، نماز جمعه: زمینه‌های تاریخی، ۱۳۷۲ش، ص۳۷.</ref>
== جواز اقامه نماز جمعه ==
نظریه چهارم درباره نماز جمعه در دوره غیبت آن است که اقامه نماز جمعه در این زمان جایز است و اشکالی ندارد و کسی که نماز جمعه بخواند مرتکب [[بدعت]] یا فعل حرام نشده است. ولی این نماز نمی‌تواند جای نماز ظهر را بگیرد و کسانی که نماز جمعه می‌خوانند باید نماز ظهر را هم بخوانند.<ref>تبریزی، «حکم نماز جمعه در عصر غیبت»، ص۷۷.</ref>


==فتوای فقیهان قرن چهارده و پانزده قمری==
==فتوای فقیهان قرن چهارده و پانزده قمری==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۶۶

ویرایش