لویی ماسینیون: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از جنبه‌های اسلام‌شناسی ماسینیون شیعه‌پژوهی قلمداد شده است.<ref>بارانی و حسین‌اف، «تحليل مطالعات شيعی لويی ماسينيون، بررسی ديدگاه‌ها و روش‌ها»، ص۵۰.</ref> سفر ماسینیون به [[عراق]] را موجب توجه او به میراث معنوی شیعه دانسته‌اند:<ref>برای نمونه نگاه کنید به: بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ۱۳۷۵ش، ص۳۸۱.</ref> ماسینیون در [[نجف]]، [[کربلا]] و [[کوفه]] مقابر ائمه(ع) و سایر اماکن مقدس شیعه را زیارت کرد.<ref>بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ۱۳۷۵ش، ص۳۸۱.</ref> او مرقد [[سلمان فارسی]] و [[حذیفة بن یمان]] را نیز [[زیارت]] کرد.<ref>بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ۱۳۷۵ش، ص۳۸۱.</ref> زیارت او از مرقد سلمان فارسی در کنار روایت «سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ» از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] عاملی برای توجه پژوهشی او به سلمان فارسی و نگارش کتاب سلمان پاک دانسته شده است.<ref>بدوی، فرهنگ کامل خاورشناسان، ۱۳۷۵ش، ص۳۸۱.</ref>

به‌جز تحقیقات شخصی ماسینیون درباره تشیع، تأثیر او بر جریان‌های شیعه‌پژوهی قابل توجه قلمداد شده است.<ref>بارانی و حسین‌اف، «تحليل مطالعات شيعی لويی ماسينيون، بررسی ديدگاه‌ها و روش‌ها»، ص۵۰.</ref> برای نمونه [[هانری کربن]]، یکی از برجسته‌ترین مفسران حکمت معنوی شیعه، از شاگردان و تأثیرپذیرفتگان ماسینیون شمرده شده که تا آخر عمر ماسینیون ارتباط علمی و معنوی خود را با او حفظ کرد.<ref>ژامبه، «عرفان و استشراق، عرفان اسلامی از دیدگاه لویی ماسینیون و هانری کربن»، ص۱۳.</ref> به نقل از منابع، آشنایی با ماسینیون حادثه مهمی در زندگی پژوهشی کربن بوده است؛ زیرا موجب آشنایی کربن با فلسفه معنوی شیعه و تغییر مسیر حیات علمی او شده است.<ref>ژامبه، «عرفان و استشراق، عرفان اسلامی از دیدگاه لویی ماسینیون و هانری کربن»، ص۱۳.</ref> سرآغاز این رخداد روزی گزارش شده که ماسینیون نسخه خطی [[حکمة الاشراق (کتاب)|حکمة الاشراق]] نوشته [[شهاب‌الدین سهروردی|سهروردی]] با شرح‌های [[قطب‌الدین شیرازی]] و [[ملاصدرا]] را به کربن می‌دهد.<ref>ژامبه، «عرفان و استشراق، عرفان اسلامی از دیدگاه لویی ماسینیون و هانری کربن»، ص۱۳.</ref> همچنین، عباس اقبال آشتیانی (درگذشت: ۱۳۳۴ش)، ادیب و مورخ ایرانی، ماسینیون را مشوق خود در نگارش کتابش درباره [[خاندان نوبختی]]، خاندان دانشور شیعه، دانسته است؛<ref>اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ۱۳۱۱ش، مقدمه، ص۱۴.</ref> کتابی که بعداً ماسینیون در نگارش مدخل «نوبختی» در دایرة‌المعارف اسلام از آن بهره برده و از آن یاد کرده است.<ref>ساجدی، «لویی ماسینیون ایران‌شناس نامدار فرانسوی»، ص۱۴۵.</ref>