قاعده لا تعاد: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس این قاعده هر گونه اِخْلال در پنج مورد مذکور، چه از روی سهو و فراموشی باشد و چه از روی عمد، همچنین خواه از روی جهل باشد یا با علم و آگاهی باشد، موجب باطل شدن نماز می‌شود؛ اما اگر در غیر ارکان نماز به صورت سهوی یا فراموشی خللی وارد شود مانند فراموش کردن ذکر رکوع و سجده، نماز باطل نمی‌شود و نیازی به اعاده یا [[ادا|قضای]] آن نیست. طبق نظر مشهور [[مجتهد|فقیهان]]، قاعده لاتعاد درباره شخص جاهل جاری نمی‌شود و جاهل در صورت خلل یا نقص به اجزا یا شرایط غیررکنی نماز مانند [[قرائت نماز|قرائت سوره]]، نمازش باطل است و باید آن را اعاده و تکرار کند.

روایات دیگری نیز به عنوان مستند و مدرک قاعده لاتعاد بیان شده است؛<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، القواعد الفقهیه، ۱۳۷۰ش، ج۱،‌ ص۵۲۰-۵۲۲.</ref> از جمله روایت «إِنِّی صَلَّیْتُ الْمَکْتُوبَةَ فَنَسِیتُ أَنْ أَقْرَأَ فِی صَلَاتِی کُلِّهَا فَقَالَ أَ لَیْسَ قَدْ أَتْمَمْتَ‏ الرُّکُوعَ‏ وَ السُّجُودَ قُلْتُ بَلَی قَالَ قَدْ تَمَّتْ صَلَاتُکَ إِذَا کَانَ نِسْیَاناً؛ منصور بن حازم به امام صادق(ع)‌ عرض کرد: من در نماز واجب قرائت حمد و سوره را فراموش کردم. امام فرمود: آیا رکوع و سجده‌هایت را کامل کردی؟ گفتم: بله. امام فرمود: حمد و سوره نخواندنت در صورتی که از روی فراموشی باشد، نمازت صحیح است.»<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳،‌ ص۳۴۸، حدیث ۳.</ref> طبق این حدیث، اگر رکوع و سجده‌های نماز کامل باشد، اِخلال در دیگر اجزای نماز آسیبی به صحت نماز نمی‌زند.<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، القواعد الفقهیه، ۱۳۷۰ش، ج۱،‌ ص۵۲۰.</ref>

درباره قاعده لاتعاد کتاب‌هایی منتشر شده است از جمله:

==پانویس==