Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۷۲
ویرایش
ابراهیم بن مالک اشتر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح شناسه) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
در جنگ‌هایی که میان ابراهیم و مختار ثقفی و طرفداران آنان در کوفه از یک سو، و ابن‌مطیع و راشد بن ایاس از سوی دیگر، درگرفت، راشد کشته شد و ابن‌مطیع به قصر عقب نشست و در محاصره ابراهیم افتاد. وی چند روز بعد گریخت و یارانش به مختار پیوستند. | در جنگ‌هایی که میان ابراهیم و مختار ثقفی و طرفداران آنان در کوفه از یک سو، و ابن‌مطیع و راشد بن ایاس از سوی دیگر، درگرفت، راشد کشته شد و ابن‌مطیع به قصر عقب نشست و در محاصره ابراهیم افتاد. وی چند روز بعد گریخت و یارانش به مختار پیوستند. | ||
بیشتر طرفداران ابراهیم و مختار موالیانی بودند که با گرز چوبین می‌جنگیدند، از این‌رو به طعنه «خشَبیه» نامیده شدند.<ref>بلاذری، ۵/۲۲۴-۲۲۸، ۲۳۱</ref> برخی نیز به اشتباه آنان را «حسینیه» نامیده و منحصراً طرفدار ابراهیم دانسته‌اند، زیرا به هنگام قیام «یا | بیشتر طرفداران ابراهیم و مختار موالیانی بودند که با گرز چوبین می‌جنگیدند، از این‌رو به طعنه «خشَبیه» نامیده شدند.<ref>بلاذری، ۵/۲۲۴-۲۲۸، ۲۳۱</ref> برخی نیز به اشتباه آنان را «حسینیه» نامیده و منحصراً طرفدار ابراهیم دانسته‌اند، زیرا به هنگام قیام «یا لَثاراتِ الْحسین» می‌گفتند؛<ref>ابن عبدربه، ۲/۴۰۸</ref> ولی ابن‌رسته<ref>ج۷،ص۲۱۸</ref> و ابن قتیبه<ref>ص ۶۲۲</ref> «خشبیه» را از یاران ابراهیم دانسته‌اند که در روز جنگ با [[عبیدالله بن زیاد]] با چوب جنگ می‌کردند. | ||
پس از این جنگ، مختار در کوفه مستقر شد و کوشید تا با تسلط با سایر شهرهای [[عراق]] به مبارزه با امویان و قاتلان [[امام حسین(ع)]] بپردازد. با اینهمه وقتی امارت موصل را به ابراهیم بن مالک اشتر داد و او را به جنگ با عبیدالله بن زیاد که از سوی [[عبدالملک بن مروان]] رو به سوی عراق نهاده بود، روان کرد،([[ذیحجه]]، [[سال ۶۶ هجری قمری|۶۶ق]]/ژوئیه ۶۸۶م) برخی از کوفیان که گویا مختار را کاهن می‌پنداشتند، بر او شوریدند. مختار بلافاصله کسی را در پی ابراهیم فرستاد<ref>بلاذری، ۵/۲۳۰، ۲۳۱</ref> و این معنی آشکارا از پایگاه بلند ابراهیم در قیام مختار و اعتمادی که رهبری قیام به او داشت، حکایت می‌کند. پس ابراهیم به سرعت از مداین بازگشت و به همراه مختار، طی سلسله جنگ‌هایی در جَبّانه السّبیع و نقاط دیگری از کوفه، شورش را در هم کوبید.<ref>بلاذری، ۵/۲۳۱-۲۳۵</ref> | پس از این جنگ، مختار در کوفه مستقر شد و کوشید تا با تسلط با سایر شهرهای [[عراق]] به مبارزه با امویان و قاتلان [[امام حسین(ع)]] بپردازد. با اینهمه وقتی امارت موصل را به ابراهیم بن مالک اشتر داد و او را به جنگ با عبیدالله بن زیاد که از سوی [[عبدالملک بن مروان]] رو به سوی عراق نهاده بود، روان کرد،([[ذیحجه]]، [[سال ۶۶ هجری قمری|۶۶ق]]/ژوئیه ۶۸۶م) برخی از کوفیان که گویا مختار را کاهن می‌پنداشتند، بر او شوریدند. مختار بلافاصله کسی را در پی ابراهیم فرستاد<ref>بلاذری، ۵/۲۳۰، ۲۳۱</ref> و این معنی آشکارا از پایگاه بلند ابراهیم در قیام مختار و اعتمادی که رهبری قیام به او داشت، حکایت می‌کند. پس ابراهیم به سرعت از مداین بازگشت و به همراه مختار، طی سلسله جنگ‌هایی در جَبّانه السّبیع و نقاط دیگری از کوفه، شورش را در هم کوبید.<ref>بلاذری، ۵/۲۳۱-۲۳۵</ref> | ||