دفاع از مظلوم: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[حدیث|روایات اسلامی]]، پاداش دفاع از مظلوم، هم‌نشینی با پیامبر(ص)<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۷۵.</ref> و [[کفاره|کفاره]] گناهان بزرگ شناخته شده است.<ref>نهج‌البلاغه، حکمت ۲۴.</ref> [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل کرده که اگر کسی ندای استغاثه و طلب یاری مظلومی را بشنود و به او پاسخ ندهد، [[مسلمان]] نیست.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۶۴.</ref> [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] قبل از [[بعثت]]، به‌عنوان نماینده [[بنی‌هاشم]] در پیمان [[حلف الفضول|حِلْفُ الفُضُول]] که دفاع از مظلوم در مقابل ظالم بود، شرکت کرد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۱؛ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۴.</ref>

[[مرتضی مطهری|مرتضی مطهری]] معتقد است [[خدا|خداوند]] از بدگویی و بدنام نمودنِ دیگران، منع کرده است، مگر در مورد فرد مظلوم. وی معتقد است براساس آیات قرآن<ref>سوره نساء، آیه ۱۴۸.</ref> خداوند به مظلوم اجازه می‌دهد «فریاد کند، بدگویی کند ... شعار بدهد» و علت آن این است که «این راه احقاق حق است».<ref name=":0">مطهری، پانزده گفتار، ۱۳۸۰ش، ص۹۶.</ref>

[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از آنکه با وی به‌عنوان خلیفه بیعت شد دفاع از مظلوم و گرفتن حق او را از برنامه‌های حکومتی خود بیان کرد.<ref>سید رضی، نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۶، ص۱۹۴.</ref> او در [[خطبه شقشقیه|خطبه شِقْشِقِیّة]] یکی از دلایل قبول حکومت (بعداز [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]) را پیمانی دانسته که خداوند از عالمان برای دفع ظلم از مظلومان گرفته است.<ref>سیدرضی، نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، خطبه ۳.</ref> همچنین امام علی(ع)، پس از آنکه توسط [[ابن‌ملجم مرادی|ابن‌ملجم]] ضربت خورد، به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] وصیت کرد که دشمنِ ظالم و یاری‌رسان مظلوم باشید.<ref>سیدرضی، نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، نامه ۴۷، ص۴۲۱.</ref>