۱۷٬۵۰۶
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[مرتضی مطهری|مرتضی مطهری]] معتقد است [[خدا|خداوند]] از بدگویی و بدنام نمودنِ دیگران، منع کرده است، مگر در مورد فرد مظلوم. وی معتقد است براساس آیات قرآن<ref>سوره نساء، آیه ۱۴۸.</ref> خداوند به مظلوم اجازه میدهد «فریاد کند، بدگویی کند ... شعار بدهد» و علت آن این است که «این راه احقاق حق است».<ref name=":0">مطهری، پانزده گفتار، ۱۳۸۰ش، ص۹۶.</ref> | [[مرتضی مطهری|مرتضی مطهری]] معتقد است [[خدا|خداوند]] از بدگویی و بدنام نمودنِ دیگران، منع کرده است، مگر در مورد فرد مظلوم. وی معتقد است براساس آیات قرآن<ref>سوره نساء، آیه ۱۴۸.</ref> خداوند به مظلوم اجازه میدهد «فریاد کند، بدگویی کند ... شعار بدهد» و علت آن این است که «این راه احقاق حق است».<ref name=":0">مطهری، پانزده گفتار، ۱۳۸۰ش، ص۹۶.</ref> | ||
[[حکومت امام علی(ع)]] را در زمینه حمایت از مظلوم و مواجهه با ظالم الگویی دانستهاند که باید از آن تبعیت شود.<ref>«[https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3096 بیانات آیتالله خامنهای در خطبههای نماز جمعه ۲۱ رمضان]»، سایت khamenei.ir.</ref> | |||
[[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] پس از آنکه با وی بهعنوان خلیفه بیعت شد دفاع از مظلوم و گرفتن حق او را از برنامههای حکومتی خود بیان کرد.<ref>سید رضی، نهجالبلاغه، خطبه ۱۳۶، ص۱۹۴.</ref> او در [[خطبه شقشقیه|خطبه شِقْشِقِیّة]] یکی از دلایل قبول حکومت (بعداز [[قتل عثمان|کشتهشدن عثمان]]) را پیمانی دانسته که خداوند از عالمان برای دفع ظلم از مظلومان گرفته است.<ref>سیدرضی، نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، خطبه ۳.</ref> همچنین امام علی(ع)، پس از آنکه توسط [[ابنملجم مرادی|ابنملجم]] ضربت خورد، به [[امام حسن مجتبی علیهالسلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] وصیت کرد که دشمنِ ظالم و یاریرسان مظلوم باشید.<ref>سیدرضی، نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، نامه ۴۷، ص۴۲۱.</ref> | |||
==وجوب شرعی دفاع از مظلوم== | ==وجوب شرعی دفاع از مظلوم== |
ویرایش