کعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کعبه'''، [[قبله]] مسلمانان و مقدس‌ترین مکان روی زمین نزد آنان. عالمان مسلمان کعبه را نخستین محل برای [[عبادت]] همگان و علامتی برای جهت‌دادن انسان به سوی [[خدا|خداوند]] به شمار آورده‌اند.  

این بنا در [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] در [[مکه|شهر مکه]] واقع شده است. مسلمانان باید رو به کعبه، [[نماز]] بخوانند و [[حج|حاجیان]] در اعمال حج، باید دور کعبه طواف کنند. در حریم کعبه، کسی حق تعرض به انسان و حیوان را ندارد. [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، در کعبه به دنیا آمده است.

پنج سال پیش از [[بعثت|بعثت پیامبر اسلام]]، کعبه به‌علت آمدن سیل ویران شد. [[قبیله قریش|قریش]] آن را به‌صورت کامل بازسازی کرد و برای اولین بار، سقف و ناودانی برای آن ساخت. در سال‌های  [[سال ۶۴ هجری قمری|۶۴]] و [[سال ۱۰۴۰ هجری قمری|۱۰۴۰ق]] تمام کعبه بازسازی شده است. در دوره معاصر نیز کعبه مرمت شده و سقف و ستون آن بازسازی شده است.

مسلمانان کعبه را مقدس‌ترین مکان روی زمین،<ref>فعالی، درسنامه اسرار حج، ۱۳۹۰ش، ص۴۹.</ref> نخستین خانه [[توحید]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۹.</ref> و نماد توحید می‌دانند.<ref>شریعتی، «توحید و شرک»، وبگاه دکتر علی شریعتی.</ref> قرآن آن را خانه‌ای مبارک خوانده و دلیل آن را این دانسته است که وسیله‌ هدایت، همبستگی و [[تقرب|تقرب به خداوند]] است.<ref>«[https://makarem.ir/main.aspx?reader=1&lid=0&mid=29136&catid=6509&pid=61909 اهمیّت کعبه و مراسم حج در روایات]»، سایت آیت الله مکارم شیرازی؛ نگاه کنید به سوره آل‌عمران، ۹۶.</ref>

برپایه روایات، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] کعبه را پرچمی برای اسلام معرفی کرده است.<ref> نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه اول، ص۴۵.</ref> [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نگاه به کعبه را [[عبادت]] دانسته<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۴۰.</ref> و گفته است تا زمانی که کعبه پابرجاست، دین پایدار خواهد بود.<ref>فعالی، درسنامه اسرار حج، ۱۳۹۰ش، ص۵۰.</ref>  

با گذشت زمان، کعبه از صورت معبدی یکتاپرستانه به‌صورت بتکده درآمد؛ <ref>خرمشاهی «کعبه»، ج۲، ص۱۸۸۳</ref> اما [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] پس از [[فتح مکه]]، بت‌های کعبه را از بین برد.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل‌أبی‌طالب علیهم‌السلام، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۳۵.</ref>  

«کعبه» پرکابردترین نام برای خانه خدا بوده و ازاین‌رو به این نام شناخته می‌شود<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن» ص۳۷.</ref> و در قرآن هم به کار رفته است.<ref>سوره مائده، آیه۹۵.</ref> قرآن از کعبه با نام «بیت»<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن» ص۴۲.</ref> هم (در ترکیب‌های مختلف) یاد کرده که مشهورترینشان تعبیر «بیت‌الله» (خانه خدا) است.<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن» ص۴۲.</ref> تعبیرهای دیگر عبارت‌اند از: ''البیت''،<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۵.</ref> ''البیت الحرام''،<ref>سوره مائده، آیه ۹۷.</ref> ''البیت العتیق''،<ref>سوره حج، آیه۲۹.</ref> «البیت المعمور»<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن» ص۴۰.</ref> و «''البیت المحرم»''<ref>سوره ابراهیم، آیه۳۷.</ref> است.

قبله اول مسلمانان، [[بیت‌المقدس]] بود تا اینکه در [[مدینه]] آیه‌ای نازل شد و دستور [[تغییر قبله]] به سوی کعبه داده شد و کعبه تبدیل به قبله مسلمانان گشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱، ص۴۹۱.</ref> بر هر مسلمان لازم است هنگام خواندن نماز، به سمت کعبه قرار بگیرد.<ref>خرمشاهی، «کعبه»، ج۲، ص۱۸۸۳</ref>  

کعبه را قبله و علامتی برای جهت دادن تمام موجودیت انسان به سوی خدواند به‌شمار آورده‌اند.<ref> انصاریان، حج در آینه عرفان، ۱۳۸۶ش، ص۲۰..</ref>

[[هانری کربن]] شرق‌شناس مشهور، در نوشته‌هایی به راز معنویت کعبه از نگاه [[اسلام|مسلمانان]] پرداخته و جسم‌های این جهان را نشان و نقش‌گرفته از صورت‌های عالی در جهان دیگر می‌داند.<ref> کربن، «راز معنوی خانه کعبه(۳)»، ص۲۹.</ref> او واقعیات این جهان را در حکم آینه‌ای دانسته که صورت‌هایی از نور را منعکس می‌کنند.<ref>کربن، «راز معنوی خانه کعبه(۳)»، ص۲۹.</ref> او حج و مناسکی که در معبد کعبه انجام می‌گیرد را صورت‌دهنده جسم نوری زائر می‌داند که در ملکوتِ جسم وی تأثیر می‌گذارد.<ref>کربن، «راز معنوی خانه کعبه(۲)»، ص۵۸.</ref>