زیارت: تفاوت میان نسخه‌ها

زیارت اصطلاحی دینی، به معنای حاضرشدن کنار قبور اموات و به‌ویژه قبور پیامبران، امامان و امامزادگان با مناسکی مخصوص و همچنین قبور مؤمنان و انسان‌های صالح است.<ref>کیانی فرید، «زیارت»، ص۸۴۷.</ref> به‌گفته جعفر سبحانی، زیارت قبر پیامبر(ص)، اهل‌بیت او و قبور مؤمنان از اصول فرهنگ اسلامی است.<ref>سبحانی، منشور عقاید امامیه، ۱۳۷۶ش، ص۲۵۴.</ref>

==جایگاه ویژه زیارت نزد شیعیان==

عالمان مسلمان با نظر به منابع روایی، آثار و فوایدی برای زیارت قبور، به‌ویژه قبور پیامبران، اولیای الهی و مؤمنان ذکر کرده‌اند که برخی از آن‌ها عبارتند از: یاد مرگ و آخرت،<ref>مسلم، صحیح مسلم، دار إحیاء التراث العربی، ج۲، ص۶۷۱؛ الدارقطنی، سنن الدارقطنی، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۶۷.</ref> تقرب به خداوند،<ref>سید بن طاووس، فرحة الغری، ۱۴۱۹ق، ص۱۰۴-۱۰۵؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۰، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref> آمرزیده شدن گناهان،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۸۵؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۱۴، ص۴۱۰.</ref> شفاعت در روز قیامت،<ref>الدارقنطی، سنن الدارقطنی، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۳۴.</ref> استجابت دعا<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۱۴، ص۴۲۳.</ref> و رقت و نرمی قلب‌ها.<ref>متقی هندی، کنز الاعمال، ۱۴۰۱ق، ج۱۵، ص۶۴۶.</ref>

{{اصلی|زیارتنامه}}

زیارتنامه، متنی است که به هنگام زیارت مرقد و قبور امامان شیعه(ع) خوانده می‌شود و حاوی سلام و درود فرستادن و ادای احترام به صاحبان این قبور است.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۱.</ref> اگرچه هر زائری می‌تواند از پیش خود و به زبان خودش برای احترام و متوسل شدن به این قبور چیزی بگوید؛ اما به خواندن این زیارتنامه‌ها که سند آن‌ها به خود امامان معصوم می‌رسد و در اصطلاح به آن‌ها «زیارت‌های مأثوره» گفته می‌شود، سفارش شده است.<ref>علامه مجلسی، تحفة الزائر، ۱۳۸۶ش، ص۴-۵؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۱.</ref> این زیارتنامه‌ها مشتمل بر برخی مسائل اعتقادی همچون: [[توحید]]، [[نبوت]]، [[اسما و صفات|صفات خدا]] و مضامینی از قبیل شناخت امامان معصوم و فضایل و مقامات آنان، تولی و تبری، [[شفاعت]] و [[توسل]] و...است.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۱-۲۱۲.</ref>

زیارت از راه دور نیز گونه‌ای زیارت شمرده می‌شود که در روایات شیعه برای کسانی که زیارت حضوری برای آنان مقدور نیست توصیه شده است.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، مطبعة الصدوق، ص۳۰۱-۳۰۵.</ref> برای نمونه در روایتی به نقل از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] چنین آمده است: کسی که قادر به زیارت از نزدیک نیست، در جای بلندی قرار گیرد و دو رکعت نماز بخواند، سپس به سوی قبور ما روی کند و سلام دهد، سلام او به ما خواهد رسید.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، مطبعة الصدوق، ص۳۰۳.</ref> در روایت دیگری از وی نقل شده است اگر کسی در فضای باز قرار گیرد و به راست و چپ نگاه کند، سپس سر خود را به سوی آسمان بلند کند و به سوی قبر امام حسین(ع) توجه نماید و بگوید: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اباعَبْدِاللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ»، ثواب [[زیارت امام حسین(ع)]] برای او نوشته می‌شود.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، مطبعة الصدوق، ص۳۰۳.</ref> با گسترش و نفوذ اینترنت میان مردم، ارائه خدمات مذهبی در فضای مجازی گسترش یافت، از جمله در مسئله زیارت برای افرادی که به دلیل کهولت سن، مشغله و یا هر دلیل دیگری که قادر به زیارت حضوری نیستند، کارهایی مانند زیارت آنلاین، پخش زنده از اماکن زیارتی، تلفن مستقیم و زیارت مجازی ارائه می‌شود.{{مدرک}}

تاریخ‌نگاران مواردی را گزارش کرده‌اند که در آن برخی عالمان اهل سنت نیز به زیارت قبور برخی امامان شیعه رفته‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابن‌حبان، الثقات، ۱۴۰۲ق، ج۸، ص۴۵۷؛ عسقلانی، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۷، ص۳۸۸.</ref> برای نمونه ابن حِبّان، محدث اهل سنت در قرن سوم و چهارم هجری، گفته است که بارها به زیارت قبر امام رضا(ع) در مشهد می‌رفتم و با توسل به او مشکلاتم برطرف می‌شد.<ref>ابن حبان، الثقات، ۱۴۰۲ق، ج۸، ص۴۵۷.</ref> همچنین ابن حجر عسقلانی نقل کرده که ابوبکر محمد بن خُزَیْمه، فقیه، مفسر و محدث اهل سنت در قرن سوم و چهارم هجری، و ابوعلی ثقفی، از عالمان نیشابور، به همراه دیگرانی از اهل سنت به زیارت قبر امام رضا رفته‌اند.<ref>عسقلانی، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۷، ص۳۸۸.</ref> سَمْعانی، تاریخ‌نگار، محدث و فقیه شافعی قرن ششم هجری، نیز به زیارت قبر [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] می‌رفته و به او متوسل می‌شده است.<ref>سمعانی، الانساب، ۱۳۸۲ق، ج۱۲، ص۴۷۹.</ref> از [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]]، از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|فقهای چهارگانه اهل‌سنت]]، نیز نقل شده که قبر او را «داروی شفابخش» توصیف کرده است.<ref>کعبی، الامام موسی بن الکاظم علیه السلام سیره و تاریخ، ۱۴۳۰ق، ص۲۱۶.</ref>

==ادله مشروعیت زیارت==