سید محمدحسین طباطبائی: تفاوت میان نسخه‌ها

علامه، دارای ذوق شعری بوده و اشعاری سروده که بعدها خودش آن‌ها را از بین برده است. پاره‌ای از اشعار باقی‌مانده‌اش در کتابی با نام «ز مهر افروخته» چاپ شده است. از اشعار مشهور علامه شعری است مُخُمّس در باره امام حسین(ع) که تضمین غزلی از حافظ است، در سال ۱۳۲۸-۱۳۲۷ شمسی سرود و همراه نامه‌ای به برادر خود، آیت‌الله الهی، ارسال کرد و در پایان سروده نوشت: «انتظار می‌رود این اشعار را در مجالس خودتان بخوانید.» بند نخست شعر  این است: {{شعر}}{{ب| گفت آن شاه شهیدان که بلا شد سویم|

با همین قافله‌ام راه فنا می‌پویم}}

 

{{ب|دست همت ز سراب دو جهان می‌شویم|

شور یعقوب‌کنان یوسف خود می‌جویم<ref>تهرانی، زمهر افروخته،۱۳۸۱ش، ص۱۲۸.</ref> {{یاد|«گفت آن شاه شهیدان که بلا شد سویم**

«یارب از مادر گیتی به چه طالع زادم؟» }}}}{{پایان شعر}}

{{شعر۲

|عرض= ۶۰

|همی گویم و گفته‌ام بارها|بود کیش من مهر دلدارها

|پرستش به مستی است در کیش مهر|برون‌اند زین جرگه هشیارها

|به شادی و آسایش و خواب و خور|ندارند کاری دل‌افگارها

|به جز اشک چشم و به جز داغ دل|نباشد به دست گرفتارها

|کشیدند در کوی دلدادگان|میان دل و کام، دیوارها

|چه فرهادها مرده در کوه‌ها|چه حلاج‌ها رفته بر دارها

|چه دارد جهان جز دل و مهر یار |مگر توده هایی ز پندارها

|...}}

{{شعر}} {{ب|بود دلی، رفت و فراموش شد|

 

طُرفه چراغی بُد و خاموش شد}}

 

 

{{ب|پیش من اینک غم و شادی یکی‌ست|

 

داغ‌دلی، شاد نهادی، یکی‌ست}}

 

 

{{ب|دوش که غم پرده‌ٔ ما می‌درید|

 

خار غم اندر دل ما می‌خلید}}

 

 

{{ب|در بر استادِ خِرَدپیشه‌ام|

 

طرح نمودم غم و اندیشه‌ام}}

 

 

{{ب|کو به‌کف آیینه‌ٔ تدبیر داشت|

 

بختِ جوان و خِرَد پیر داشت}}

 

 

{{ب|پیرِ خِرَدپیشه‌ٔ نورانی‌ام|

 

شُست زِ دل، زنگِ پریشانی‌ام}}

 

 

{{ب|گفت که در زندگی آزاد باش|

 

هان! گذران‌ است جهان، شاد باش}}

 

 

{{ب |رو به خودت نسبت هستی مده|

 

دل به چنین مستی و پستی نده}}

 

 

{{ب| زآن‌چه نداری ز چه افسرده‌ای|

 

وز غم و اندوه دل‌آزرده‌ای}}

 

 

{{ب|گر ببرد ور بدهد دست دوست|

 

ور ببُرد ور بنهد مُلکِ اوست}}

 

 

{{ب|ور بِکِشی یا بکُشی دیوِ غم|

 

کج نشود دست قضا را قلم}}

 

 

{{ب|آن‌چه خدا خواست همان می‌شود|

 

وآن‌چه دلت خواست نه‌آن می‌شود<ref>https://www.hawzahnews.com/news/927844/ ؛تهرانی، سیدعلی، زمهرافروخته، ۱۳۸۱ش، ص۱۲۵.(بدون دو بیت اول)

</ref>}}{{پایان شعر}}