Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۷۲
ویرایش
ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''وَلید بن عُتبَة بن ابی‌سُفیان''' از کارگزاران [[خلافت بنی‌امیه|حکومت بنی‌امیه]] و برادرزاده [[معاویة بن ابی‌سفیان]] بود. او پس از [[مروان بن حکم]] حاکم [[مدینه]] شد و تا پایان حکومت معاویه در این سِمَت باقی ماند. ولید گزینه [[خلافت]] پس از [[یزید بن معاویه]] بود؛ اما او نپذیرفت. مهمترین اتفاق زندگی ولید که منابع به صورت گسترده بازتاب داده‌اند، مأموریت وی در گرفتن [[بیعت]] از [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] برای [[یزید بن معاویه|یزید]] بود. | '''وَلید بن عُتبَة بن ابی‌سُفیان''' از کارگزاران [[خلافت بنی‌امیه|حکومت بنی‌امیه]] و برادرزاده [[معاویة بن ابی‌سفیان]] بود. او پس از [[مروان بن حکم]] حاکم [[مدینه]] شد و تا پایان حکومت معاویه در این سِمَت باقی ماند. ولید گزینه [[خلافت]] پس از [[یزید بن معاویه]] بود؛ اما او نپذیرفت. مهمترین اتفاق زندگی ولید که منابع به صورت گسترده بازتاب داده‌اند، مأموریت وی در گرفتن [[بیعت]] از [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] برای [[یزید بن معاویه|یزید]] بود. | ||
ولید پس از مشورت با مروان امام را به دارالاماره فراخواند و از وی خواست تا با یزید بیعت کند. امام درخواست او را نپذیرفت و این کار را به روزهای آینده و در ملأعام موکول کرد. ولید علی‌رغم فشار مروان مبنی بر زندانی کردن امام و گرفتن بیعت اجباری، نظر امام را پذیرفت | ولید پس از مشورت با مروان امام را به دارالاماره فراخواند و از وی خواست تا با یزید بیعت کند. امام درخواست او را نپذیرفت و این کار را به روزهای آینده و در ملأعام موکول کرد. ولید علی‌رغم فشار مروان مبنی بر زندانی کردن امام و گرفتن بیعت اجباری، نظر امام را پذیرفت. امام پس از این دیدار به خانه بازگشت و پس از مدتی عازم [[مکه]] شد. یزید پس از خبردار شدن از ماجرا، ولید را از امارت مدینه برکنار و به [[شام]] احضار کرد. گفته شده او پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] دوباره به حکومت مدینه منصوب شد. | ||
برخی منابع دلیل موضع‌گیری نرم ولید نسبت به امام را عافیت‌طلبی و دوری از فتنه عنوان کرده‌اند؛ هرچند عده‌ای آگاهی او نسبت به جایگاه امام را از دلایل مهم رویکردش قلمداد نموده که این موضوع در گفتار ولید با [[مروان بن حکم|مروان]] پس از رها کردن امام، نیز قابل برداشت است. | برخی منابع دلیل موضع‌گیری نرم ولید نسبت به امام را عافیت‌طلبی و دوری از فتنه عنوان کرده‌اند؛ هرچند عده‌ای آگاهی او نسبت به جایگاه امام را از دلایل مهم رویکردش قلمداد نموده که این موضوع در گفتار ولید با [[مروان بن حکم|مروان]] پس از رها کردن امام، نیز قابل برداشت است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
ولید بن عتبه بن ابی‌سفیان بن حرب اموی<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۱۲۱.</ref> که نام کامل او را الولید بن عتبة بن صخر بن حرب بن أمیة بن عبدشمس الأموی<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۰۶.</ref> دانسته‌اند از بزرگان [[بنی‌امیه]]<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۱۲۱.</ref> و برادرزداه [[معاویة بن ابی‌سفیان]] بود.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۰۶.</ref> گفته شده او فردی حکیم،<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۰۶.</ref> باهوش و زیرک بود.<ref>مجلسی، زندگانی حضرت امام حسین(ع)، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۴۰۳.</ref> برخی منابع از فصاحت، بردباری،<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۱۲۱.</ref> و بخشندگی<ref>عامری حرضی، غربال الزمان، ۱۴۰۵ق، ص۵۹؛ ابومخرمه، قلادة النحر، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۴۰۵.</ref> او سخن به میان آورده‌اند. | ولید بن عتبه بن ابی‌سفیان بن حرب اموی<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۱۲۱.</ref> که نام کامل او را الولید بن عتبة بن صخر بن حرب بن أمیة بن عبدشمس الأموی<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۰۶.</ref> دانسته‌اند از بزرگان [[بنی‌امیه]]<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۱۲۱.</ref> و برادرزداه [[معاویة بن ابی‌سفیان]] بود.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۰۶.</ref> گفته شده او فردی حکیم،<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۰۶.</ref> باهوش و زیرک بود.<ref>مجلسی، زندگانی حضرت امام حسین(ع)، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۴۰۳.</ref> همچنین برخی منابع از فصاحت، بردباری،<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۱۲۱.</ref> و بخشندگی<ref>عامری حرضی، غربال الزمان، ۱۴۰۵ق، ص۵۹؛ ابومخرمه، قلادة النحر، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۴۰۵.</ref> او سخن به میان آورده‌اند. | ||
منابع تاریخی اشاره چندانی به زندگی‌نامه او | منابع تاریخی اشاره چندانی به زندگی‌نامه او ازجمله زمان تولدش نکرده و تنها به برخی از مهمترین اتفاقات زندگی‌اش اشاره کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۰۶.</ref> او را گزینه [[خلافت]] بعد از [[یزید بن معاویه]] دانسته‌اند؛<ref>عامری حرضی، غربال الزمان، ۱۴۰۵ق، ص۵۹؛ قابومخرمه، قلادة النحر، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۴۰۵؛ ابن‌عماد حنبلی، شذرات الذهب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۸۷.</ref> چنان‌که گفته شده مردم [[شام]] تصمیم داشتند تا او را بعد از یزید به خلافت برگزینند<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۱۲.</ref> که با مخالفت وی روبه‌رو شدند.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۱۱.</ref> گفته شده ولید بن عتبه بر پیکر [[معاویة بن یزید|معاویه بن یزید]] نماز خواند.<ref>خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفة، ۱۴۱۵ق، ص۱۵۸؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۱۴.</ref> | ||
او شیفته [[شراب‌خواری]] در خلوت بود و با یکی از دوستان خود به نام عبدالرحمن بن سیحان به میگساری می‌پرداخت.<ref>مادلونگ، جانشینی محمد، ۱۳۷۷ش، ص۴۷۳.</ref> وی در سال [[سال ۶۴ هجری قمری|۶۴ق]] به طاعون مبتلا شد و از دنیا رفت.<ref>عامری حرضی، غربال الزمان، ۱۴۰۵ق، ص۵۹؛ ابومخرمه، قلادة النحر، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۴۰۵؛ ابن‌عماد حنبلی، شذرات الذهب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۸۷.</ref> گفته شده وی در هنگام خواندن [[نماز میت]] بر پیکر معاویه بن یزید به طاعون مبتلا گشت.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۱۱.</ref> | او شیفته [[شراب‌خواری]] در خلوت بود و با یکی از دوستان خود به نام عبدالرحمن بن سیحان به میگساری می‌پرداخت.<ref>مادلونگ، جانشینی محمد، ۱۳۷۷ش، ص۴۷۳.</ref> وی در سال [[سال ۶۴ هجری قمری|۶۴ق]] به طاعون مبتلا شد و از دنیا رفت.<ref>عامری حرضی، غربال الزمان، ۱۴۰۵ق، ص۵۹؛ ابومخرمه، قلادة النحر، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۴۰۵؛ ابن‌عماد حنبلی، شذرات الذهب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۸۷.</ref> گفته شده وی در هنگام خواندن [[نماز میت]] بر پیکر معاویه بن یزید به طاعون مبتلا گشت.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۳، ص۲۱۱.</ref> | ||