تعبد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَعَبُّد''' اصطلاحی دینی به‌معنای تسلیم محض بودن مؤمنان در برابر فرمان خدا است، بدون آنکه مصلحت واقعی آن دستور را بدانند. عبادت‌هایی که از روی تعبد انجام شود، نوعی [[امتحان الهی|آزمایش الهی]] برای شناختن مؤمنان واقعی از غیرواقعی به‌شمار آمده است. البته عالمان مسلمان معتقدند روشن‌نبودن علت احکام به معنای بی‌علت بودن احکام نیست؛ به‌همین‌دلیل [[شیخ صدوق]] در کتاب [[علل الشرائع (کتاب)|عِلَلُ‌الشَّرایع]] تلاش کرده [[فلسفه احکام]] را توضیح دهد.

به باور برخی [[روشن‌فکر|روشنفکران]]، تعبد در مرحله فکر، با عقلانیت و در مرحله عمل، با آزادی در تضاد است. برخی محققان می‌گویند این سخن متناقض است؛ چراکه از طرفی پیوند دین و تعبد را انکار نمی‌کند و از طرف دیگر تلاش می‌کند تفسیرهایی که از مفاهیم دینی ارائه می‌دهد تعبدی نباشد. همچنین گفته‌اند پذیرش تعبدی سخنان [[پیامبران]]، همانند مراجعه جاهلان به عالمان است که از نظر عقلی اشکالی ندارد.