سقاخانه اسماعیل طلایی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:سقاخانه اسماعیل طلایی.jpg|راست|بندانگشتی|بنای قدیمی سقاخانه اسماعیل طلایی در میانه چهار حوض]]

در سال ۱۱۴۳ق، نادرشاه افشار دستور ساخت سقاخانه‌ای را در میان صحن سلطانی (انقلاب امروزی) داد. پیش از آن، در میانه این صحن، حوضی وجود داشت که به دستور نادرشاه به چهار حوض کوچکتر تقسیم شد و در میانه آن، سنگابی قرار گرفت. نادرشاه، سنگاب قرار گرفته در این حوض را در فتح [[هرات]]، به [[مشهد]] منتقل کرد.<ref>حسینی، دایرةالمعارف آستان قدس رضوی، ج۱، ص۵۷۰.</ref> ظرفیت این سنگاب را ۱۱۳۰ لیتر گزارش کرده‌اند.<ref>مهدوی پارسا، اولین‌های و قدیمی‌ترین‌ها در حرم امام رضا (ع)، ص۲۰.</ref> پس از قرار گرفتن سنگاب، دستور ساخت عمارت کلاه‌فرنگی بر روی آن داده شد و سرانجام بخش بیرونی این عمارت، طلاکاری گردید. سقاخانه در آن روزگار، سقاخانه جدید سلطانی یا سقاخانه نادری نام گرفت.<ref>حسینی، دایرةالمعارف آستان قدس رضوی، ج۱، ص۵۷۰-۵۷۱.</ref>

این بنا در دوره‌های مختلف، تعمیر و بازسازی شده است. در سال‌های ۱۲۵۴ و ۱۲۵۷ق تعمیر و کاشی‌کاری‌ و مقرنس‌کاری بر روی بنا انجام شد و در سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۲ق نیز تعمیر دیگری بر این بنا انجام شد. مشخصات بنا در آن دوران را با طول هر ضلع این بنا ۱.۹۵ متر و ارتفاع آن نیز ۴.۵۵ متر و ارتفاع گنبد ۱.۸ متر گزارش کرده‌اند. در سال ۱۳۴۵ش بنای قدیمی سقاخانه تخریب شد و در فاصله سال‌های ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۰ش تجدید بنا انجام گردید. بنای جدید بر روی هشت پایه قرار گرفت و فاصله بین ضلع‌های ان ۴.۶۱ متر، ارتفاع گنبد آن ۱.۸۸ و ارتفاع بنا از کف تا زیر گنبد ۶.۴۴ متر شد. کاشی‌کاری، مقرنس‌کاری، طلاکاری، سنگ‌کاری و ازاره‌بندی از هنرهای معماری در این بنا بود.<ref>حسینی، دایرةالمعارف آستان قدس رضوی، ج۱، ص۵۷۰-۵۷۱.</ref>