آیه ۶۰ سوره غافر: تفاوت میان نسخهها
اصلاح نویسههای عربی
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) (اصلاح نویسههای عربی) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| مکان نزول =[[مکه]] | | مکان نزول =[[مکه]] | ||
| موضوع = اعتقادی | | موضوع = اعتقادی | ||
| درباره =دعوت به | | درباره =دعوت به دعاکردن و وعده [[استجابت دعا|استجابت]] | ||
| آیات مرتبط= [[آیه ۱۸۶ سوره بقره]] | | آیات مرتبط= [[آیه ۱۸۶ سوره بقره]] | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۶۰ سوره غافر''' بندگان را به | '''آیه ۶۰ سوره غافر''' بندگان را به دعاکردن دعوت نموده و به آنان وعده [[استجابت دعا]] را میدهد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۴؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶. | ||
</ref> همچنین آیه، [[دعا]] را [[عبادت]] | </ref> همچنین آیه، [[دعا]] را [[عبادت]] شمرده و به ترککنندگان عبادت و بندگی وعده ورود به [[جهنم]] داده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۴.</ref> | ||
{{قرآن جدید|غافر|۶۰}}{{سخ}}{{قرآن جدید|غافر|۶۰|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | {{قرآن جدید|غافر|۶۰}}{{سخ}}{{قرآن جدید|غافر|۶۰|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | ||
به گفته [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] برخی | به گفته [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] برخی مفسران، دعا در این آیه را بهمعنی درخواست حاجت دانستهاند<ref>شیخ طوسی، تفسیر تبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۸۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶.</ref> و عبارت «أَسْتَجِبْ لَکُمْ» (شما را اجابت کنم) و برخی احادیث ناظر به آیه را شاهد درستی این احتمال میدانند. در مقابل، گروهی دیگر با پیروی از [[عبدالله بن عباس|ابنعباس]] دعا در آیه را بهمعنی [[توحید]] و عبادت خدا دانستهاند. بر این اساس، آیه دستور میدهد که «مرا عبادت کنید و به یکتایی من اقرار نمایید.»<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶.</ref> | ||
مفسرانی که دعا در این آیه را | مفسرانی که دعا در این آیه را بهمعنی درخواست میدانند [[استجابت دعا|اجابت دعا]] را وابسته به همراهی با شرایط لازم آن<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶ـ۱۴۷.</ref> یا مصلحت بنده<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۸۲۳؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۹۲.</ref> دانستهاند. | ||
دربارهٔ آیه ۶۰ سوره غافر چندین [[حدیث]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[اهلبیت(ع)|اهل بیت(ع)]] نقل شده است؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: بحرانی، تفسیر برهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۷۶۵ ـ ۷۶۷؛ عروسی حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۲۶ ـ ۵۲۹؛ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۷، ص۳۴۳.</ref> چنانکه [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]] برترین عبادت را دعا و طلب از آنچه نزد خدا است دانسته و مبغوضترین فرد را کسی میداند که از عبادت خدا تکبر ورزد و از آنچه نزد او است چیزی نخواهد.<ref>فیض کاشانی، تفسیر صافی، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۴۶.</ref> و در روایتی نیز [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] کلمه [[عبادت]] در این آیه را بر دعا تطبیق کرده و در ادامه فرموده است که دعا کن و نگو دیگر کار تمام شده است. [[زرارة بن اعین|زُراره]] که راوی این حدیث است توضیح میدهد که منظور امام صادق(ع) این بود که نباید ایمان به [[قضا و قدر]] مانع از دعای بسیار و جدّیت در دعا باشد.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۶۷.</ref> | |||
فرقه [[وهابیت]] با استدلال به همین آیه و آیاتی دیگر همه اقسام دعا را عبادت و پرستش شمردهاند. سپس آنان خواندن غیر خدا مانند اولیای صالح درگذشته و [[توسل]] را [[شرک]] در عبادت دانستهاند.<ref>سبحانی، آیین وهابیت، جامعه مدرسین، ص۳۵ ـ ۳۷؛ [https://www.makarem.ir/maaref/fa/article/index/323165/%d9%85%d9%81%d9%87%d9%88%d9%85-%d8%af%d8%b9%d8%a7 «مفهوم دعا از دیدگاه وهابیت و نقد آن»] سایت آئین رحمت.</ref> در مقابل عالمان شیعی با استناد به آیات متعددی از قرآن مانند [[آیه ۲۲ سوره ابراهیم]] و [[آیه ۵ سوره نوح]] کاربرد کلمه دعا و دعوت را در غیر عبادت نیز درست دانسته و دعا و عبادت را مترادف نمیدانند.<ref>سبحانی، آیین وهابیت، جامعه مدرسین، ص۳۸ ـ ۴۳.</ref> به باور [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] با مراجعه به آیات قرآن میفهمیم خواندن غیر خدا اگر با اعتقاد به استقلال او از خدا باشد [[کفر]] و شرک | فرقه [[وهابیت]] با استدلال به همین آیه و آیاتی دیگر همه اقسام دعا را عبادت و پرستش شمردهاند. سپس آنان خواندن غیر خدا مانند اولیای صالح درگذشته و [[توسل]] را [[شرک]] در عبادت دانستهاند.<ref>سبحانی، آیین وهابیت، جامعه مدرسین، ص۳۵ ـ ۳۷؛ [https://www.makarem.ir/maaref/fa/article/index/323165/%d9%85%d9%81%d9%87%d9%88%d9%85-%d8%af%d8%b9%d8%a7 «مفهوم دعا از دیدگاه وهابیت و نقد آن»] سایت آئین رحمت.</ref> در مقابل عالمان شیعی با استناد به آیات متعددی از قرآن مانند [[آیه ۲۲ سوره ابراهیم]] و [[آیه ۵ سوره نوح]] کاربرد کلمه دعا و دعوت را در غیر عبادت نیز درست دانسته و دعا و عبادت را مترادف نمیدانند.<ref>سبحانی، آیین وهابیت، جامعه مدرسین، ص۳۸ ـ ۴۳.</ref> به باور [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] با مراجعه به آیات قرآن میفهمیم خواندن غیر خدا اگر با اعتقاد به استقلال او از خدا باشد [[کفر]] و شرک بوده و بدون چنین اعتقادی، صحیح میباشد. وی به آیه ۵ سوره نوح و [[آیه تداین|آیه ۲۸۲ سوره بقره]]{{یاد| | ||
به عبارت «وَ | به عبارت «وَ لَایَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا؛ و شهود نباید به هنگامی که آنها را (برای شهادت) دعوت میکنند، خودداری نمایند»(سوره بقره، آیه ۲۸۲، ترجمه مکارم شیرازی.) استدلال شده است.}} برای درستیِ خواندن و درخواست حاجت از غیر خدا استناد کرده است.<ref>[https://www.makarem.ir/maaref/fa/article/index/323165/%d9%85%d9%81%d9%87%d9%88%d9%85-%d8%af%d8%b9%d8%a7 «مفهوم دعا از دیدگاه وهابیت و نقد آن»] سایت آئین رحمت.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
* طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش. | * طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش. | ||
* عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، تحقیق: سید هاشم رسولی محلاتی، قم، انتشارات اسماعیلیان، ۱۴۱۵ق. | * عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، تحقیق: سید هاشم رسولی محلاتی، قم، انتشارات اسماعیلیان، ۱۴۱۵ق. | ||
* علامه طباطبایی، سید | * علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | ||
* فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، تحقیق: حسین اعلمی، تهران، انتشارات الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق. | * فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، تحقیق: حسین اعلمی، تهران، انتشارات الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق. | ||
* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق. | * کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق. |