Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۳٬۳۰۷
ویرایش
آیه ۶۰ سوره غافر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۶۰ سوره غافر''' بندگان را به دعا‌کردن دعوت می‌کند و به آنان وعده [[استجابت دعا]] می‌دهد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۴؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶. | '''آیه ۶۰ سوره غافر''' بندگان را به دعا‌کردن دعوت می‌کند و به آنان وعده [[استجابت دعا]] می‌دهد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۴؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶. | ||
</ref> همچنین | </ref> همچنین آیه، [[دعا]] را [[عبادت]] نامیده و به ترک‌کنندگان عبادت و بندگی وعده ورود به [[جهنم]] می‌دهد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۴.</ref> | ||
{{قرآن جدید|غافر|۶۰}}{{سخ}}{{قرآن جدید|غافر|۶۰|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | {{قرآن جدید|غافر|۶۰}}{{سخ}}{{قرآن جدید|غافر|۶۰|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | ||
به گفته [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] برخی مفسران دعا در آیه ۶۰ [[سوره غافر]] را به معنای دعای مسئلت یا همان درخواست حاجت گرفته‌اند<ref>شیخ طوسی، تفسیر تبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۸۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶.</ref> و عبارت «أَسْتَجِبْ لَكُمْ» (شما را اجابت کنم) و برخی احادیث ناظر به آیه را شاهد درستی این احتمال می‌دانند. | به گفته [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] برخی مفسران دعا در آیه ۶۰ [[سوره غافر]] را به معنای دعای مسئلت یا همان درخواست حاجت گرفته‌اند<ref>شیخ طوسی، تفسیر تبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۸۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶.</ref> و عبارت «أَسْتَجِبْ لَكُمْ» (شما را اجابت کنم) و برخی احادیث ناظر به آیه را شاهد درستی این احتمال می‌دانند. در مقابل، گروهی دیگر با پیروی از [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] دعا در آیه را به معنای [[توحید]] و عبادت خدا دانسته‌اند، بنابراین به گفته آنها، آیه دستور می‌دهد که «مرا عبادت کنید و به وحدانیتم اقرار نمایید.»<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶.</ref> | ||
مفسرانی که دعا در این آیه را به معنای درخواست می‌دانند [[استجابت دعا|اجابت دعا]] را وابسته به همراهی با شرایط لازم آن<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶ـ۱۴۷.</ref> یا مصلحت بنده<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۸۲۳؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۹۲.</ref> دانسته‌اند. | مفسرانی که دعا در این آیه را به معنای درخواست می‌دانند [[استجابت دعا|اجابت دعا]] را وابسته به همراهی با شرایط لازم آن<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶ـ۱۴۷.</ref> یا مصلحت بنده<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۸۲۳؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۹۲.</ref> دانسته‌اند. | ||