مدرسه ایمانیه (هند): تفاوت میان نسخه‌ها

| بنيانگذار = سید بنده‌علی و همسرش خورشید علی‌خان

'''مدرسه ایمانیه''' یا '''مَجمَعُ العُلومِ الجامعةِ الایمانیّة'''، نخستین و قدیمی‌ترین [[حوزه علمیه]] شیعه در شهر بَنارَس در [[هند]] است. این مدرسه در سال ۱۲۸۷ق به‌دست سید بنده‌علی تأسیس شد و با [[وقف|موقوفات]] و به کمک همسرش اداره می‌شد. با استقلال کشور هند و تصویب قوانین جدید و نبود مدیریت صحیح، مدرسه ایمانیه مدت‌ها دچار رکود گردید تا اینکه در سال ۱۹۸۳م با تلاش یک روحانی شیعه به‌نام سید محمد حسینی، رونق دوباره یافت. حوزه ایمانیه از ابتدا محل حضور عالمان هندی بوده که در این مدرسه تحصیل داشته و فارغ‌التحصیل شده‌اند. این مدرسه هم‌اکنون از مدارس فعال شبه‌قاره هند است.

مدرسه ایمانیه در سال ۱۲۸۷ق مطابق با ۱۸۶۱م در بنارس، ایالت اوتار پَرادِش تأسیس شد. سید بنده‌علی و مولوی خورشید علی‌خان، آن را بنا نهادند و املاک شخصی خود را به این کار اختصاص دادند.<ref>جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۱.</ref> پس از فوت خورشید علی‌خان، همسرش مسئولیت تأسیسات مدرسه را بر عهده گرفت و در سال ۱۸۶۶م به اتمام رساند.<ref>رضایی، حضور علمی شیعیان در جهان، ۱۳۹۷ش، ص۱۳۲.</ref> پس از آنها سید علی‌جواد زنگی‌پور بَنارَسی (متوفای ۱۳۳۹ق) از فقیهان هند، تلاش‌های فراوانی در جهت رونق مدرسه انجام داد.<ref>محمدی، «جریان‌شناسی علمی و دینی در هند»، ص۱۵۱؛ نقوی، تراجم مشاهیر علماء الهند، ۱۴۳۵ق، ص۲۸۳.</ref> پس از درگذشت او، پسرش سید محمدسجاد بَنارَسی (متوفای ۱۳۴۷ق) مدیریت مدرسه را عهده‌دار شد.<ref>محمدی، «جریان‌شناسی علمی و دینی در هند»، ص۱۵۲.</ref>