پرش به محتوا

آیه ۶۷ سوره زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ۳۰ مارس
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از تلاوت آیه ۶۷ زخرف فرمود که وقتی دو مؤمن در دنیا دوست بودند و یکی فوت کرد، نزد خداوند می‌گوید فلانی دوست من بود و مرا به اطاعت از تو ترغیب می‌کرد. خداوندا نظر لطف خود را از او مگیر و سپس برای دوست خود دعا می‌کند. زمانی که دو [[کفر|کافر]] و [[فاسق]] با یکدیگر دوستی کنند و یکی از آنها بمیرد، می‌گوید فلان فرد مرا از عبادت و اطاعت تو منع می‏‌کرد و بر گناه تشویق می‌نمود. نظر لطف خود را از او بردار و به انواع عذاب گرفتارش کن.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۸۷.</ref>
[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از تلاوت آیه ۶۷ زخرف فرمود که وقتی دو مؤمن در دنیا دوست بودند و یکی فوت کرد، نزد خداوند می‌گوید فلانی دوست من بود و مرا به اطاعت از تو ترغیب می‌کرد. خداوندا نظر لطف خود را از او مگیر و سپس برای دوست خود دعا می‌کند. زمانی که دو [[کفر|کافر]] و [[فاسق]] با یکدیگر دوستی کنند و یکی از آنها بمیرد، می‌گوید فلان فرد مرا از عبادت و اطاعت تو منع می‏‌کرد و بر گناه تشویق می‌نمود. نظر لطف خود را از او بردار و به انواع عذاب گرفتارش کن.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۸۷.</ref>
[[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه معتقد است خداوند در این آیه دو موضوع را خاطر نشان کرده است:
*اهمیت فراوان [[تقوا]] در دوستی؛ مدرسی معتقد است این نوع دوستی باقی می‌ماند و مطلوب است که از دنیا تا آخرت ادامه داشته و هر دو دوست وارد [[بهشت]] شوند.
*ملاک‌بودن آخرت؛ راه شناختن درستی یک اندیشه نگریستن به سرانجام آن است. سرانجام امور در آخرت به بارزترین شکل جلوه‌گر می‌‏شود. انسان‌ها باید آن را مقیاسی برای سنجیدن اعمال خود در دنیا قرار دهند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۲، ص۵۱۵.</ref>


{{گفت و گو|{{قرآن جدید|زخرف|۶۷}}|{{قرآن جدید|زخرف|۶۷|نوع=فولادوند|منبع=نه}}
{{گفت و گو|{{قرآن جدید|زخرف|۶۷}}|{{قرآن جدید|زخرف|۶۷|نوع=فولادوند|منبع=نه}}
خط ۲۱: خط ۱۶:
| آدرس =  
| آدرس =  
}}
}}
[[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه معتقد است خداوند در این آیه دو موضوع را خاطر نشان کرده است:
*اهمیت فراوان [[تقوا]] در دوستی؛ مدرسی معتقد است این نوع دوستی باقی می‌ماند و مطلوب است که از دنیا تا آخرت ادامه داشته و هر دو دوست وارد [[بهشت]] شوند.
*ملاک‌بودن آخرت؛ راه شناختن درستی یک اندیشه نگریستن به سرانجام آن است. سرانجام امور در آخرت به بارزترین شکل جلوه‌گر می‌‏شود. انسان‌ها باید آن را مقیاسی برای سنجیدن اعمال خود در دنیا قرار دهند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۲، ص۵۱۵.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۸۴۱

ویرایش