آیه ۶۷ سوره زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها

|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=|شماره آیه=|جزء=۲۵|شأن نزول=|مکان نزول=|موضوع=|درباره=تبدیل شدن دوستی‌ها به دشمنی در قیامت مگر برای اهل تقوا |سایر=|آیات مرتبط=}}

این آیه را توصیفی از وقایع قیامت دانسته‌اند<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۱، ص۱۱۰.</ref> و تعبیر «یَوْمَئِذٍ» در آیه نیز اشاره به روز قیامت دارد.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۵۰۷.</ref> «الْأَخِلَّاءُ» جمع کلمه خَلیل و به معنای دوست است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۱۲۰.</ref> تعبیر «عَدُوٌّ» را به قطع ارتباط معنا کرده‌اند که گاه با ناراحتی و [[نفرین]] همراه است. این نوع دشمنی در میان [[بهشت|اهل‌بهشت]] وجود ندارد. بهشتیان با تمام اختلاف نژادی و قومی که در دنیا داشته‌اند در بهشت به مانند یک خانواده خواهند بود.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۵۵۹.</ref>