پرش به محتوا

آیه ۳ سوره صف: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۳ سوره صف|تصویر=صف ۳.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=صف|شماره آیه=۳|جزء=۲۸|شأن نزول=|مکان نزول=مدینه|موضوع=|درباره=خشم خداوند از اینکه چیزی بگویید ولی به آن عمل نکنید|سایر=|آیات مرتبط=آیه ۲ سوره صف، [[آیه ۴۴ سوره بقره]]}}
{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۳ سوره صف|تصویر=صف ۳.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=صف|شماره آیه=۳|جزء=۲۸|شأن نزول=|مکان نزول=مدینه|موضوع=|درباره=خشم خداوند از اینکه چیزی بگویید ولی به آن عمل نکنید|سایر=|آیات مرتبط=آیه ۲ سوره صف، [[آیه ۴۴ سوره بقره]]}}


'''آیه ۳ سوره صف''' شدید بودن خشم خداوند نسبت به کسانی را بیان می‌کند که چیزی می‌گویند ولی بدان عمل نمی‌کنند.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۵۱۰.</ref> «مَقْت» به بغض و ناراحتی شدید معنا شده<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref> و درباره فردی بکار می‌رود كه كار زشتی انجام داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، ص۶۲.</ref> برخی «مَقْت» را خشم همراه با کوچک‌دانستن طرف مقابل گفته‌اند.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۱.</ref> استفاده از تعبیر «كَبُرَ؛ بزرگ است»<ref>مصطفوی، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ۱۳۶۰ش، ج۱۰، ص۱۶.</ref> در کنار «مَقْت» را دلالت‌کننده بر بزرگی و شدت بیشتر [[خشم]] دانسته‌اند.<ref>«[https://sath3.eshia.ir/feqh/archive/text/ashrafi/tafsir/89/891007/ درس تفسیر استاد اشرفی]»، مدرسه فقاهت.</ref>  
'''آیه ۳ سوره صف''' شدید بودن خشم خداوند نسبت به کسانی را بیان می‌کند که چیزی می‌گویند، ولی بدان عمل نمی‌کنند.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۵۱۰.</ref> «مَقْت» به بغض و ناراحتی شدید معنا شده<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref> و درباره فردی بکار می‌رود كه كار زشتی انجام داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، ص۶۲.</ref> برخی «مَقْت» را خشم همراه با کوچک‌دانستن طرف مقابل گفته‌اند.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۱.</ref> استفاده از تعبیر «كَبُرَ؛ بزرگ است»<ref>مصطفوی، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ۱۳۶۰ش، ج۱۰، ص۱۶.</ref> در کنار «مَقْت» را بیان‌گر بزرگی و شدت بیشتر [[خشم]] دانسته‌اند.<ref>«[https://sath3.eshia.ir/feqh/archive/text/ashrafi/tafsir/89/891007/ درس تفسیر استاد اشرفی]»، مدرسه فقاهت.</ref>  


تعبیر «كَبُرَ مَقْتًا» دوبار در قرآن آمده است:
تعبیر «كَبُرَ مَقْتًا» دوبار در قرآن آمده است:
*آیه ۳ سوره صف که خشم خداوند نسبت به کسانی که چیزی می‌گویند ولی بدان عمل نمی‌کنند را بیان می‌کند.<ref>سوره صف، آیه ۳.</ref>
*آیه ۳ سوره صف که خشم خداوند نسبت به کسانی که چیزی می‌گویند، ولی بدان عمل نمی‌کنند را بیان می‌کند.<ref>سوره صف، آیه ۳.</ref>
*[[آیه ۳۵ سوره غافر]]: غضب خداوند را در مورد افرادی می‌داند که بدون دلیل و برهان در مورد آیات خداوند به مجادله بر می‌خیزند.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۷۶.</ref>
*[[آیه ۳۵ سوره غافر]] که غضب خداوند را در مورد افرادی می‌داند که بدون دلیل و برهان در مورد آیات خداوند به مجادله بر می‌خیزند.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۷۶.</ref>


[[شیخ طوسی]] عالم و مفسر شیعه نکته‌ای را ذیل آیه آورده که [[خدا|خداوند]] ناراحتی خود بر گفتن چیزی و انجام ندادن آن را در حالی ذکر می‌کند که انجام همه حرف‌هایی که انسان می‌زند، [[واجب]] نیست. انسان در موارد متعددی حرف‌هایی می‌زند که انجام آن‌ها واجب نیست و می‌توان آن‌ها را ترک کرد.<ref>شیخ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، ج۹، ص۵۹۱.</ref> [[فخر رازی]] (درگذشت: ۶۰۶ق) مفسر اهل‌سنت خشم خداوند را موجب عذاب الهی نیز می‌داند.<ref>فخر رازی، مفاتيح الغيب، ۱۴۲۰ق، ج۲۹، ص۵۲۷.</ref>  
[[شیخ طوسی]] عالم و مفسر شیعه، نکته‌ای را ذیل آیه آورده که [[خدا|خداوند]] ناراحتی خود بر گفتن چیزی و انجام ندادن آن را در حالی ذکر می‌کند که انجام همه حرف‌هایی که انسان می‌زند، [[واجب]] نیست. انسان در موارد متعددی حرف‌هایی می‌زند که انجام آن‌ها واجب نیست و می‌توان آن‌ها را ترک کرد.<ref>شیخ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، ج۹، ص۵۹۱.</ref> [[فخر رازی]] (درگذشت: [[سال ۶۰۶ هجری قمری|۶۰۶ق]]) مفسر اهل‌سنت خشم خداوند را موجب عذاب الهی نیز می‌داند.<ref>فخر رازی، مفاتيح الغيب، ۱۴۲۰ق، ج۲۹، ص۵۲۷.</ref>  


خداوند در [[آیه ۲ سوره صف]] مومنان را توبیخ می‌کند که چرا چیزی می‌گویند و بدان عمل نمی‌کنند. آیه ۳ صف را علتی برای آیه قبل خوانده‌اند که خداوند از اینکه انسان چیزی بگوید و بدان عمل نکند خشمگین می‌شود.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref> تعداد زیادی از مفسران نقل کرده‌اند که برخی [[صحابه|اصحاب پیامبر]] آرزوی جهاد داشتند اما وقتی فرصت [[جهاد]] پدید آمد از انجام آن خودداری کردند. آیه ۳ سوره صف در مورد اینان نازل شده است.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۳۱۳.</ref> برخی آیه را نازل شده برای تعدادی از صحابه می‌دانند که حَسرَت حضور نیافتن در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] را می‌خوردند و می‌گفتند در آینده خواهیم جنگید؛ اما وقتی نوبت [[غزوه احد|جنگ احد]] رسید، فرار کردند.<ref>حسینی شیرازی، تبيين القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۵۶۵.</ref>
خداوند در [[آیه ۲ سوره صف]] مؤمنان را توبیخ می‌کند که چرا چیزی می‌گویند و بدان عمل نمی‌کنند. آیه ۳ صف را علتی برای آیهٔ قبل دانسته‌اند که خداوند از اینکه انسان چیزی بگوید و بدان عمل نکند خشمگین می‌شود.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref>
 
عدهٔ زیادی از مفسران نقل کرده‌اند که برخی [[صحابه|اصحاب پیامبر]] آرزوی جهاد داشتند اما وقتی فرصت [[جهاد]] پدید آمد از انجام آن خودداری کردند. آیه ۳ سوره صف در مورد این افراد نازل شده است.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۳۱۳.</ref> برخی معتقدند آیه برای اصحابی نازل شده که حَسرَت حضور نیافتن در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] را می‌خوردند و می‌گفتند در آینده خواهیم جنگید؛ اما وقتی نوبت [[غزوه احد|جنگ احد]] رسید، فرار کردند.<ref>حسینی شیرازی، تبيين القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۵۶۵.</ref>


مفسران به این نکته تأکید کرده‌اند که با پذیرش [[اسباب نزول|شأن نزول]]، اما آيه همه مردم را شامل می‌شود و مذمت همه افرادی است که به گفتار خود عمل نمی‌كنند.<ref>حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسير اثنا عشري، ۱۳۶۳ش، ج۱۳، ص۱۴۴.</ref> از نگاه [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه، بعید نيست كه تأويل اين آيه را پیرامون [[واقعه غدیر|غدیرخم]] بدانیم؛ زيرا آن رويداد بزرگترين پيمانى بود كه خدا و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پيامبر او(ص)]] از [[ایمان|مؤمنان]] تا [[قیامت|روز قيامت]] گرفتند.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۲.</ref>
مفسران به این نکته تأکید کرده‌اند که با پذیرش [[اسباب نزول|شأن نزول]]، اما آيه همه مردم را شامل می‌شود و مذمت همه افرادی است که به گفتار خود عمل نمی‌كنند.<ref>حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسير اثنا عشري، ۱۳۶۳ش، ج۱۳، ص۱۴۴.</ref> از نگاه [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه، بعید نيست كه تأويل اين آيه را پیرامون [[واقعه غدیر|غدیرخم]] بدانیم؛ زيرا آن رويداد بزرگترين پيمانى بود كه خدا و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پيامبر او(ص)]] از [[ایمان|مؤمنان]] تا [[قیامت|روز قيامت]] گرفتند.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۲.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۴٬۰۶۲

ویرایش