معاد: تفاوت میان نسخه‌ها

==معاد از باورهای اعتقادی ادیان آسمانی==

اعتقاد به معاد و زنده شدن انسان در [[آخرت|عالم آخرت]]، از اصول اعتقادی<ref>سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۵۸؛ نمازی، معاد از دیدگاه آیات و روایات، ۱۳۸۵ش، ص۱۱.</ref> و جزو اصلی‌ترین باورهای همه [[ادیان آسمانی]]<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۶۳.</ref> دانسته شده است. در کتاب «ادیان زنده جهان» زندگی پس از مرگ، جزو اعتقادات و تعالیم همه ادیان از جمله ادیان الهی، هندو، بودا، تائو و شینتو شمرده شده است.<ref>هیوم، ادیان زنده جهان،‌ ۱۳۷۳ش، ص۳۸۰-۳۸۲.</ref>

به گفته [[محمدتقی مصباح یزدی]]، در [[قرآن]]، باور به معاد همسنگ اعتقاد به خدا دانسته شده است و در بیش از بیست [[آیه]]، کلمه «[[الله]]» و «الیوم الآخر» با هم به کار رفته‌اند.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۶۳.</ref> در دوازده آیه نیز پس از ایمان به خدا، ایمان به روز آخرت آمده است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲، ص۵۰۷.</ref> مصباح یزدی معتقد است که از دقت در [[آیه|آیات قرآن]]، به دست می‌آید که بخش عمده‌ای از سخنان پیامبران و بحث و جدل‌های آنان با مردم، درباره معاد بوده تا جایی که می‌توان گفت پیامبران برای اثبات معاد، بیشتر از اثبات توحید تلاش کرده‌اند؛ زیرا مردم به جهت انکار امور غیبی و میل به بی‌بندباری و عدم‌مسئولیت در پذیرش اصل معاد، سرسختی بیشتری از خود نشان می‌دادند.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۴۱ و ۳۴۲.</ref>

گفته شده واژه معاد در آیات قرآن، تنها یک بار<ref>سوره قصص، آیه ۸۲.</ref> و آن هم به معنای لغوی (مکان بازگشت) به‌کار رفته است؛<ref>سبحانی، معادشناسی، ۱۳۸۷ش، ص۱۵.</ref> اما در بیش از ۱۴۰۰<ref>سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۶۴.</ref> یا دو هزار آیه از قرآن (حدود یک سوم آیات قرآن)<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۴۱و۳۶۳.</ref> پیرامون معاد و زندگی اخروی سخن گفته شده است. آیاتِ مرتبط با معاد در چند گروه دسته‌بندی شده که عبارتند از:

*آیاتی که به رابطه اعمال نیک و بد با نتایج آن در [[قیامت]] اشاره دارند؛

*آیات مربوط به امکان و ضرورت رستاخیر که به سؤالات و شبهات منکران، پاسخ داده است.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۴۱.</ref>

[[مسیحیت|مسیحیان]] نیز با ذکر رستاخیز عیسی(ع) و نمونه‌های تاریخی از زنده شدن افراد پس از [[مرگ]]،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: انجیل یوحنا، باب ۵، ایه ۲۸ و ۲۹؛ انجیل لوقا، باب ۲۰، آیه ۳۴-۳۸؛ انجیل متی، باب ۲۲، آیه ۲۳-۳۳.</ref> به وقوع معاد اعتقاد دارند.<ref>ماری و ری، درآمدی به فلسفه دین، ۱۳۹۸ش، ص۳۹۹ و ۴۰۰.</ref> براساس عهد عتیق<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ایوب، باب ۲۴، فقره ۱۹؛ مزامیر، باب ۹، فقره ۱۷ و باب ۴۹، فقره ۱۴ و ۱۵.</ref> و جدید<ref>برای نمونه نگاه کنید به: مکاشفه، باب ۹، فقره ۱و ۲ و باب ۲۰، فقره ۱-۳.</ref> همه مردم پس از مرگ به هاویه یا عالم اموات می‌روند که دو بخش دارد: یک قسمت برای افراد شرور که محل عذاب است و قسمتی دیگر برای عادلان که فردوس‌ (بهشت) نام دارد.<ref>تیسن، الهیات مسیحی، انتشارات حیات ابدی، ص۳۶۲ و ۳۶۳.</ref> در اعتقادنامه رسولان و اعتقادنامه نیقیّه نیز که دو اعتقادنامه جهانی و مورد قبول همه مسیحیان است، اعتقاد و ایمان به معاد و رستاخیز ذکر شده است.<ref>مک‌گراث، درسنامه الهیات مسیحی، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۵۵-۵۷؛ پترسون و دیگران، عقل و اعتقاد دینی، ۱۳۷۶ش، ص۳۱۹.</ref>

براساس [[دین زرتشت]] نیز [[روح انسان|روح]] پس از مرگ، از تن جدا شده و باقی می‌ماند تا در روز رستاخیز برای حساب و کتاب برخیزد.<ref>ابراهیم‌زاده و علی‌نوری، ادیان الهی و فرق اسلامی، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۹؛ توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۶۲.</ref> گفته شده بهشت زرتشتیان مانند [[بهشت]] توصیف شده در اسلام است؛‌ اما در دین زرتشت، [[جهنم]]، آتشین و سوزان نیست؛ بلکه جایی بسیار سرد، تاریک و وحشتناک است.<ref>ابراهیم‌زاده و علی‌نوری، ادیان الهی و فرق اسلامی، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰؛ توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۶۲.</ref> آنان به پل چینوَت (پل صراط و جداکننده) نیز اعتقاد دارند.<ref>ابراهیم‌زاده و علی‌نوری، ادیان الهی و فرق اسلامی، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.</ref>