بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
به گزارش آیات قرآن، مریم برای [[عبادت]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۵.</ref> در خلوت‌گاهی، در بخش شرقی [[مسجدالاقصی]]،<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴،ص۳۴.</ref> از مردم کناره گرفته بود.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> در آنجا، [[فرشته|فرشته‌ای]] بر او ظاهر شد که در [[سوره آل‌عمران]] از او با تعبیر فرشته<ref>سوره آل‌عمران، ایه ۴۵.</ref> و در [[سوره مریم]] با تعبیر روح<ref>سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> یاد شده است. مفسران آن را [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در سوره مریم، تأکید شده که فرشته به‌شکل انسان بر مریم(س) ظاهر شده است.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> از نظر مفسران، این رویداد موجب ترس مریم(س) شد.<ref>برای نمونه ن.ک: زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> به گزارش مفسران، مریم(س) از شر آن شخص (فرشته) به خداوند پناه برد.<ref>برای نمونه ن.ک: نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> بنا بر آیات سوره آل‌عمران و مریم و برخی تفاسیر قرآن، فرشته خود را فرستاده خداوند خواند<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> و به مریم بشارت خدواند<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> برای تولد نوزادی را رساند.<ref>برای نمونه ن.ک: حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۷۸.</ref> در آیه سوره آل‌عمران، این نوزاد مسیح، [[عیسی بن مریم|عیسی بن مریم(ع)]] خوانده شده و از مقربان درگاه خدا دانسته شده است.<ref>سوره آل‌عمران، ایه۴۵.</ref> به نقل از قرآن، مریم(س) در مواجه با این بشارت پرسید که چگونه من صاحب فرزندی می‌شوم، در حالی که هیچ بشری مرا لمس نکرده<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> و زن بدکاره‌ای هم نبوده‌ام.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> بنا بر آیه سوره مریم، فرشته پیدایش نوزاد بدون پدر را برای خداوند کاری آسان برشمرده است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref> | به گزارش آیات قرآن، مریم برای [[عبادت]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۵.</ref> در خلوت‌گاهی، در بخش شرقی [[مسجدالاقصی]]،<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴،ص۳۴.</ref> از مردم کناره گرفته بود.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> در آنجا، [[فرشته|فرشته‌ای]] بر او ظاهر شد که در [[سوره آل‌عمران]] از او با تعبیر فرشته<ref>سوره آل‌عمران، ایه ۴۵.</ref> و در [[سوره مریم]] با تعبیر روح<ref>سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> یاد شده است. مفسران آن را [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در سوره مریم، تأکید شده که فرشته به‌شکل انسان بر مریم(س) ظاهر شده است.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> از نظر مفسران، این رویداد موجب ترس مریم(س) شد.<ref>برای نمونه ن.ک: زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> به گزارش مفسران، مریم(س) از شر آن شخص (فرشته) به خداوند پناه برد.<ref>برای نمونه ن.ک: نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> بنا بر آیات سوره آل‌عمران و مریم و برخی تفاسیر قرآن، فرشته خود را فرستاده خداوند خواند<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> و به مریم بشارت خدواند<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> برای تولد نوزادی را رساند.<ref>برای نمونه ن.ک: حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۷۸.</ref> در آیه سوره آل‌عمران، این نوزاد مسیح، [[عیسی بن مریم|عیسی بن مریم(ع)]] خوانده شده و از مقربان درگاه خدا دانسته شده است.<ref>سوره آل‌عمران، ایه۴۵.</ref> به نقل از قرآن، مریم(س) در مواجه با این بشارت پرسید که چگونه من صاحب فرزندی می‌شوم، در حالی که هیچ بشری مرا لمس نکرده<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> و زن بدکاره‌ای هم نبوده‌ام.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> بنا بر آیه سوره مریم، فرشته پیدایش نوزاد بدون پدر را برای خداوند کاری آسان برشمرده است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref> | ||
به گفته مکارم شیرازی، قرآن درباره چگونگی بارداری مریم(س) توضیح صریحی نمی‌دهد و تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref> در روایات تفسیری شیعه، تصریح شده که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده است.<ref>برای نمونه ن.ک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> مکارم شیرازی نظرات مفسران درباره کیفیت بارداری را مختلف گزارش کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref> برخی مفسران، بارداری مریم(س) را حاصل دمیدن جبرئیل در گریبان جامه مریم(س) دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> گفته شده که این تعبیر کنایی است و منظور از جامه رَحِم است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۱۰، ص۵۴.</ref> [[شیخ طوسی]]، مفسر شیعه، این قول را ضعیف دانسته است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۲۷۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] منظور از دمیدن روح در مریم(س) را کنایه از عادی‌نبودن پیدایش عیسی(ع) دانسته که، بر خلاف سایر انسان‌ها، بدون طی مسیر طبیعی به‌وجود آمده و مانند آدم(ع) پیدایشش حاصل اراده مطلق الهی بوده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۶.</ref> [[محمدجواد مغنیه]]، مفسر شیعه، جریان بارداری مریم(س) و پیدایش عیسی(ع) را از اموری می‌داند که اطلاع کامل بر چگونگی آن ممکن نیست و تنها خداوند از چگونگی آن اطلاع کامل دارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۰.</ref> | به گفته مکارم شیرازی، قرآن درباره چگونگی بارداری مریم(س) توضیح صریحی نمی‌دهد و تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref> در روایات تفسیری شیعه، تصریح شده که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده است.<ref>برای نمونه ن.ک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> مکارم شیرازی نظرات مفسران درباره کیفیت بارداری را مختلف گزارش کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref> برخی مفسران، بارداری مریم(س) را حاصل دمیدن جبرئیل در گریبان جامه مریم(س) دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> گفته شده که این تعبیر کنایی است و منظور از جامه رَحِم است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۱۰، ص۵۴.</ref> [[شیخ طوسی]]، مفسر شیعه، این قول را ضعیف دانسته است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۲۷۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] منظور از دمیدن روح در مریم(س) را کنایه از عادی‌نبودن پیدایش عیسی(ع) دانسته که، بر خلاف سایر انسان‌ها، بدون طی مسیر طبیعی به‌وجود آمده و مانند آدم(ع) پیدایشش حاصل اراده مطلق الهی بوده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۶.</ref> [[محمدجواد مغنیه]]، مفسر شیعه، جریان بارداری مریم(س) و پیدایش عیسی(ع) را از اموری می‌داند که اطلاع کامل بر چگونگی آن ممکن نیست و تنها خداوند از چگونگی آن اطلاع کامل دارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۰.</ref> | ||
به گفته مکارم شیرازی، قرآن در مورد مدت زمان بارداری حضرت مریم(س) سخنی نگفته است.<ref name=":02">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> مفسران، نظرات مختلفی درباره این مدت ارائه کرده‌اند:<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۱۹۶.</ref> از چند ساعت،<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۷.</ref> تا ۹ ماه<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref>. گفته شده مدت بارداری در [[حدیث|روایات]] هم متفاوت گزارش شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[ابن‌کثیر]] مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] قول مشهور را ۹ ماه دانسته است.<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۱۹۶.</ref> | |||
==دوران بارداری و تولد حضرت عیسی== | ==دوران بارداری و تولد حضرت عیسی== | ||
[[پرونده:تولد مسیح.jpg|بندانگشتی|«تولد مسیح» اثر حسین بهزاد. اثر برگزیده مسابقات بین‌المللی نقاشی، ۱۹۵۸م در نیویورک.<ref>«[https://sadmu.ir/detail/8007 تولد مسیح / موزه استاد بهزاد]»، مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد.</ref>]] | [[پرونده:تولد مسیح.jpg|بندانگشتی|«تولد مسیح» اثر حسین بهزاد. اثر برگزیده مسابقات بین‌المللی نقاشی، ۱۹۵۸م در نیویورک.<ref>«[https://sadmu.ir/detail/8007 تولد مسیح / موزه استاد بهزاد]»، مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد.</ref>]] | ||
مریم برای اینکه کسی از خانواده و مردم، نزدیک او نباشد به مکانی دور رفت.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ، ۱۴۱۹ق، ص۳۰۶.</ref> برخی این مکان دور را شهر ناصره در [[فلسطین|فلسطین امروزی]] دانسته‌اند. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[درد زایمان]] او را به سوی تنه درختی کشاند<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> تعبیر تنه درخت در [[قرآن]] اشاره به خشک بودن درخت داشته است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref> | |||
مریم آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم و از یاد رفته بودم»<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> علت این گفتار مریم را شرم از مردم<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref> و ترس از ملامت آن‌ها<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.</ref> دانسته‌اند. [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه، در تقریر این گفتار مریم آورده که مریم دختر جوانی بود که دنیا را ترک کرده و مسئولیت‌های زندگی بر عهده‌اش نیفتاده بود. او زن عابدی بود که زیبایی‌های دنیا را رها کرده بود. حال این زن، درد زایمان می‌گیرد و نمی‌داند چه کند، سختی سنگینی را درک می‌کند و در چنین حالتی [[طلب مرگ|آرزوی مرگ]] دارد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۲.</ref> برخی مفسران معتقدند تقاضای مرگ، عمل درستی نیست، ولی گاه در زندگی انسان حوادث سختی روی می‌دهد که حیات کاملا تلخ و ناگوار می‌شود به خصوص در موضوعات مرتبط با آبرو. مریم نیز در چنین شرایطی بوده و کلام وی نشان می‌دهد که عفت و پاکدامنی را حتی از جانش بیشتر دوست میداشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> | مریم آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم و از یاد رفته بودم»<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> علت این گفتار مریم را شرم از مردم<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref> و ترس از ملامت آن‌ها<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.</ref> دانسته‌اند. [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه، در تقریر این گفتار مریم آورده که مریم دختر جوانی بود که دنیا را ترک کرده و مسئولیت‌های زندگی بر عهده‌اش نیفتاده بود. او زن عابدی بود که زیبایی‌های دنیا را رها کرده بود. حال این زن، درد زایمان می‌گیرد و نمی‌داند چه کند، سختی سنگینی را درک می‌کند و در چنین حالتی [[طلب مرگ|آرزوی مرگ]] دارد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۲.</ref> برخی مفسران معتقدند تقاضای مرگ، عمل درستی نیست، ولی گاه در زندگی انسان حوادث سختی روی می‌دهد که حیات کاملا تلخ و ناگوار می‌شود به خصوص در موضوعات مرتبط با آبرو. مریم نیز در چنین شرایطی بوده و کلام وی نشان می‌دهد که عفت و پاکدامنی را حتی از جانش بیشتر دوست میداشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> | ||