پرش به محتوا

بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱: خط ۲۱:
به گزارش آیات قرآن، مریم برای [[عبادت]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۵.</ref> در خلوت‌گاهی، در بخش شرقی [[مسجدالاقصی]]،<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴،ص۳۴.</ref> از مردم کناره گرفته بود.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> در آنجا، [[فرشته|فرشته‌ای]] بر او ظاهر شد که در [[سوره آل‌عمران]] از او با تعبیر فرشته<ref>سوره آل‌عمران، ایه ۴۵.</ref> و در [[سوره مریم]] با تعبیر روح<ref>سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> یاد شده است. مفسران آن را [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در سوره مریم، تأکید شده که فرشته به‌شکل انسان بر مریم(س) ظاهر شده است.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> از نظر مفسران، این رویداد موجب ترس مریم(س) شد.<ref>برای نمونه ن.ک: زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> به گزارش مفسران، مریم(س) از شر آن شخص (فرشته) به خداوند پناه برد.<ref>برای نمونه ن.ک: نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> بنا بر آیات سوره آل‌عمران و مریم و برخی تفاسیر قرآن، فرشته خود را فرستاده خداوند خواند<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> و به مریم بشارت خدواند<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> برای تولد نوزادی را رساند.<ref>برای نمونه ن.ک: حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۷۸.</ref> در آیه سوره آل‌عمران، این نوزاد مسیح، [[عیسی بن مریم|عیسی بن مریم(ع)]] خوانده شده و از مقربان درگاه خدا دانسته شده است.<ref>سوره آل‌عمران، ایه۴۵.</ref> به نقل از قرآن، مریم(س) در مواجه با این بشارت پرسید که چگونه من صاحب فرزندی می‌شوم، در حالی که هیچ بشری مرا لمس نکرده<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> و زن بدکاره‌ای هم نبوده‌ام.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> بنا بر آیه سوره مریم، فرشته پیدایش نوزاد بدون پدر را برای خداوند کاری آسان برشمرده است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref>
به گزارش آیات قرآن، مریم برای [[عبادت]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۵.</ref> در خلوت‌گاهی، در بخش شرقی [[مسجدالاقصی]]،<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴،ص۳۴.</ref> از مردم کناره گرفته بود.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> در آنجا، [[فرشته|فرشته‌ای]] بر او ظاهر شد که در [[سوره آل‌عمران]] از او با تعبیر فرشته<ref>سوره آل‌عمران، ایه ۴۵.</ref> و در [[سوره مریم]] با تعبیر روح<ref>سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> یاد شده است. مفسران آن را [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در سوره مریم، تأکید شده که فرشته به‌شکل انسان بر مریم(س) ظاهر شده است.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> از نظر مفسران، این رویداد موجب ترس مریم(س) شد.<ref>برای نمونه ن.ک: زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> به گزارش مفسران، مریم(س) از شر آن شخص (فرشته) به خداوند پناه برد.<ref>برای نمونه ن.ک: نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> بنا بر آیات سوره آل‌عمران و مریم و برخی تفاسیر قرآن، فرشته خود را فرستاده خداوند خواند<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> و به مریم بشارت خدواند<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> برای تولد نوزادی را رساند.<ref>برای نمونه ن.ک: حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۷۸.</ref> در آیه سوره آل‌عمران، این نوزاد مسیح، [[عیسی بن مریم|عیسی بن مریم(ع)]] خوانده شده و از مقربان درگاه خدا دانسته شده است.<ref>سوره آل‌عمران، ایه۴۵.</ref> به نقل از قرآن، مریم(س) در مواجه با این بشارت پرسید که چگونه من صاحب فرزندی می‌شوم، در حالی که هیچ بشری مرا لمس نکرده<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> و زن بدکاره‌ای هم نبوده‌ام.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> بنا بر آیه سوره مریم، فرشته پیدایش نوزاد بدون پدر را برای خداوند کاری آسان برشمرده است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref>


به گفته مکارم شیرازی، قرآن درباره چگونگی بارداری مریم(س) توضیح صریحی نمی‌دهد و تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۳، ص۳۹.</ref> در روایات تفسیری شیعه، تصریح شده که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده است.<ref>برای نمونه ن.ک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> مکارم شیرازی نظرات مفسران درباره کیفیت بارداری را مختلف گزارش کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref> برخی مفسران، بارداری مریم(س) را حاصل دمیدن جبرئیل در گریبان جامه مریم(س) دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> گفته شده که این تعبیر کنایی است و منظور از جامه رَحِم است.<ref>؟</ref> [[شیخ طوسی]]، مفسر شیعه، این قول را ضعیف دانسته است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۲۷۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] منظور از دمیدن روح در مریم(س) را کنایه از عادی‌نبودن پیدایش عیسی(ع) دانسته که، بر خلاف سایر انسان‌ها، بدون طی مسیر طبیعی به‌وجود آمده و مانند آدم(ع) پیدایشش حاصل اراده مطلق الهی بوده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۶.</ref> [[محمدجواد مغنیه]]، مفسر شیعه، جریان بارداری مریم(س) و پیدایش عیسی(ع) را از اموری می‌داند که اطلاع کامل بر چگونگی آن ممکن نیست و تنها خداوند از چگونگی آن اطلاع کامل دارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۰.</ref>  
به گفته مکارم شیرازی، قرآن درباره چگونگی بارداری مریم(س) توضیح صریحی نمی‌دهد و تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۳، ص۳۹.</ref> در روایات تفسیری شیعه، تصریح شده که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده است.<ref>برای نمونه ن.ک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> مکارم شیرازی نظرات مفسران درباره کیفیت بارداری را مختلف گزارش کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref> برخی مفسران، بارداری مریم(س) را حاصل دمیدن جبرئیل در گریبان جامه مریم(س) دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> گفته شده که این تعبیر کنایی است و منظور از جامه رَحِم است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۱۰، ص۵۴.</ref> [[شیخ طوسی]]، مفسر شیعه، این قول را ضعیف دانسته است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۲۷۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] منظور از دمیدن روح در مریم(س) را کنایه از عادی‌نبودن پیدایش عیسی(ع) دانسته که، بر خلاف سایر انسان‌ها، بدون طی مسیر طبیعی به‌وجود آمده و مانند آدم(ع) پیدایشش حاصل اراده مطلق الهی بوده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۶.</ref> [[محمدجواد مغنیه]]، مفسر شیعه، جریان بارداری مریم(س) و پیدایش عیسی(ع) را از اموری می‌داند که اطلاع کامل بر چگونگی آن ممکن نیست و تنها خداوند از چگونگی آن اطلاع کامل دارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۰.</ref>  


==دوران بارداری و تولد حضرت عیسی==
==دوران بارداری و تولد حضرت عیسی==
confirmed، protected، templateeditor
۶٬۱۷۰

ویرایش