قاعده اضطرار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قاعده اِضطرار'''  قاعده‌ای فقهی به معنای واقع شدن شخص، در شرايط و موقعيتی تهديدآميز است که برای خارج شدن از آن وضعیت، ناچار به انجام دادنِ عملی است که در حالت عادی [[حرام]] است و یا ترک عملی که در حالت عادی، انجام آن [[واجب]] است. این قاعده در بیشتر [[ابواب فقه]] مانند [[عبادات]]، [[معاملات]]، [[احکام جزایی]]، [[اطعمه و اشربه]] به‌کاررفته و بر آن آثاری مانند برداشته شدن [[حکم تکلیفی]] مترتب می‌شود.