طریقت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بهاء‌الدین خرمشاهی]]، عرفان‌پژوه، معتقد است که در عرفان اسلامی طریقت دو معنای کم‌وبیش متفاوت دارد: یک به‌معنای سلوک (طی مراحل عرفانی)؛  و دوم به‌معنای فرقه‌های مختلف تصوف.<ref>خرمشاهی، حافظ‌نامه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۸۶۷.</ref> محمد استعلامی، ادیب و عرفان‌پژوه، اصطلاح طریقت را دارای معانی مختلف می‌داند که با برخی دیگر از اصطلاحات عرفانی دارای خطوط مشترک معنایی است.<ref>استعلامی، فرهنگنامه تصوف و عرفان، ۱۳۹۸ش، ج۲، ص۱۲۵۸.</ref>  

گفته شده که اصطلاح طریقت در متون مختلف عرفانی با تعاریف مختلف و در قالب تصویرهای متفاوت ارائه شده است:<ref>استعلامی، فرهنگنامه تصوف و عرفان، ۱۳۹۸ش، ج۲، ص۱۲۵۹.</ref> ابوسعید ابوالخیر (۳۵۷-۴۴۰ق)، صوفی خراسانی، طریقت را محو کلی (فنا) دانسته است؛<ref>محمد بن منور، اسرار التوحید، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۳۱۳.</ref> عبدالکریم قشیری (۳۷۵-۴۶۵ق)، از محققان صوفیه، طریقت را عمل‌کردن بر اساس عمل [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر (ص)]] دانسته است؛<ref>قشیری، ترجمه رساله قشیریه، ۱۳۷۴ش، ص۱۲۷.</ref> نجم‌الدین کبری، صوفی قرن ششم و هفتم قمری، طریقت را مانند دریا دانسته که در آن با کشتی شریعت می‌توان مروارید حقیقت صید کرد؛<ref>نجم‌الدین کبری، فوائح الجمال، دار سعاد الصباح، ص۱۷۶.</ref> [[مولوی]] طریقت را رفتن بر جاده‌ای بر می‌شمرد که مقصد آن حقیقت است؛ رفتنی با نور چراغ شریعت.<ref>مولوی، مثنوی معنوی، ۱۳۷۳ش، ص۶۳۹.</ref>