بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

درد زایمان، مریم را به سوی تنه درختی کشاند. مریم [[آرزوی مرگ]] کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم». علت این گفتار مریم را ترس از ملامت مردم دانسته‌اند. به مریم گفته شد که غمگین نباشد، خداوند نهر آبی در پایین پایش جاری کرد. از او خواسته شد تکانی به درخت نخل بدهد تا رطب تازه برای او بریزد. همچنین از او خواسته شد از فرزند متولد شده شادمان باشد. مریم که از مواجه با مردم هراسان بود، مأمور به روزه سکوت شد و به همراه فرزند نزد قومش رفت. مردم به او افترا و بهتان بزرگی زدند. مریم به کودک خود اشاره کرد که با او سخن بگویید. در نهایت [[عیسی(ع)]] که نوزاد بود با [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.» با این معجزه، نوزاد پاک بودن مادر خود را ثابت کرد.

{{جعبه نقل قول|چگونه مرا پسرى تواند بود كه بشرى به من دست نزده است و بدكاره هم نبوده‏‌ام

|رنگ پس‌زمینه=#d3f2f2|منبع=|عنوان=سوره مریم، آیه ۲۰|تراز=|عرض=30%}}

قرآن از [[مریم دختر عمران|حضرت مریم]] در [[سوره انبیاء]]<ref>سوره انبیاء، آیه۹۱.</ref> و [[سوره تحریم]]<ref>سوره تحریم، آیه ۱۲.</ref> با تعبیر «أَحْصَنَتْ فَرْجَها؛ خود را پاکدامن نگاه داشت» یاد کرده که آن را به [[عفت]]<ref name=":0">طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۶.</ref> و پاکدامنی<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۹۴.</ref> معنا کرده‌اند. این تعبیر آیه، پاسخ به [[تهمت|تهمتی]] بود که [[یهود|یهودیان]] به وی زده بودند.<ref>طاهری‌نیا، «ساختار نشانه‌ای شخصیت حضرت مریم در قرآن کریم»، ص۵۱.</ref> [[حدیث|روایات]] به این نکته تصریح کرده‌اند که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده است.<ref name=":2">طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> قرآن خلقت عیسی(ع) را به مانند [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]] دانسته است.<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۵۹.</ref> وجه شباهت این دو را چنین گفته‌اند که عیسی(ع) نیز به مانند آدم بدون اینکه پدر داشته باشد، خلق شده است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۱۲.</ref>

در داستان مریم این موضوع مطرح شده که علاوه بر بحث معجزه بودن، آیا از نظر علمی امکان تولد فرزند بدون پدر وجود دارد. با پیشرفت علوم در دوران مدرن، تأییداتی علمی بر این امر به دست آمده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۵۸.</ref> بکرزایی روشی از تولید مثل در حیوانات است که در آن موجودِ به‌وجود‌آمده، فقط از مواد ژنتیکی مادر تولید می‌شود و حیوان نر هیچ نقشی در تولیدمثل ندارد.<ref>«[https://www.irna.ir/news/10525706/%D8%A8%DA%A9%D8%B1%D8%B2%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AB%D9%84 بکرزایی انقلابی در دانش تولید مثل]»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.</ref> بکرزایی در دو نوع طبیعی و مصنوعی وجود دارد که نوع طبیعی آن در برخی حشرات وجود دارد. در برخی گونه‌های جانداران نیز با استفاده از وسایل آزمایشگاهی بکرزایی مصنوعی ایجاد می‌شود.<ref>«[https://magirans.com/%D8%AA%D8%AD%D9%82%DB%8C%D9%82-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D8%A8%DA%A9%D8%B1%D8%B2%D8%A7%DB%8C%DB%8C.htm تحقیق در مورد بکرزایی]»، سایت Mag IRANA.</ref> تلاش‌هایی نیز برای انجام این امر در پستانداران صورت گرفته که با وجود موفقیت‌هایی<ref>«[https://www.irna.ir/news/10525706/%D8%A8%DA%A9%D8%B1%D8%B2%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AB%D9%84 بکرزایی انقلابی در دانش تولید مثل]»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.</ref> آن‌را در حدی ندانسته‌اند که بتوان در مورد انسان استفاده شود.<ref>«[https://www.irna.ir/news/10525706/%D8%A8%DA%A9%D8%B1%D8%B2%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AB%D9%84 بکرزایی انقلابی در دانش تولید مثل]»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.</ref>

مریم برای جدا شدن از دیگران و پرداختن به [[عبادت]]<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۵.</ref> در بخش شرقی [[مسجدالاقصی]] رفت<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴،ص۳۴.</ref> و میان خود و دیگران مانعی قرار داد<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> تا خلوتگاه او از هر نظر کامل شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۳.</ref> در آنجا [[فرشته|فرشته‌ای]] بر وی ظاهر شد که در [[سوره آل‌عمران]] با تعبیر ملائکه<ref>سوره آل‌عمران، ایه ۴۵.</ref> و در [[سوره مریم]] با تعبیر «رُوحَنا؛ روح ما»<ref>سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> از وی یاد شده و مراد از آن را [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۳.</ref> فرشته به شکل انسان بر مریم ظاهر گردید.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> مریم ترسید<ref>زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> و گفت: «من از شر تو، به خدای رحمان پناه می‌برم».<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> فرشته خود را فرستاده خداوند خواند<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> و بشارت خدواند را به او گفت<ref>سوره آل‌عمران، ایه ۴۵.</ref> که فرزندی از وی به وجود خواهد آمد.<ref>حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۷۸.</ref>  نامش مسیح، [[عیسی بن مریم]] است و از مقربان درگاه خدا خواهد بود.<ref>سوره آل‌عمران، ایه۴۵.</ref> مریم گفت چگونه صاحب فرزندی شود در حالی که هیچ بشری وی را لمس نکرده<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.</ref> و زن بدکاره‌ای نیز نبوده است.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> فرشته با تعبیر «پروردگارت فرمود این کار بر من آسان است» پاسخ داد.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref>

قرآن در مورد نحوه بارداری وی توضیح صریحی نمی‌دهد و تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد می‌کند. روایات به این نکته تصریح کرده‌اند که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> با این حال مفسران نقل‌ها و گفتارهای مختلفی در این مورد ذکر کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref>

[[پرونده:تولد مسیح.jpg|بندانگشتی|«تولد مسیح» اثر حسین بهزاد. اثر برگزیده مسابقات بین‌المللی نقاشی، ۱۹۵۸م در نیویورک.<ref>«[https://sadmu.ir/detail/8007 تولد مسیح / موزه استاد بهزاد]»، مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد.</ref>]]

قرآن در مورد دوره بارداری حضرت مریم سخنی نمی‌گوید.<ref name=":02">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> مفسران، نظرات مختلفی از چند ساعت<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۷.</ref> تا ۹ ماه<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> را در مورد مدت بارداری ارائه کرده‌اند.<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج‏۵، ص۱۹۶.</ref> [[حدیث|روایات]] نیز مختلف بوده و زمان‌های متفاوتی را ذکر کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[ابن‌کثیر]] مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] قول مشهور را ۹ ماه دانسته است.<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج‏۵، ص۱۹۶.</ref> مریم برای اینکه کسی از خانواده و مردم، نزدیک او نباشد به مکانی دور رفت.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ، ۱۴۱۹ق، ص۳۰۶.</ref> برخی این مکان دور را شهر ناصره در [[فلسطین|فلسطین امروزی]] دانسته‌اند. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[درد زایمان]] او را به سوی تنه درختی کشاند<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> تعبیر تنه درخت در [[قرآن]] اشاره به خشک بودن درخت داشته است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref>

{{همچنین ببینید|آیه ۲۳ سوره مریم|آیه ۲۶ سوره مریم}}

به مریم دستور داده شد که هرگاه مردم را دید با آن‌ها سخن نگفته و روزه سکوت بگیرد.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۸، ص۴۳۳.</ref> مریم به همراه فرزند نزد قومش رفت.<ref>سوره مریم، آیه ۲۷.</ref> قوم به او گفتند که کار ناپسندی انجام داده‌ای.<ref>سوره مریم، آیه۲۷.</ref> به مریم [[افترا]] و بهتان بزرگی زدند<ref>سوره نساء، آیه ۱۵۶.</ref> و برای طعنه<ref name=":1" /> خطاب به او گفتند: ای خواهر هارون، پدرت مرد بدی نبود و مادرت بدکاره نبود.<ref>سوره مریم، آیه۲۸.</ref>  

مریم به کودک خود اشاره کرد که با او سخن بگویید تا به شما جواب دهد.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۹.</ref> آن‌ها گفتند که چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم.<ref>سوره مریم، آیه۲۹.</ref>  در این هنگام عیسی(ع) که نوزاد بود با [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۳.</ref> «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است»<ref>سوره مریم، آیه ۳۰.</ref> با این معجزه، نوزاد پاک بودن مادرش را ثابت کرد.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۳.</ref>

{{پانوشت}}

{{منابع}}

* ابن کثیر، اسماعیل بن عمر،  تفسیر القرآن العظیم، محقق: سامی بن محمد سلامة، دار طیبة للنشر و التوزیع، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق.