آیه امانات: تفاوت میان نسخه‌ها
←محتوا
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←محتوا) |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
این آیه از دو بخش اصلی تشکیل شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۷۸.</ref> در بخش اول، [[خدا|خداوند]] به بندگانش دستور می‌دهد که [[امانت|امانت‌ها]] را به صاحبانشان برگردانند. به اعتقاد [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، مفسّر شیعه، امانت در این آیه معنای وسیعی دارد و شامل امانت مادی و امانت معنوی از قبیل علوم و معارف می‌شود و انسان‌هایی که حامل این امانات هستند باید برای ادای امانت آنان را به اهلش برسانند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۷۸.</ref> در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] نیز گفته شده است، طبق صریح این آیه حفظ امانت بر هر مسلمانی [[واجب]] است و تفاوتی ندارد که صاحب امانت [[اسلام|مسلمان]] باشد یا غیر مسلمان.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> | این آیه از دو بخش اصلی تشکیل شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۷۸.</ref> در بخش اول، [[خدا|خداوند]] به بندگانش دستور می‌دهد که [[امانت|امانت‌ها]] را به صاحبانشان برگردانند. به اعتقاد [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، مفسّر شیعه، امانت در این آیه معنای وسیعی دارد و شامل امانت مادی و امانت معنوی از قبیل علوم و معارف می‌شود و انسان‌هایی که حامل این امانات هستند باید برای ادای امانت آنان را به اهلش برسانند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۷۸.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] از قول [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، [[عبدالله بن مسعود|ابن مسعود]]، قُتاده (قتادة بن دعامه ۶۱-۱۱۷ق. از [[تابعین|تابعان]] اهل بصره)و دیگر مفسران نقل کرده که منظور از امانات هم امانات الهی هستند یعنی اوامر و نواهی خداوند و هم امانات مالی و غیر مالی که بندگان به هم سپرده‌اند. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۱۲.</ref>در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] نیز گفته شده است، طبق صریح این آیه حفظ امانت بر هر مسلمانی [[واجب]] است و تفاوتی ندارد که صاحب امانت [[اسلام|مسلمان]] باشد یا غیر مسلمان.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> | ||
در بخش دوم آیه، [[خدا|خداوند]] دستور می‌دهد که براساس عدالت، بین مردم [[قضاوت]] و حکومت کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> رابطه میان رد امانات و حکم کردن قاضی براساس عدل این گونه توجیه می‌شود که حکم عادلانه قاضی در امور مالی و غیره مصداق بازگرداندن امانت به اهلش محسوب می‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> | در بخش دوم آیه، [[خدا|خداوند]] دستور می‌دهد که براساس عدالت، بین مردم [[قضاوت]] و حکومت کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> رابطه میان رد امانات و حکم کردن قاضی براساس عدل این گونه توجیه می‌شود که حکم عادلانه قاضی در امور مالی و غیره مصداق بازگرداندن امانت به اهلش محسوب می‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> | ||