سوره رعد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیه]] بیست و پنجم سوره رعد{{یاد|وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۙ أُولَٰئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ترجمه: آنها که عهد الهی را پس از محکم کردن می‌شکنند، و پیوندهایی را که خدا دستور به برقراری آن داده قطع می‌کنند، و در روی زمین فساد می‌نمایند، لعنت برای آنهاست؛ و بدی (و مجازات) سرای آخرت}} را جزو [[آیات الاحکام]] برشمرده‌اند. گفته شده بنابر این آیه، وفای به [[عهد (فقه)|عهد]] [[واجب]] است.<ref>ایروانی، دروس تمهیدیه، ج۱، ص۴۶۲.</ref> [[فقه|فقها]] در تعریف عهد گفته‌اند: عهد یعنی انسان با [[خدا|خداوند]] پیمان ببندد کاری را انجام دهد یا آن را ترک کند. برای عهد شرایطی بیان شده است؛ از جمله اینکه باید صیغه آن خوانده شود، اینکه بگوید: «عٰاهَدْتُ اللهَ اَنْ أَفْعَلَ كَذٰا أَو أَتْرُكَ كَذٰا» يا «عَلَىَّ عَهْدُ الله أَنْ أَفْعَلَ كَذٰا أَوْ أَتْرُكَ كَذٰا» و به جای «أَفْعَلَ كَذٰا»{{یاد| با خدا عهد بستم تا که فلان کار را بکنم یا فلان کار را نکنم}} تا آخر، آن کار را به زبان بیاورد.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ج۲، ص۶۲۲.</ref>{{یاد|برای آشنایی با دیگر شرایط عهد به صفحه [[عهد (فقه)|عهد]] مراجعه کنید}}