Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۱۸
ویرایش
آیه ۱۰ سوره فتح: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح نکات صفحه بحث
(اصلاح نکات صفحه بحث) |
|||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
{{ببینید|بیعت رضوان|آیه بیعت رضوان|صلح حدیبیه}} | {{ببینید|بیعت رضوان|آیه بیعت رضوان|صلح حدیبیه}} | ||
== | ==اهداف بیعت== | ||
مفسران در اینکه [[بیعت]] | مفسران در اینکه اهداف [[بیعت]] چه بوده نظرات مختلفی دکر کرده‌اند. بیعت برای یاری در جنگ،<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۱۹.</ref> بیعت برای مرگ و جنگیدن تا پای جان و عدم فرار،<ref>ابن‌سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۷۰؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۳۵؛ میبدی، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۹، ص۲۱۰؛ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> اطاعت،<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۸۸.</ref> عمل به اوامر و نواهی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]<ref>سبزواری نجفی، ارشاد الاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۵۱۷؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۳۷.</ref> و به کارگیری تمام نیرو و توانمندی مادی و معنوی خود در راه رضای [[خدا|خداوند]]<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> از جمله نظرات [[تفسیر قرآن|مفسران]] در نوع بیعت است. | ||
[[سید محمد حسینی همدانی|حسینی همدانی]] نویسنده کتاب تفسیری [[انوار درخشان در تفسیر قرآن (کتاب)|انوار درخشان]]، بیعت و عهد را وسیله اظهار [[ایمان]] و اطاعت قلبی عنوان کرده که به عرصه ظهور در می‌آید و بمنزله التزام قولی و التزام عملی است.<ref>حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۳۷.</ref> | [[سید محمد حسینی همدانی|حسینی همدانی]] نویسنده کتاب تفسیری [[انوار درخشان در تفسیر قرآن (کتاب)|انوار درخشان]]، بیعت و عهد را وسیله اظهار [[ایمان]] و اطاعت قلبی عنوان کرده که به عرصه ظهور در می‌آید و بمنزله التزام قولی و التزام عملی است.<ref>حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۳۷.</ref> | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
مفسران در معنا و مراد جمله یدالله فوق ایدیهم نظرات مختلفی ذکر کرده‌اند که برخی از آنها عبارتند از: | مفسران در معنا و مراد جمله یدالله فوق ایدیهم نظرات مختلفی ذکر کرده‌اند که برخی از آنها عبارتند از: | ||
*این تعبیر استعاره‌ای خیالی<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۱۲۷؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۳۵.</ref> و کنایه از این است که [[بیعت]] با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] یک بیعت الهی است و گویا دست [[خدا]] بالای دست آنها قرار گرفته<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۷۲؛ | *این تعبیر استعاره‌ای خیالی<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۱۲۷؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۳۵.</ref> و کنایه از این است که [[بیعت]] با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] یک بیعت الهی است و گویا دست [[خدا]] بالای دست آنها قرار گرفته<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۷۲؛ عاملی، تفسیر عاملی، ۱۳۶۰ش، ج۸، ص۱۷.</ref> و با خداوند بیعت می‌کنند<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۳۷؛ عاملی، تفسیر عاملی، ۱۳۶۰ش، ج۸، ص۱۷.</ref> و به عبارتی بیعت [[مسلمان|مسلمانان]] بیعتی بدون واسطه با خداوند خواهد بود.<ref>سبزواری نجفی، ارشاد الاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۵۱۷.</ref> گفته شده این‌گونه کنایه‌ها در زبان عرب بسیار معمول است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۴۴-۴۵.</ref> | ||
*مراد از این عبارت، قدرت و نصرت خداوند است و قدرت خداوند بالاتر از همه قدرت‌هاست<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> و از پیامبر(ص) می‌خواهد تا تنها به نصرت خداوند اعتماد کند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳؛ تستری، تفسیر التستری، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۷.</ref> | *مراد از این عبارت، قدرت و نصرت خداوند است و قدرت خداوند بالاتر از همه قدرت‌هاست<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> و از پیامبر(ص) می‌خواهد تا تنها به نصرت خداوند اعتماد کند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳؛ تستری، تفسیر التستری، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۷.</ref> | ||
*عقد خداوند در این بیعت برتر از عقد بیعت دیگران است و قدرت خداوند در یاری رساندن، فوق نصرت دیگران است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۱۹.</ref> | *عقد خداوند در این بیعت برتر از عقد بیعت دیگران است و قدرت خداوند در یاری رساندن، فوق نصرت دیگران است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۱۹.</ref> | ||