Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۱۱
ویرایش
(اصلاح نکات صفحه بحث) |
|||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
*مراد از این عبارت، قدرت و نصرت خداوند است و قدرت خداوند بالاتر از همه قدرتهاست<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> و از پیامبر(ص) میخواهد تا تنها به نصرت خداوند اعتماد کند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳؛ تستری، تفسیر التستری، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۷.</ref> | *مراد از این عبارت، قدرت و نصرت خداوند است و قدرت خداوند بالاتر از همه قدرتهاست<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> و از پیامبر(ص) میخواهد تا تنها به نصرت خداوند اعتماد کند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳؛ تستری، تفسیر التستری، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۷.</ref> | ||
*عقد خداوند در این بیعت برتر از عقد بیعت دیگران است و قدرت خداوند در یاری رساندن، فوق نصرت دیگران است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۱۹.</ref> | *عقد خداوند در این بیعت برتر از عقد بیعت دیگران است و قدرت خداوند در یاری رساندن، فوق نصرت دیگران است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۱۹.</ref> | ||
*مراد از کلمه ید عطیه و نعمت است، یعنی نعمت خدا بر مسلمانان که یا ثواب است و یا توفیق بیعت، فوق نعمت و خدمتی است که آنها به پیامبر(ص) کرده و با او بیعت نمودند<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳.</ref> و یا نعمت خدا بر مردم که هدایتشان کرده عظیمتر از خدمت و اطاعتی است که آنها به پیامبر(ص) میکنند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵. | *مراد از کلمه ید عطیه و نعمت است، یعنی نعمت خدا بر مسلمانان که یا ثواب است و یا توفیق بیعت، فوق نعمت و خدمتی است که آنها به پیامبر(ص) کرده و با او بیعت نمودند<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳.</ref> و یا نعمت خدا بر مردم که هدایتشان کرده عظیمتر از خدمت و اطاعتی است که آنها به پیامبر(ص) میکنند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵. به نقل از دیگران.</ref> | ||
*وفای به عهد خداوند برتر از وفای عهد دیگران است.<ref>میبدی، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۹، ص۲۱۰.</ref> | *وفای به عهد خداوند برتر از وفای عهد دیگران است.<ref>میبدی، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۹، ص۲۱۰.</ref> | ||
*دست پیامبر(ص) همان دست خداست<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵.</ref> و یا قداست دست پیامبر(ص) همچون قداست دست خداوند است.<ref>مغنیه، التفسیر المبین، قم، ص۶۷۹.</ref> | |||
*منظور، دست پیامبر(ص) است که بالاتر از دست دیگران قرار دارد و خداوند منزه از جوارح و اعضا و صفات اجسام است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۳۵.</ref> | *منظور، دست پیامبر(ص) است که بالاتر از دست دیگران قرار دارد و خداوند منزه از جوارح و اعضا و صفات اجسام است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۳۵.</ref> | ||
برخی مفسران معتقدند که این [[آیه]] به چگونگی کیفیت بیعت پیامبر(ص) نیز توجه داشته و به قرار گرفتن دست ایشان بر روی دست یارانش اشاره دارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۳۷.</ref> | برخی مفسران معتقدند که این [[آیه]] به چگونگی کیفیت بیعت پیامبر(ص) نیز توجه داشته و به قرار گرفتن دست ایشان بر روی دست یارانش اشاره دارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۳۷.</ref> |