محرمیت سببی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مَحرَمیت سَبَبی''' نوعی [[محارم|محرمیت]] که بواسطه [[صیغه ازدواج]] بین زن و مرد و برخی از خویشاوندان آن دو ایجاد می‌شود. به باور فقیهان شیعه، [[وطی به شبهه]]، [[زنا]]، نگاه و لمس کردن نیز از جمله اسباب محرمیت سببی دانسته شده است.<br>

نگاه کردن به محارم سببی جایز بوده و [[ازدواج]] با برخی از آن‌ها همچون مادر زن [[حرام ابدی|حرمت ابدی]] داشته و ازدواج با خواهر زن، برادر زاده و خواهر زاده همسر بدون اجازه همسر، موقتاً حرام بوده و با برطرف شدن مانع، ازدواج صحیح دانسته شده است.<br>

[[مجتهد|مراجع تقلید]]، مادر و مادر بزرگِ زن، [[ربیبه]]، زن پدر و زن پدر بزرگ، زن پسر (عروس)، پدر و پدر بزرگ مرد، پسران مرد و داماد را جزء محارم سببی دانسته‌اند.

مَحرَمیت سَبَبی عبارت است از رابطه خویشاوندی بین زن و مرد و برخی از خویشاوندان همسر<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۷، ص۲۷۱.</ref> که از آن در کتب [[فقه|فقهی]] به مصاهرة تعبیر شده است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۳۴۸.</ref>

*[[صیغه ازدواج]] (دائم و موقت)،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۳۴۹.</ref>